Klasyfikacja FCI grupa V, sekcja 4, nr wzorca 97.
To niewielkich rozmiarów pies o bardzo żywiołowym usposobieniu. Szpic mały charakteryzuje się dużą wesołością i energią. Zawsze skory do zabawy, zwłaszcza ze swym ukochanym właścicielem. Wbrew pozorom nie sprawia problemów pielęgnacyjnych i wychowawczych.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY:
Szpice niemieckie (wszystkie odmiany) mają wspólną historię. Najbardziej popularna teoria powstania rasy to ta mówiąca, że wywodzą się one od tzw. psa torfowego (Canis familiaris palustris). Warto wiedzieć, że czworonóg ten uważany jest przez wielu teoretyków za jedną z najstarszych ras Europy. Jednakże ostatnio pojawiło się wiele wątpliwości co do wiarygodności tej tezy. Mimo tego, bez wątpienia pies torfowy to najstarszy istniejący pies w tym typie.
Szpice (pierwotnie odmiany – duże i średnie) były masowo używane jako psy stróżujące czy podwórzowe na terenie Niemiec. Dopiero ok. XIX wieku zaczęto hodować osobniki o mniejszych rozmiarach jako psy do towarzystwa lub osobniki wystawowe. W 1899 roku utworzony Verein für Deutsche Spitze e.V. uznał szpica miniaturowego (pomeraniana), małego, dużego oraz wilczego za odrębne rasy. Z kolei szpic średni uznanie uzyskał dopiero w roku 1969. Należy wiedzieć, że w miotach szpica małego wciąż pojawiają się osobniki znacznie wyróżniające się od wzorca (czyli takie o większych i mniejszych rozmiarach). Wraz z ukończeniem 9 miesiąca życia psy te są kwalifikowane do adekwatnych dla siebie odmian.
Szpic mały jest mocno popularny w wielu miejscach na obszarze całej Europy. Lubią go również w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, lecz tam rasy tej się nie hoduje. Natomiast liczne hodowle tego czworonoga można spotkać w Niemczech, Danii, Holandii, Francji, Wielkiej Brytanii, Finlandii, Rosji oraz Czechach.
Obecnie na terenie Polski funkcjonuje niewiele profesjonalnych hodowli szpica małego. Zdecydowanie większą popularność zyskał szpic miniaturowy.
SZPIC MAŁY WYGLĄD:
Pies rasy szpic mały to zwierzę o bardzo charakterystycznym pyszczku, określanym jako „lisi”. Ma on średniej wielkości mózgoczaszkę o bardzo widocznym zwężeniu w okolicy czubka nosa. Szpic mały ma stop wyraźnie zaznaczony. Z kolei wielkość kufy jest proporcjonalna co do całej mózgoczaszki. Uszy są niewielkich rozmiarów, trójkątnego kształtu. Natomiast oczy są średniej wielkości, o lekko migdałowatym kształcie z powiekami mocno pigmentowane na kolor czarny (osobniki brązowo umaszczone, powieki pigmentowane mają na brązowo). Nos (niezależnie od barwy okrywy włosowej) musi być czarny, wręcz węglowy. Szpic mały ma normalnie rozwinięte szczęki, których uzębienie tworzy zgryz nożycowy. Pies tej rasy może mieć braki w tej kwestii tzn. czasami brakuje im zębów przedtrzonowych. Policzki mają lekko zaokrąglony kształt lecz nigdy one nie wystają. Głęboko wysklepiona klatka piersiowa charakteryzuje się dobrze rozwiniętym przedpiersiem. Przednie kończyny szpica małego mają prostą budowę i są szeroko rozstawione, a jego łopatki są ściśle połączone z tułowiem zwierzęcia.
Sierść tego czworonoga zbudowana jest z dwóch warstw. Pierwszą warstwę stanowi długi oraz odstający włos okrywowy. Jego struktura sprawia, że jest on w prosty i sztywny. Natomiast druga warstwa szaty szpica małego to tzw. podszerstek. Jest on krótki, gruby oraz wełnisty. Głowa, uszy oraz łapy tego czworonoga nie są porośnięte tak spektakularnie jak reszta jego ciała. Natomiast należy wiedzieć, że okrywa włosowa w tym miejscu jest równie gruba i gęsta. Największa ilość sierści znajduje się na szyi szpica oraz jego barkach, w związku tworzy ona tutaj tzw. lwią grzywę. Obfity włos pojawia się także na ogonie oraz udach tego czworonoga. Zewnętrzna warstwa sierści u tego psa rozmywa linię ciała, równocześnie nadając mu sporej objętości. Ogon zawija się nad jego plecami i leży na nim.
Dopuszczalne umaszczenie szpica małego to czarne, brązowe, białe, pomarańczowe, szare cieniowane (tzw. wilczaste), czarne z podpalaniem, łaciate, rude z czarnym nalotem, kremowe.
Dorosłe osobniki tej rasy osiągają wysokość w kłębie w granicach 23 – 29 cm, a ich masa ciała to od 5 do 10 kg.
Szpic mały to pies długowieczny, stąd przeciętna długość jego życia wynosi średnio 12 do 15 lat.
Cena za szczenię z rodowodem to 2000 – 3000 zł, a jego średni, miesięczny koszt utrzymania to 100 – 150 zł.
SZPIC MAŁY PIELĘGNACJA I ZDROWIE:
Szpic mały to zwierzę bardzo czyste i mimo swej spektakularnej okrywy włosowej, nie wymaga on skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Jego sierść (długa i twarda) po prostu nie trzyma brudu. Co więcej, nawet po deszczowym spacerze psa tej rasy można bardzo szybko wyczyścić. W tym celu warto nabłyszczać i natłuszczać włos szpica przy pomocy odżywek oraz olejków. Charakterystyczną czynnością kosmetyczną szpica jest wyczesywanie go pod włos. Dorosły pies powinien być szczotkowany raz na dwa tygodnie. Oczywiście w okresie intensywnego wypadania włosa należy zwiększyć jej częstotliwość. Czynność tą należy wykonywać szczotką pudlówką, a w czasie linienia furminatorem. Warto wiedzieć, że szpica małego powinno przyzwyczajać się do tego typu zabiegów pielęgnacyjnych już od maleńkości. Kąpiel tego czworonoga powinna odbywać się raz w miesiącu przy użyciu szamponów dedykowanych dla psów tej rasy.
Szic mały to zwierzę zdrowe i długowieczne. Oczywiście i u tej rasy można spotkać się z chorobami o podłożu genetycznym, choć zazwyczaj bywa to sporadycznie. Czworonóg ten może cierpieć na zwichnięcie rzepki lub choroby oczu (PRA, RD lub zaćma).
Pies należący do tej rasy jest zwierzęciem nie wymagającym specjalnego żywienia. Nie je on zbyt dużo i nie ma skłonności do tycia. Można podawać mu dobrej jakości, markową karmę lub można przyrządzać posiłki własnoręcznie w domu. Żywienie tradycyjne powinno być wzbogacane o preparaty wapniowo – mineralne. Oczywiście niezwykle istotne jest dostarczanie mu odpowiedniej ilości witamin oraz pierwiastków mineralnych wraz z karmą. Pozwoli to zachować okrywę włosową w idealnym, pięknym stanie. Choć szpic mały je niewiele, to musi on spożywać posiłki o podwyższonej zawartości białka i tłuszczu.
SZPIC MAŁY CHARAKTER I USPOSOBIENIE:
Jest to pies bardzo żywy, energiczny i pełen chęci do aktywnej zabawy. Właściciele tej rasy twierdzą jest przyjaźnie nastawiony do świata. Instynkt stróżujący u szpica jest różny i zależny od osobnika. Można spotkać szpica małego nieufnego, jak również takiego z otwartym charakterem. Jednakże czworonóg ten charakteryzuje się dużą czujnością co sprawia, że potrafi dość szybko reagować na każde niepokojące go zmiany pojawiające się w jego okolicy. Oczywiście właściciela o nadciągającym „niebezpieczeństwie” informuje przy pomocy szczekania. W związku z tym jest to doskonały żywy dzwonek alarmowy i równocześnie rewelacyjny zwierzak do towarzystwa.
Szpic mały dość mocno przywiązuje się do swego opiekuna. To chętny do pracy czworonóg, z doskonałymi predyspozycjami do nauki. Doskonale nadaje się do psich sportów typu agility, taniec z psem, rally- o. Nie wymaga on długotrwałych i intensywnych ćwiczeń. Lubi też dłuższe, spokojne spacery, jak również odpoczynek na kanapie tuż obok swego właściciela. Miewa jednak w sobie niewielką dozę upartości i potrafi samodzielnie podejmować decyzje, zwłaszcza gdy wyczuje słabość swego opiekuna.
Niestety czworonóg ten nie lubi upału panującego w domu. Natomiast trzymanie go przez cały czas na dworze jest niedopuszczalne. Ten niewielkich rozmiarów pies potrzebuje stałego kontaktu ze swoim ludzkim stadem. Szpic mały jest odpowiedni do domu z ogródkiem lub bez, ewentualnie do małych i dużych mieszkań.
Czworonóg tej rasy nie ma silnie rozwiniętego instynktu myśliwskiego czy terytorialnego. Ma natomiast niewielkie skłonności do dominacji. Z kolei największą wadą szpica małego jest jego tendencja do psiej konfrontacji. Samce lubią zaczepiać osobniki od siebie większe i silniejsze. Często finał takiego „spotkania” bywa dość przykry dla szpica. W związku z tym poprzez codzienną dawkę ruchu należy niwelować jego nadmierną pobudliwość.
Nie jest to pies trudny do ułożenia. Dlatego też szpic mały będzie odpowiedni dla niemalże każdego (nawet początkującej osoby). Doskonale sprawdzi się u rodziny z dziećmi lub u boku seniora. Jednak dla osób spędzających długie godziny poza domem, szpic ten nie będzie idealnym towarzyszem. Pies będzie czuł się zaniedbany, co może u niego wywołać niepożądane oraz kłopotliwe zachowania.
