Agility to jeden z najpopularniejszych psich sportów. Umiejętne, szybkie i bezbłędne pokonanie toru przeszkód to nie tylko gratka dla widowni, ale też oznaka niezwykle dojrzałej relacji na linii pies-właściciel. To ich współpraca prowadzi do sukcesu w agility – nie zależnie czy mowa o zawodach, czy zwykłej zabawie w ogrodzie.
Co to jest agility?
Agility to jeden z dostępnych tzw. psich sportów. Mowa tutaj o zabawie polegającej na pokonaniu przez psa toru przeszkód. Na torze do agility znajdziemy pochylnię prostą (kładka), pochylnię skośną (palisada), stół do utrzymania równowagi, równoważnię (huśtawka), tunele, skok w dal, skok przez obręcz czy skoki przez płotki (tych ostatnich jest najwięcej).
W przypadku udziału w zawodach typu agility, zwierzak musi pokonać wszystkie przeszkody w jak najkrótszym czasie i to w odpowiedniej kolejności. Właściciel startuje zawsze razem ze swoim pupilem i kieruje go słowami i gestami podczas całego biegu. Ważny jest czas i bezbłędność. Pokonać należy wszystkie przeszkody i nie wolno strącić poprzeczek.
Jeżeli zamierzamy ćwiczyć agility wyłącznie jako zabawę dla psa i sposób na uniknięcie nabrania zbędnych kilogramów, to prawie każdy pies może się w to „bawić”. Kwestia intensywności zajęć i przede wszystkim stanu zdrowia psa. No i chęci. Jak zwierzak nie lubi dużo skakać, to nie chętnie weźmie udział w takim treningu. Jak boi się pochylni, to także warto ją omijać. To ma być dobra zabawa, a nie przymus powstały w wyniku kaprysu właściciela.
Zawody agility bardzo często są organizowane przy okazji wystaw kynologicznych. Na zwykłych zawodach mogą startować wszystkie psy. Ograniczenia zaczynają się w przypadku zawodów rangi mistrzowskiej (mistrzostwa Polski czy świata), gdzie mogą występować wyłącznie psy rasowe.
Jakie są najlepsze rasy psów na zawody agility?
Jakie są najlepsze rasy do uprawiania agility? Wśród takich wymienia się Border collie, Owczarek Szetlandzki, Owczarek Belgijski, świetnie dadzą radę też boksery, teriery, pudle czy nawet Welsch Corgi. Wymienione tutaj rasy psów dotyczą głównie udziału w zawodach. Do agility w formie zabawy nadaje się prawie każdy rasowy czy wielorasowy pies. Wtedy liczy się wyłącznie jego zdrowie, chęci i możliwości pokonywania danych przeszkód.
Jakie są kategorie na zawodach agility dla psów?
Na zawodach agility znajdziemy podział na kategorie ze względu na wielkość psa. Wyróżniamy:
• S (small) – wysokość poniżej 35 cm w kłębie,
• M (medium) – wysokość od 35 do 43 cm w kłębie,
• L (large) – wysokość powyżej 43 cm w kłębie,
Innym podziałem jest ten związany z poziomem umiejętności psa. I tak wyróżniamy:
• Klasa 0 – nieoficjalna, ćwiczeniowa,
• Klasa A1
• Klasa A2
• Klasa A3 dla psów uprawiających agility wyczynowo
• OPEN
Duży podział powala uprawiać ten sport prawie każdemu psu i w wersji wyczynowej jak i całkowicie amatorskiej wyłącznie dla zabawy.
Co to jest i jak mierzyć wysokość psa w kłębie?
Wysokość psa w kłębie to odległość od ziemi do najwyżej wysuniętego fragmentu grzbietu psa. Wysokość zawsze mierzymy w linii prostej od podstawy łapy. Do mierzenia wysokości kłębu używa się specjalnej miary prętowej (laski zoometrycznej). W warunkach domowych pomiar ten najlepiej wykonać wykorzystując ścianę. Stawiamy psa wzdłuż ściany (najlepiej w pozycji wystawowej), zaznaczamy kropką/kreską na ścianie najwyżej wysunięty punkt grzbietu i następnie mierzymy miarką długość od podłoża.
Trening agility
Na samym początku najważniejsza od najmłodszych lat jest współpraca na linii pies-przewodnik. Dzięki dobrym relacjom nasz zwierzak chętnie i z zaangażowaniem będzie pracował pod naszym okiem i uczył nowych komend. Zanim zaczniemy bawić się w agility i wizyty na torze, powinniśmy nauczyć psa podstawowych komend (siad, przywołanie, nie wolno czy chodzenie przy naszej nodze). Zwierzę musi być nam posłuszne, widzieć na co może sobie pozwolić, a także kiedy robi rzeczy złe.
Zabawa agility na torze to zadanie dla psów dorosłych z ukształtowanym ciałem i kośćmi. Dla ich zdrowia nie powinniśmy dawać im wzmożonego wysiłku wcześniej niż przed 12 miesiącem życia w przypadku małych czy średnich psów, a 1, 5 roku w przypadku dużych psów. Oczywiście możemy za szczeniaczka pokazać przeszkody na torze, ale wyłącznie w formie zabawy, a nie jako wysiłek fizyczny.
Podczas treningu należy pamiętać o drobnej rozgrzewce zwierzaka (krótki bieg, kilka komend aport, parę szybszych zwrotów w różne kierunki), dostosować poziom do umiejętności psa (stopniować dostęp do kolejnych przeszkód i uczyć ich pojedynczo) oraz nastawić własną cierpliwość na tryb „max” (nie wymagajmy przy trzeciej wizycie na torze, że wszystko będzie wychodziło perfekt). Szkolenie agility jest długie, pełne pominiętych przeszkód, buntów, ale też obfitujące w masę radości, dobrej zabawy, wspólnie spędzonego czasu, no i przysmaków dla psa.
Gdzie można ćwiczyć agility z psem?
Wszędzie, gdzie mamy dostęp do przeszkód. Najczęściej wspomina się o ogólnodostępnych wybiegach dla psów. Znajdziemy tam większość popularnych przeszkód, chociaż nie zawsze będą dostosowane do każdego rozmiaru psa. Chyba, że w Twoim mieście są jakieś prywatne tory do agility, które można wynająć na godziny – to także byłoby dobre rozwiązanie.
Najlepszą opcją do treningu jest duża przestrzeń, gdzie możemy sami ustawić przeszkody. Oczywiście po ich wcześniejszym zakupie. Może to być polana, ogródek, teren na działce, fragment trawy czy placu za blokiem. Jednak ilość przeszkód będzie zależna od tego, czy mam własny kawałek ziemi, czy korzystamy z publicznego miejsca.
Ile kosztują przeszkody do agility?
Ile kosztują takie przeszkody? Już za kilkadziesiąt złotych kupimy zestaw najtańszych pachołków z poprzeczkami, które pozwolą na stworzenie płotków do skoków czy skoku w dal (ustawienie 2-3 płotków tuż obok siebie). Na początek wystarczy posiadać 4-6 płotków do skoków. Za podobne pieniądze znajdziemy także tyczki do slalomu – na zawodach jest ich 12 sztuk. Najtańszy tunel kupimy z przedziale 50-150 złotych – weźmy taki 5 metrowy (miękki, sztywny lub mieszany). Koszt obręczy do skoków z regulowaną wysokością to też maksymalnie kilkadziesiąt złotych (dobrze sprawdzi się nawet zwykłe hula hop). Są to przeszkody, które możemy trzymać w domu i przenosić z miejsca na miejsca. Umożliwiają dużą mobilność jeżeli chodzi o miejsce treningu.
Problem może pojawić się z pochylnią prostą, pochylnią skośną czy równoważnią. Ich zakup będzie uzależniony od posiadania ogrodu przy domu (czy ogródka działkowego). Koszt każdego z nich to już wydatek rzędu kilkuset złotych (no chyba, że posiadamy umiejętności stolarskie i sami sobie je zbudujemy).
W Internecie dostępnych jest wiele zestawów do agility za kilkaset złotych. Osobiście odradzam ich zakup i skompletowanie niezbędnych przedmiotów osobno. Za mniejsze pieniądze zdobędziemy znacznie bogatszy zestaw, który spakujemy do jednej dużej torby sportowej.
Czy warto polecić agility dla psów? Tak, o ile zdrowie naszego pupila pozwala mu na tak intensywne zabawy. Wzmocni to nasze relacje z psem, zadbamy o dobrą kondycję fizyczną naszego pupila (unikniemy też ewentualnej nadwagi) i miło spędzimy czas. Wyszkolenie psa do pokonania toru nawet wyłącznie dla samej sztuki zrobienia tego, to już będzie nasz mały sukces. Nawet, jeżeli nigdy nie zawitamy na żadne zawody.
