YORKSHIRE TERIER CHARAKTERYSTYKA I USPOSOBIENIE

Yorkshire terier – opis rasy.

Klasyfikacja FCI grupa III, sekcja 2, nr wzorca 86.

Pies rasy yorkshire terier to wesołe zwierzę i pełne energii. Mimo swych niewielkich rozmiarów to nie maskotka, lecz czworonóg temperamenty, odważny i niezależny. Bywa uparty. Źle ułożony potrafi wejść właścicielowi na głowę.

RYS HISTORYCZNY RASY:

Jest to rasa psów charakteryzujących się niewielkimi rozmiarami, które wyhodowano ponad 100 lat temu. Ich ojczyzną jest hrabstwo Yorkshire, stąd też ich nazwa – yorkshire terier.  

W związku z sytuacją ekonomiczna panującą w XIX wieku, do Anglii (zwłaszcza na obszary północne – głównie do hrabstwa Yorkshire oraz Lancashire) masowo przybywali Szkoci. Głównie byli to ubodzy tkacze oraz węglarze i szukali oni na Wyspach Brytyjskich lepszego jutra czyli pracy. To właśnie z nimi przywędrowały małe czworonogi, których głównym zadaniem było stróżowanie, tępienie gryzoni oraz kłusowanie (choć to było objęte surowym zakazem). 

Te niewielkie teriery rewelacyjnie wypłaszały zwierzęta, następnie chwytały je, a ich odwaga pozwalała im na to, aby wejść bez większych problemów za nimi do nory. Mała masa tego czworonoga pozwalała na potajemny powrót do domu z nielegalnego polowania, bez wzbudzania jakichkolwiek podejrzeń. Można je było spokojnie wziąć na ręce i niezauważalnie schować na dnie kieszeni płaszcza.

Reklama

Istnieje teoria, że przodkiem york’a miniaturki była rasa clydesdale, paisley terier (niektórzy uważają te dwie rasy za jedną) szkocki terier, waterside terier, glasgow terier, dawny sky terier oraz mancherster terier. Pierwsi przedstawiciele rasy yorkshire terier nie posiadały tak pięknej i imponującej okrywy włosowej, to wynik krzyżówki z maltańczykiem. Zabieg ten otworzył drzwi na salony york’owi, ponieważ dzięki swym olśniewającym włosom zyskał on zainteresowanie i popularność wśród osób należących do wyższych sfer. 

Rasa yorkshire terier swój początek ma w roku 1865, a wszystko zaczęło się od psa o imieniu Huddersfield Ben, który był pupilem Mary Ann Foster. Osobnika tego jako pierwszego zarejestrowano w księdze rodowodowej i odnosił on sukcesy nie tylko na poziomie wystawowym, lecz również w konkursach odławiania szczurów. Niestety zwierzę to nie żyło zbyt długo (jak na przedstawiciela rasy yorkshire terier), ponieważ zaledwie sześć lat. Jego śmierć była tragiczna, mianowicie zginął pod kołami powozu. Jednakże w ciągu całego swego życia dorobił się bardzo licznego potomstwa, a jego ciało zmumifikowano i wystawiono w szklanej gablocie. Czworonóg ten był dość sporych wielkości (zwłaszcza jak na york’a) ale także w trakcie hodowli rasy, udało się nie raz uzyskać osobnika ważącego około 3 kg. 

Reklama

Pierwszy klub rasy założono w Anglii, w latach 90. XIX wieku, jak również w tym samym czasie stworzono pierwszy wzorzec rasy. 

Niewielkie rozmiary oraz duże umiejętności łowieckie (zwłaszcza na gryzonie ) psów rasy yorkshire terier’a spowodowały, że marynarze chętnie zabierali je ze sobą na statki. Tym samym zwierzęta te przedostały się do wielu miejsc na świecie (między innymi do Stanów Zjednoczonych), a tam bardzo szybko uzyskały status bardzo popularnej rasy.

Pod koniec XX wieku zaczęto nadmiernie miniaturyzować york’i. Niestety praktyka ta bardzo źle wpłynęła na zdrowie rasy stąd współczesny trend odchodzenia od tego typu metod wśród obecnych hodowców. 

W Polsce yorkshire terier pojawił się w 1967 roku i przyjechał on prosto z Wielkiej Brytanii. Pierwszym osobnikiem tej rasy była suka o imieniu Tina Queen of Bouchard, którą sprowadziła Anna Fangor. Kolejnym czworonogiem przywiezionym z Anglii był samiec Gene of Bouchard.

Reklama

YORKSHIRE TERIER WYGLĄD:

Pies tej rasy to zwierzę niezwykle eleganckie, niewielkich rozmiarów i z bardzo efektownym włosem okrywającą sylwetkę. Jego głowa charakteryzuje się niedużą oraz płaską mózgoczaszką. Policzki u tej rasy są delikatnie rozbudowane, z kolei kufa jest doskonale rozwinięta ale nie za bardzo długa (według wzorca powinna być krótsza od połowy długości jego głowy). Co więcej, jest ona u yorkshire terier’a gładko zakończona. Natomiast w związku z tradycyjnym sposobem upinania sierści na głowie psa stop jego jest widocznie uwypuklony. Jednakże wbrew tej praktyce nie jest on aż tak wyraźnie zaznaczony. Czworonóg ten ma niewielkie, trójkątnego kształtu stojące uszy, osadzone wysoko lecz nie są za szeroko rozstawione. Uszy te pokryte są krótką okrywą włosową o jasno płowym odcieniu. Yorkshire terier ma średniej wielkości oczy, zabarwione na ciemny kolor (tak jego nos), często określane mianem „błyszczących” o żywym wyrazie, a powieki okrywające gałki oczne są ciemno pigmentowane. Należy wiedzieć, że oczy u psa tej rasy nie mogą być wypukłe. Żuchwa wraz szczęką mają identyczną długość, z kolei uzębienie jego tworzą zgryz nożycowy. Yorkshire terier to pies o szyi przechodzącej subtelnie od karku, przez kłąb w kierunku grzbietu. Ma mały, zwarty tułów z grzbietem prostym i kłębem długim i doskonale rozwiniętym. Natomiast lędźwie nie są ani wydłużone, ani silne. Zad u psa rasy yorkshire terier nie może być zbyt rozbudowany ale taki za bardzo ścięty również nie jest pożądany. Klatka piersiowa charakteryzuje się żebrami umiarkowanie wysklepionymi oraz subtelnie zaznaczonym przedpiersiem. Z kolei brzuch jego jest niedostrzegalnie podkasany. Czworonóg ten nosi swój prosty ogon ukośnie do góry (odrobinę powyżej linii grzbietu). Kończyny przednie widziane z przodu cechują się prostą budową. Łokcie u tej rasy przylegają do ciała psa, a przedramiona jego są skierowane prostopadle w stosunku do podłoża. Yorkshire terier ma okrągłego kształtu stopy z czarnymi pazurami. Kończyny tylne również charakteryzują się prostą budową, długimi udami i podudziami (obie te części mają identyczne rozmiary) oraz rewelacyjnie rozwiniętą tkanką mięśniową. Stawy kolanowe są kątowane w sposób umiarkowany, z kolei dobrze zaznaczone stawy skokowe pies tej rasy ma dość mocne. Stopy u kończyn tylnych wyglądają analogicznie jak u kończyn przednich.  

Sierść tego czworonoga charakteryzuje się długim, cienkim i prostym włosem okrywowym. U york’a miniaturki nie występuje podszerstek. Należy pamiętać, że szata jego nie może być wełnista, wręcz przeciwnie jest niezwykle jedwabista w dotyku. Sierść pokrywająca tułów psa tej rasy jest długa i sięga ona aż do ziemi. Natomiast na całym ciele zwierzęcia znajduje się przedziałek, który swój początek ma w okolicy nosa psa, a koniec – na czubku ogona. W związku z tym sierść równomiernie okrywa jego ciało i w sposób elegancki spływa po bokach zwierzęcia. Yorkshire miniaturka najdłuższe włosy okrywowe posiada na swej głowie, gdzie tworzą one broę i wąsy. Dopuszczalne umaszczenie rasy to takie w odcieniu ciemno stalowoniebieskim, jednak nie może być ono błękitno szare ani srebrne. Kolor ten tworzy na ciele psa tzw. „płaszczyk”, który okrywa ciało od guza potylicznego po samą nasadę ogona. Sierść w tym miejscu nie może mieć płowych bądź brązowych prześwitów. Z kolei barwa złota (a raczej jej odcienie – od jasnej do bardzo ciemnej) występuje na głowie yorka (tzn. u podstawy uszu, po bokach, brodzie oraz wąsach), klatce piersiowej, na przednich kończynach, wewnętrznej stronie tylnych kończyn, jak również na stawach skokowych i na spodzie ogona.

Dorosły pies rasy yorkshire terier osiąga wysokość w kłębie ok. 25 cm, a masa jego ciała oscyluje w granicach 3,1 kg. 

Czworonóg ten osiąga dojrzałość po 1, 5 roku, a jego przeciętna długość życia to 15 do 16 lat. 

Reklama
Reklama

Cena szczenięcia z rodowodem wynosi 1500 – 3500 zł, natomiast średni, miesięczny koszt utrzymania to ok. 400 zł.

Z ciekawostek o rasie należy wiedzieć, że szczeniaki yorkshire terier’a po narodzinach przypominają miniaturowe rottweilery. Są one krótkowłose, umaszczone na czarno z podpalaniem, a cały układ znaczeń jest rozmieszczony w sposób identyczny jak u rottweilera lub dobermana. Jednakże z czasem york’i jaśnieją, a ich znaczenia powiększają się i rudzieją. W wieku ok. 7-8 tygodnia umaszczenie szczeniaków zmienia się i swój początek ma na głowie. Metamorfoza ta jest widoczna po rozgarnięciu sierści i zdecydowanie wyraźna jest u nasady włosa, która robi się srebrzysto – szara. Dalsze zmiany zachodzą w 8 – 10 tygodniu życia gdy barwa stalowa pojawia się na grzbiecie zwierzęcia. Następnie głowa zabarwia się na srebrno – rudo, stopniowo uzyskując kolor złocisty. Zmiana koloru szaty powinna zakończyć się gdy pies skończy 1,5 – 2 lat. Należy wiedzieć, że jeżeli zwierzę nie wybarwi się w tym czasie to nigdy tego nie zrobi. Niektóre osobniki na zawsze umaszczone są na czarno w obrębie głowy albo tworzy się im tzw. czarny płaszcz. 

YORKSHIRE TERIER PIELĘGNACJA I ZDROWIE:

Pies należący do rasy yorkshire terier powinien być pokryty sierścią jedwabistą w dotyku. Co więcej, nie powinien występować u tego czworonoga podszerstek. Zdrowe oraz odpowiednio zbudowane włosy okrywowe swą strukturą przypominają ludzkie włosy. Rosną one przez całe życie zwierzęcia, a najciekawszą ich cechą jest fakt, że nie wypadają. W związku z tym u york’a miniaturki nie występuje zjawisko linienia. Niestety specyfika szaty tego psa wymaga odpowiedniej regularnej pielęgnacji i dlatego młode osobniki powinny być oswajane z wszelkimi zabiegami kosmetycznymi. Czynności przeprowadzane na sierści york’a muszą być wykonywane bardzo delikatnie w taki sposób, aby zwierzę się nie stresowało i nie odczuwało bólu. Źle przeprowadzane oswojenie z pielęgnacją włosów może wywoływać w przyszłości reakcje buntownicze u dorosłych osobników. Wszystkie zabiegi kosmetyczne potrzebują doświadczenia oraz dużej sprawności czy obycia, w związku z tym polecane jest szkolenie albo pomoc wykształconego groomera w tym zakresie. Do pielęgnacji rasy yorkshire terier pod żadnym pozorem nie można używać ludzkich kosmetyków, ponieważ mogą one wywołać reakcje alergiczne skóry. Bardzo ważnym aspektem w tym temacie jest codzienne czesanie psa metalowym grzebieniami (z rzadkim i gęstym zębem), jak również szczotką z metalowymi drucikami (oczywiście odpowiednio zabezpieczonymi na swych końcach). Przed wykonywaniem tej czynności należy skropić sierść czworonoga odrobiną odżywki lub oleju. Taka praktyka zapobiegnie łamaniu się włosów w takcie ich rozczesywana. Właściciel york’a miniaturki powinien wiedzieć, że: sierść znajdującą się na głowie psa należy zbierać i upinać w kucyk, z kolei pojawiającą się wydzielinę oczną powinno się usuwać specjalnymi płynami, a u osobników z dłuższą okrywą włosową należy regularnie czyścić ich miejsca intymne. Kąpiel psa rasy yorkshire terier powinna być przeprowadzana raz w tygodniu przy użyciu szamponu dla czworonogów długowłosych (najlepiej by kosmetyk zawierał w sobie olej norkowy bądź migdałowy, ewentualnie odżywkę). Po umyciu należy zastosować balsam o właściwościach regeneracyjnych oraz zapobiegających jego łamaniu czy kołtunieniu się. Zwierzę trzeba wysuszyć suszarką powietrzem o średniej temperaturze i wymodelować sierść w taki sposób, by przylegała ona do ciała. W okolicach intymnych york’a zalecane jest przycinanie okrywy włosowej nożyczkami, jak również na krawędziach jego uszu oraz między opuszkami palców. 

Czworonóg tej rasy to zwierzę długowieczne, w związku tym nie rzadko można spotkać osobniki liczące szesnaście lat. Jego wewnętrzna energia bywa zgubna, ponieważ wszędzie go pełno, co zwiększa ryzyko nadepnięcia czy przypadkowego potrącenia go. Dodatkowo pies ten potrafi wspinać się dość wysoko oraz z takich miejsc zeskoczyć. Determinuje to u yorkshire terier’a dużo różnorodnych urazów. Natomiast jego okrywa włosowa ma tendencje do wchłaniania dużej ilości wilgoci, tym samym powodując częste przeziębienia zwierzęcia. Jedynym sposobem zapobiegawczym jest hartowanie zwierzęcia od szczenięcia, a po przemoczeniu włosów na spacerze (czy kąpieli) używanie suszarki. Z kolei w okresie jesiennym oraz wiosennym york potrzebuje ubranek przeciwdeszczowych, natomiast zimą – ocieplanego kombinezonu. 

Schorzenia nękające tego psa to predyspozycje do wypadających rzepek kolanowych. Dodatkowo pojawiają się dolegliwości związane z zwężaniem się oraz zapadaniem tchawicy, jak również problemy z sercem (czyli przetrwały przewód tętniczy). Sporadycznie można spotkać osobniki z aseptyczną martwicą główki kości udowej. Yorkshire terier ma dużą skłonność do odkładania się kamienia nazębnego, dlatego regularne usuwanie go jest w tym przypadku niezbędne. U psa tej rasy może pojawić się również problem z przetrwałymi zębami mlecznymi – głównie kłów. Taka sytuacja wymaga niezwłocznej interwencji weterynaryjnej. Natomiast u czworonogów o bardzo małych rozmiarach zdarza się, że ich ciemiączko nie zarasta całkowicie. Yorkshire terier bywa także alergikiem co ma ścisły związek ze złym żywieniem czy źle przeprowadzaną pielęgnacją. Bywają również takie sytuacje, że starsze osobniki mają problemy z oczami – np. cierpią na kataraktę.

W związku z duża energią wewnętrzną york miniaturowy wymaga żywienia wysokoenergetycznego. Nie wyklucza to przygotowywania posiłków zwierzęcia własnoręcznie, lecz należy pamiętać o regularnym stosowaniu preparatów witaminowo – mineralnych. Natomiast zwierzę jedzące gotową karmę powinno otrzymywać ją jak najlepszej jakości. Jeżeli york należy do grupy niejadków może spożywać karmę przeznaczoną dla szczeniąt (niewielkie jej ilości z pewnością zaspokoją potrzeby takiego psa). Natomiast posiłki o mniejszej kaloryczności powinny być podawane osobnikom starszym oraz takim z tendencjami do nadwagi. 

YORKSHIRE TERIER CHARAKTERYSTYKA I USPOSOBIENIE:

Yorkshire terier to zwierzę niewielkich rozmiarów z ogromnym temperamentem i dużą wewnętrzną wesołą energią. Jego niepozorny wygląd (ludzie często porównują go do maskotki) jest zgubny, ponieważ to pies silny, dość niezależny (w końcu to terier). Jeżeli tylko właściciel mu na to pozwoli, szybko wejdzie mu na głowę. Ma nadzwyczajnie dużo wrażliwości w sobie, a tym samym mocno przywiązuje się do swego opiekuna. Uczucie to bywa na tyle silne, że york bywa o niego zazdrosny. Uwielbia spędzać czas z właścicielem, najlepiej chodziłby za nim krok w krok. Jednakże mimo swej miłości jest on w stanie spędzić kilka godzin w domu sam. Zwłaszcza osobniki będące odpowiednio wychowane i przygotowane. Co więcej, odpowiednie szkolenie jest w stanie sprawić, że yorkshire terier nie będzie sprawiał większych kłopotów i będzie umiał dostosowywać się do różnych warunków czy sytuacji. 

Pies tej rasy rewelacyjnie umie nawiązać więź ze starszymi dziećmi. Natomiast kontakt z maluchami powinien mieć jedynie przy obecności dorosłych osób, ponieważ mogą być niebezpieczne dla niego (mogą przypadkowo go skrzywdzić). Yorkshire terier nie lubi gdy jest niedelikatnie traktowany, w związku z tym może źle reagować.

To bardzo pewny siebie pies, dość zadziorny i bardzo odważny mimo swych niewielkich rozmiarów. Czasami przez swój charakter wpada w tarapaty. Jednakże jego stosunki z innymi przedstawicielami swojego gatunku zazwyczaj są na poprawnym poziomie (oczywiście i w tym przypadku zdarzają się wyjątki). York najlepiej czuje się w obecności innego psa swej rasy, ewentualnie – większych od siebie osobników. 

Yorkshire terier to zwierzę spostrzegawcze oraz niezwykle czujne – często bywa to powodem jego nadmiernej hałaśliwości. Lubi ruch na świeżym powietrzu lecz nie potrzebuje długich spacerów. 

Niegdyś pies tej rasy był uważany za bardziej łownego od nie jednego kota. Dlatego był to czworonóg młynarzy oraz handlarzy zboża. Jego zadaniem było zwalczanie szkodników. York miniaturka doskonale sprawdza się w psich sportach (np. w agility czy chociażby taniec z psem). Niektóre osobniki rewelacyjnie radzą sobie z rolą psa wizytującego pacjentów w szpitalu czy mieszkańców domów opieki. 

Upór oraz niezależność york’a może sprawiać niewielkie trudności w trakcie szkolenia. Pies ten często sam podejmuje decyzje, co więcej, bywa przy tym bardzo konsekwentny. Dlatego też polecane jest indywidualne podejście do psa w trakcie jego układania. 

Yorkshire terier jest wesołym zwierzęciem co powoduje, że lubi się on bawić oraz popisywać. 

To pies niemalże dla każdego. Jedynie rodziny z małymi dziećmi nie powinny brać pod swój dach york’a miniaturki. Jest to zwierzę o dużej łatwości adaptacji, co za tym idzie – można go wszędzie ze sobą zabrać. Odnajdzie się i w małym mieszkaniu, jak również w domu z ogrodem.

Jedyną niedogodnością rasy jest jego wymagająca okrywa włosowa oraz duża potrzeba konsekwentnego sposobu wychowania.

Zapisz się na newsletter!

Autor: Malwina Ciździel

Biolog z wykształcenia, pasjonatka zwierząt, miłośniczka przyrody, właścicielka wesołego kundelka - Bułki. "Pamięć długotrwała u świń" to temat jej pracy magisterskiej - zaskakująca przygoda życia. Interesuje ją głównie behawior, dobrostan zwierząt oraz ich mowa ciała. Aktualnie planuje zamieszkać na polskiej wsi.

Reklama

Podobne artykuły

Reklama

Czytaj dalej

Dodaj komentarz

Reklama