Alergia pokarmowa to reakcja niepożądana na pokarm, która jest przyczyną około 1 – 6% wszystkich chorób skóry, czyli dermatoz. Jest dosyć częstą przypadłością psów, objawiającą się uporczywym, niezależnym od pory roku świądem. Dowiedz się, jak rozpoznać alergię pokarmową i jakie są jej konsekwencje.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Pierwsze oznaki alergii pokarmowej pojawiają się zazwyczaj w pierwszych latach życia psa, ale nie jest to regułą – może się ona rozwinąć właściwie w każdym wieku. Najsilniejszymi alergenami są białka i to właśnie niektóre z nich są przyczyną wystąpienia niepożądanych reakcji na pokarm. Co ciekawe, niemieckie badania pokazują, że 90% przypadków pokarmowej stanowią psy, a jedynie 10% koty.
Jakie są objawy alergii pokarmowej u psa?
Alergia pokarmowa występuje głównie w postaci skórnej i pokarmowej. Zazwyczaj pierwszym objawem jest świąd. Pies intensywnie wydrapując sierść i skórę, przyczynia się do tworzenia ran. Często zwierzęta ocierają się o przedmioty i liżą boki ciała, brzuch oraz pachwiny, próbując złagodzić dyskomfort. Mogą pojawić się również problemy z uszami, stają się zaczerwienione i brzydko pachną. Pojawiają się wyłysienia wokół oczu i na łapach. Sierść zwierzaka matowieje, niekiedy pojawia się na niej łupież. Natomiast w postaci pokarmowej alergii pojawiają się wymioty, gazy oraz biegunka. Jednak występuje ona znacznie rzadziej.
Kluczowa jest obserwacja psa, w razie pojawienia się niepokojących objawów, należy udać się do lekarza weterynarii.
Potencjalne alergeny u psów.
Najpopularniejszymi alergenami u psa jest: wołowina, mleko krowie, pszenica, jagnięcina, kurczak, jaja kurze oraz soja. Niestety produkty te są również najczęściej stosowanymi składnikami w wielu karmach komercyjnych.
W przypadku mleka, niezależnie w jakiej ono jest postaci (mleko odtłuszczone, pełne czy w proszku) i tak może wywoływać reakcje alergiczne. Należy również uważać na „alergeny ukryte” – nawet w rybach z puszki mogą znajdować się śladowe ilości kazein i białek serwatkowych.
Dieta eliminacyjna
Zarówno dieta eliminacyjna, jak i próba prowokacyjna służą do diagnostyki alergii pokarmowej. Kluczem do sukcesu jest stopniowa zmiana diety i zastąpienie dotychczasowej karmy innym, jednym źródłem białka i jednym źródłem węglowodanów. Wprowadzając dietę eliminacyjną, początkowo należy ją podawać razem z dotychczasową karmą i wraz z biegiem czasu, podawać coraz mniej „starej” karmy na rzecz hipoalergicznej. W czasie diagnostyki alergii pokarmowej właściciel musi zrezygnować z podawania psu przekąsek i nagród. Na spacer z psem właściciel powinien wychodzić na smyczy, by maksymalnie ograniczyć możliwość zjedzenia przez psa czegoś „po drodze”.
Jeśli opiekun nie wie, co dokładnie je jego pupil, dobrym pomysłem jest założenie dziennika dietetycznego i codziennie zapisywanie podanego i pobranego pokarmu przez psa, podarowanych nagród i smaczków oraz własnych obserwacji. Zaleca się również prowadzenie dokładnych zapisków podczas stosowania diety eliminacyjnej – przedstawienie ich lekarzowi weterynarii podczas wizyty znacznie ułatwi diagnostykę.
W diecie eliminacyjnej najczęściej używa się diet hipoalergicznych, opartych na białku hydrolizowanym. Hydroliza białka powoduje uzyskanie mniejszych cząsteczek (rzędu 3000 – 10 000 daltonów), przez co obniża się ich antygenowość i nie występuje reakcja alergiczna. Jednak czasami przy hydrolizie białka mogą powstawać małe peptydy, które pogarszają smak karmy i mogą powodować biegunki. Co ciekawe, nawet jeśli stosuje się hydrolizaty białka, na które zwierzę jest uczulone, nie dają one objawów klinicznych. Dietę eliminacyjną należy stosować nawet 8 tygodni. Jeśli podczas intensywnego drapania się powstały rany, pies jeszcze po wyeliminowaniu czynnika alergennego może się w tych miejscach lizać, aż do zagojenia się ran.
Założenia diety eliminacyjnej
• Wprowadzenie zupełnie nowego źródła białka i węglowodanów – najlepiej jest stosować tylko jeden rodzaj białka i jeden rodzaj węglowodanów
• Stosowanie komponentów o wysokiej strawności
• Wprowadzenie białka hydrolizowanego
• Stopniowe wprowadzanie diety przez około 6 – 10 dni
• Kategoryczny zakaz podawania smakołyków, resztek posiłków i nagród
• Dietę należy stosować przez 6 – 10 tygodni
Kolejny etap, czyli próba prowokacyjna
Po kilku tygodniach diety eliminacyjnej, kiedy objawy już całkowicie ustąpią, do żywienia psa należy kolejno wprowadzać składniki, które zwierzę otrzymywało przed stosowaniem hydrolizatów. W przypadku zjedzenia uczulającego pokarmu, objawy choroby powrócą w ciągu kilkudziesięciu godzin. Objawy mogą pojawić się nawet po dwóch tygodniach od wprowadzenia nowego produktu, dlatego zwierzę cały czas trzeba obserwować. Jeśli przez 3 dni podawania nowego składnika nie wystąpią objawy niepożądane, takie jak rumień czy świąd, zwierzę prawdopodobnie nie jest uczulone na ten konkretny produkt.
Po ustaleniu składników, które uczulają psa, należy ich bezwzględnie unikać.
Zapisz się na newsletter!
