Alaskan malamut jest bardzo często mylony z huskym i alaskan klee kai. Faktycznie na pierwszy rzut oka jest trudno je rozpoznać. Jednak po dokładniejszym przyjrzeniu się można zauważyć, że występuje kilka istotnych różnic, o których opowiem poniżej. W dzisiejszym artykule więcej o tym niezwykłych, silnych psach zwanych kiedyś „lokomotywą Północy”.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Alaskan malamute charakter
Malamut alaskański jest psem o silnym, ale dość łagodnym charakterze. Posiada jednak w sobie silną potrzebę niezależności, dlatego niezwykle istotne jest, by dbać o wychowanie malamuta od szczeniaka. Ze względu na duży rozmiar i zapotrzebowanie na ruch, zdecydowanie odradza się kupno tej rasy dla osób, które nie posiadają dużej przestrzeni mieszkalnej.
Malamuty są żywym srebrem i trzymanie ich na mocno ograniczonej przestrzeni będzie dla tych psiaków torturą. Jeśli posiadamy ogród, warto solidnie go ogrodzić, ponieważ ta rasa bez większych problemów poradzi sobie z przeciętnym ogrodzeniem. Jak? Przeskoczy, podkopie, a nawet wespnie się po siatce. To żądne przygód i zabawy czworonogi, kiedy uda im się uciec, próżno wołać i przekonywać do powrotu. Powiedzenie „zerwał się jak pies ze smyczy” jest idealną charakterystyką tego psa. Właśnie taki jest malamut. Szczeniak z kolei będzie jeszcze bardziej żywiołowy i zapewni wszystkim domownikom masę radości.
Alaskan malamute jest również psem rodzinnym. Bardzo źle znosi samotność, uwielbia przebywać wśród dzieci, jednak należy mieć na uwadze, że wszystkie zabawy z dziećmi powinny być kontrolowane, tak samo jak spacery. Jest to silny pies, który bez problemu wyrwie się z uchwytu dziecka.
Pies tej rasy nieco gorzej dogaduje się z innymi czworonogami, czasami ułożenie relacji może wymagać porady behawiorysty. Najlepiej, jeśli zwierzaki razem dorastają, wtedy nie powinny mieć problemów w kontaktach ze sobą. Warto dodać, że największe problemy z wzajemną akceptacją mają osobniki tej samej płci.
Zarówno szczeniak malamut, jak i dorosły psiak, potrzebują sporej ilości ruchu, w końcu są stworzone do biegu w zaprzęgu. Można zapewnić mu oczywiście zimą taką formę ruchu, ale poza tym świetnie rozładuje energię, uprawiając jogging z właścicielem, czy biegnąc przy jego rowerze. Pamiętajmy, że energia niewyładowana na spacerze, będzie się kumulować i w końcu da upust w postaci niechcianych zachowań, np. gryzienia butów, mebli, szczekania, wycia, etc.
Alaskan malamute wady i zalety
Jak każdy pies, alaskan również ma swoje wady i zalety. Oto lista kilku najważniejszych:
Zalety:
1. Mało szczeka 2. Będzie świetnym wyborem dla aktywnych osób – uwielbia sport i dużo ruchu 3. Jest rodzinny i lubi przebywać z dziećmi
Wady:
1. Jest bardzo niezależny i mogą mu się zdarzać ucieczki 2. W przypadku niewystarczającego rozładowania energii, staje się uciążliwy i niszczy
rzeczy 3. Może przejawiać dominację w stosunku do osobników tej samej płci, szczególnie, jeśli
nie jest wykastrowany
Alaskan malamute zdrowie
Jak przystało na psa zaprzęgowego odpornego na najbardziej ekstremalne temperatury, jest bardzo odporny i rzadko miewa problemy ze zdrowiem. Istnieje jednak szereg chorób, do których ta rasa jest predysponowana. Zdarzają się jednak one stosunkowo rzadko. Z jakimi problemami zdrowotnymi mogą zmagać się te psiaki? Malamuty miewają problemy z dysplazją stawów biodrowych, a także:
– postępującym zanikiem siatkówki, – nowotwory (częsta przyczyna śmierci), – padaczka, – niedoczynnością tarczycy, – łysieniem (coat funk), – chondrodysplazją (genetyczną karłowatością), czyli z zaburzeniami kostnienia w organizmie, – dystrofią rogówki (czyli obustronnym zmętnieniem rogówki), – dermatozą cynko zależną (jest spowodowana niedoborem cynku), – dysplazją mieszków włosowych (czyli zaburzeniem wzrostu włosa, charakterystyczne jest postępujące łysienie), – porażeniem krtani, – cukrzycą (występuje ona najczęściej w wieku średnim i podeszłym psiaka, ale czasami może się zdarzyć u młodych psów), – zaćmą cukrzycową.
Poza wyżej wymienionymi schorzeniami, warto również zabezpieczyć odpowiednio psiaka przed kleszczami. Z uwagi na wyjątkowo gęsty podszerstek można łatwo ominąć intruza, a konsekwencje mogą być bardzo poważne.
Kolejnym problemem wiążącym się z gęstym futrem jest jego długi czas schnięcia. Niedokładnie wysuszony malamut może nabawić się choroby zwanej „hot spot”. Jest to ostre zapalenie skóry połączone z infekcją bakteryjną, w wyniku której pies ma silnie zaczerwienioną skórę, miejscowo łysieje, a także silnie się drapie.
Mimo tego, że jest to pies odporny na zmiany temperatury, nie powinien być stale trzymany tylko w domu, albo tylko na zewnątrz, ponieważ przy zmianie środowiska ze stale ciepło na zimne i na odwrót, może zacząć chorować. Latem należy uważać, by nie dopuścić do przegrzania się malamuta. Powinien on mieć zawsze dostęp do świeżej, chłodnej wody. Jeśli pies nie jest wielkim fanem picia wody, można go do tego zachęcić, np. kupując dla niego specjalną fontannę dla psiaków.
Alaskan malamute historia
Malamuty wywodzą się z terenów dzisiejszej Alaski. Ich korzenie sięgają jednak także Rosji i Kanady, gdzie pracowały jako psy pomocnicze, ich gęsta, szorstka sierść i świetna kondycja idealnie sprawdzały się w ekstremalnych warunkach.
Należą do psów pociągowych i są uważane za jedną z najstarszych ras na świecie. Ich nazwa wzięła się od nazwy plemienia Eskimosów Malemutów. Psiaki te były używane do przenoszenia ładunków i ciągnięcia sań. Tak naprawdę powstanie tej rasy jest wynikiem krzyżowania się osobników z terenów Alaski z większymi psami. Hodowcy chcieli stworzyć większe i silniejsze osobniki z czysto praktycznego względu – by pomogły im transportować jeszcze większe ładunki.
Pierwszy malamut przyjechał do Polski dopiero w 1985 roku! Suczka nazywała się Razy del Monte i została sprowadzona przez Zbigniewa Grabkowskiego z czeskiej hodowli.
Alaskan malamute wzorzec
Alaskan malamute – należy do grupy V FCI, sekcja 1, nr wzorca 243
Kraj pochodzenia: USA
Wielkość: pies: 63,5 cm w kłębie i 38 kg; suczka: 58,5 cm i 34 kg
Szata: Włos okrywowy, gruby, zwarty, twardy, stojący; krótki do średniego na bokach tułowia, wydłuża się na szyi, łopatkach, na grzbiecie, zadzie, portkach i ogonie;
podszerstek gęsty, tłusty i wełnisty, od 2,5 do 5,1 cm długości; latem szata jest zwykle krótsza i rzadsza
Maść: od jasnoszarej do czarnej poprzez wszystkie kolory pośrednie oraz sobolowa i jej odcienie aż do rudej; biel dominuje na brzuchu, części kończyn i na głowie, gdzie tworzy maskę: biała strzałka na głowie i / lub biały kołnierz oraz plama na karku są dopuszczalne; jedynym możliwym kolorem jednolitym jest biały
Dojrzałość: 3 – 4 lata
Długość życia: 10 – 12 lat
Odporność na warunki atmosferyczne: duża
Koszty utrzymania: 200 – 300 zł miesięcznie
Alaskan malamute – cena szczeniaków alaskan malamute: 2500 – 4000 zł
Warto sprawdzić, czy hodowla alaskan malamute jest zarejestrowana i legalna. Z pewnością nie chcemy przyczyniać się do okrutnego procederu pseudohodowli, w której psy trzyma się w barbarzyńskich warunkach. Psiaki z pseudohodowli są też bardzo często chore oraz posiadają różne wady genetyczne. Dlatego jeśli widzimy ogłoszenie pt. „sprzedam szczeniaki Alaskan malamute – 400 zł”, powinna nami zapalić się lampka alarmowa.
Alaskan malamute – pielęgnacja
Malamuty swoją piękną, gęstą sierść zawdzięczają swojemu pochodzeniu. Składa się ona z grubego, wełnistego podszerstka, który intensywnie w okresach wymiany. Po wymianie podszerstka następuje wymiana włosa okrywowego (czyli co 6 – 8 tygodni). W tym okresie należy wyczesywać psa codziennie, najlepiej szczotkami takimi, jak furminator (zbiera dużą część podszerstka i włosa okrywowego, ale trzeba z nim uważać, żeby nie wyczesać z psa zbyt dużej ilości włosów). Poza okresami wymiany sierści, wystarczy czesać malamuta 1 – 2 razy w tygodniu.
Czesanie jest bardzo ważne dla kondycji jego sierści i skóry – pozwala rozczesać kołtuny, ułożyć sierść, pobudzić krążenie w skórę i usunąć martwy naskórek.
Kąpać malamuta należy według potrzeb, czyli wtedy, kiedy się zabrudzi, ale także co kilka miesięcy, by odświeżyć sierść. Po kąpieli należy go dokładnie wysuszyć, by nie dopuścić do rozwoju infekcji i zapaleń w skóry.
Poza tym warto sprawdzać psiakowi dokładnie sierść po każdym spacerze, przez jej gęstość można z łatwością nie zauważyć kleszcza, który może prowadzić do ciężkich chorób. W przypadku zauważenia kleszcza, można spróbować usunąć go samemu ( w sklepach zoologicznych można kupić specjalne pęsety), albo poprosić o pomoc weterynarza.
Poza powyższymi, warto zadbać o regularne sprawdzanie uszu, pazurów i zębów psiaka (mają skłonności do odkładania się kamienia)
Alaskan malamute – ciekawostki
– Alaskan malamute bywają często mylone z husky, jednak posiadają zasadnicze różnice. Malamuty mają ciemne oczy, z kolei husky mogą mieć niebieskie, często występuje u nich również heterochromia. Poza tym Husky jest mniejszy i ma wyżej osadzone uszy, może również występować w różnych umaszczeniach
– Pies alaskan malamute jest uznawany za przedstawiciela jednej z najstarszych żyjących ras na świecie. Szacuje się, że może mieć aż 2000 – 3000 lat – Są to tak silne psy, że szacuje się, że są w stanie udźwignąć aż około tony.
