TERIER ROSYJSKI (Czarny terier) – opis rasy.

Klasyfikacja FCI grupa II, sekcja 1.4, nr wzorca 327.

Olbrzym o gołębim sercu z ciekawą historią. Pies idealny dla osób lubiących duże rasy oraz mających doświadczenie w socjalizacji zwierzęcia. Odporny na trudne warunki środowiska czworonóg, nie znoszący najlepiej izolacji od właściciela. 

RYS HISTORYCZNY RASY:

Terier rosyjski jest stosunkowo nową rasą. Ma ona zaledwie 60 lat i jest to niezaprzeczalnie największe osiągnięcie w historii rosyjskiej kynologii. Czworonóg ten uosabia wszystkie najlepsze cechy jakie może posiadać rasowy pies – spektakularny wygląd połączony z charakterem zwierzęcia użytkowego.

Początek powstania psa rasy terier rosyjski sięga okres powojennego XX wieku. Po II wojnie światowej w byłym Związku Radzieckim budowano szkoły wojskowe. W takich miejscach powstawały również hodowle i ośrodki szkoleniowe dla psów. Zazwyczaj w tamtych czasach pracowano z rasami takimi jak: owczarek niemiecki, nowofundland, owczarek szkocki, rottweiler, sznaucer olbrzymi, doberman, airedale terier. W związku z tym pod Moskwą powstała Centralna Szkoła Psów Wojskowych i Służbowych, przy której wybudowano również hodowlę „Krasnaja Zwiezda”. Dzięki temu obydwa te ośrodki zajmowały się szkoleniami psów m.in. na potrzeby armii. Okazało się, że podczas II wojny światowej pogoda panująca na terenach ZSRR szybko zweryfikowała możliwości większości psów wojskowych – nie sprawdziły się również owczarki niemieckie. Natomiast owczarki kaukaskie, środkowoazjatyckie czy południowo rosyjskie jużaki, okazały się być za bardzo niezależne i nieprzewidywalne. Dlatego w okresie stalinowskim rozpoczęto prace nad psem spełniającym wszystkie potrzeby armii radzickiej. Potrzebowano bowiem czworonoga z wszechstronnością i łatwością uczenia jak owczarki niemieckie, ale równocześnie doskonale radzącego sobie w surowym rosyjskim klimacie. Prace hodowlane nad nową rasą ruszyły z ogromnym rozmachem. W tworzeniu psa idealnego zaangażowano wielu biologów, genetyków oraz ówczesnych kynologów. Głównymi dowodzącymi nad pracami hodowlanymi byli odpowiedzialnie gen. mjr Miedwiediew oraz prof. biologii Iljina. Pierwsze nieudane próby krzyżowania ras odbyły się między dogiem niemieckim a owczarkiem niemieckim, nowofundlandem a owczarkiem kaukaskim i owczarkiem niemieckim. Dopiero po tym skupiono się na sznaucerach olbrzymach, airedale terierach oraz rottweilerach. Źródła podają, że 17 ras psów brało udział w powstaniu teriera rosyjskiego.

Radziecka hodowla „Krasnaja Zwiezda” miała na celu stworzenie czworonoga średniego wzrostu, o dość mocnej budowie ciała, wytrzymałego, doskonale radzącego sobie w różnorodnych warunkach klimatycznych, łatwo uczącego się, o odważnym sercu i potrafiącym współpracować z człowiekiem. W 1979 roku ogłoszono, że prace nad nową rasą zostały zakończone. Natomiast w 1981 roku „Krasnaja Zwiezda” opublikowała pierwszy wzorzec długowłosego czarnego teriera, co spowodowało, że został ona uznany za osobą rasę. Z kolei 13 maja 1981 roku Ministerstwo Rolnictwa ZSRR w Zarządzeniu nr 19 całkowicie opisało i zatwierdziło wzorzec tej rasy. Trzy lata później w Meksyku na międzynarodowym zgromadzeniu psy te zostały oficjalnie zatwierdzone przez FCI. Tym samym otrzymał on numer 327 standardu oraz nazwę czarny terier rosyjski. Jednakże czworonogi te ciągle polegały zmianom i w 2008 roku Komisja Hodowlana Związku Kynologicznego w Rosji (RKF) ogłosiła nową wersję wzorca tej rasy. Natomiast 10 stycznia 2011 roku FCI ogłosiła nowy wzorzec, który jest aktualny po dziś.

Do Polski terier rosyjski został sprowadzony w drugiej połowie lat 80 XX wieku. 5 osobników tej rasy trafiły do hodowli z Runowa Zofii Szczepańskiej.

CZARNY TERIER ROSYJSKI – WYGLĄD:

Jest to duży pies o lekko wydłużonym tułowiu, o bardzo atletycznej budowie ciała. Czworonóg ten jest wytrzymałym zwierzęciem, o doskonałej kondycji, silnie umięśnionym, o pojemnej i głębokiej klatce piersiowej. Długość tułowia teriera rosyjskiego jest odrobinę większa od jego wysokości. Natomiast głębokość klatki piersiowej nie może być mniejsza niż jego połowa wysokości w kłębie. Terier rosyjski ma głowę proporcjonalną do tułowia, dużą, masywną oraz długą. Jego czaszka jest średniej szerokości a czoło płaskie. Kufa tego psa jest mocna, szeroka, ale trochę krótsza od jego czaszki, szeroka u nasady i lekko zwężająca się ku nosowi. Charakterystyczne wąsy i broda, które posiada terier rosyjski podkreślają wygląd oraz siłę jego kufy, nadając jej kanciasty, tępy kształt. Oczy tego czworonoga są średniej wielkości, o owalnym kształcie, osadzone są szeroko i frontalnie. Zawsze w ciemnym kolorze. Uszy są zwisające, osadzone wysoko, średniej wielkości, o trójkątnym kształcie, symetryczne, o przednich krawędziach przylegających do jego policzków. Terier rosyjski ma duży nos o czarnym kolorze. Szyja jego jest mocna, o dobrym umięśnieniu, a długość jej jest prawie równa długości głowy psa. Kark ma mocny, a tułów solidny, wyważony. Czworonóg ten ma ogon gruby u nasady, który osadzony jest wysoko na zadzie. Kształt jego zwykle jest sierpowaty lub szablasty. Kończyny zarówno przednie jak i tylne są proste oraz równolegle ułożone. 

Terier rosyjski pokryty jest sierścią gęstą, szorstką w dotyku. Jego okrywa włosowa jest dwuwarstwowa, składa się bowiem z twardej, gęstej, lekko pofalowanej pierwszej warstwy oraz krótkiego, miękkiego, ale gęstego podszerstka. Nie trymowana, zazwyczaj osiąga długość 5 cm do 15. Głowa ich mocno obrośnięta, posiada duże, obfite brwi, wąsy i brodę. Czarny terier rosyjski ma nogi również pokryte długim i gęstym włosem. Pies tej rasy wymaga odpowiedniej stylizacji sierści, aby podkreślała ona jego siłę i zdecydowanie, ale nie była zbyt dekoracyjna. Efektywny długi włos pozostawia się tylko na kufie oraz nogach. Dopuszczalną barwą sierści jest czerń, ewentualna domieszka szarych włosów jest akceptowana pod warunkiem, że nie obejmują one większej powierzchni ciała niż 1/3.

Wysokość jaką osiągają samce wynosi 72-76 cm w kłębie, z kolei suki – 68 do 72 cm. Natomiast waga psów oscyluje między 50-60 kg, suki osiągają wartości mniejsze – 45 do 50 kg.

Czworonogi tej rasy osiągają dojrzałość dość późno, bo dopiero po ok 3-4 latach. Jednakże długość ich życia zazwyczaj wynosi od 9 do 11 lat.

Cena za czarnego teriera rosyjskiego w Polsce wynosi 3500- 4000 zł a jego miesięczny koszt utrzymania to ok. 500 zł.

CZERNYSZ – PIELĘGNACJA I ZDROWIE:

Pies tej rasy jest wymagający w zakresie pielęgnacji. Wymaga on systematycznych i profesjonalnych zabiegów takich jak: czesanie oraz odpowiednie strzyżenie. Niestety dla właściciela, zwierzę to linieje cały czas, a nie dwa razy do roku jak większość czworonogów. W związku z tym systematyczne wyczesywanie teriera jest konieczne, zwłaszcza by zapobiec powstawaniu kołtunów. 

Okrywa włosowa swój ostateczny kształt osiąga wraz z osiągnięciem 18-20 miesiąca życia zwierzęcia. W związku z tym zalecane jest jej wyczesywanie nawet 3 razy w tygodniu. 

Istotne w pielęgnacji teriera rosyjskiego jest usuwanie wszelkich zanieczyszczeń (np. nasion, rzepów, patyków) po każdym odbytym spacerze.

Psa tej rasy kąpiemy, gdy jest na ten zabieg potrzeba, używając do tego szampony przeznaczone do sierści szorstkiej oraz podkreślające jego czerń. Kiedy włos nie jest w najlepszej kondycji należy zastosować odżywkę (proteinową) albo balsam o właściwościach usztywniających. Można psa wysuszyć używając przy tym suszarki, jednak należy pamiętać, aby nigdy nie rozczesywać jego sierści, gdy jest mokra, ponieważ może spowodować to jej rozprostowanie.

Terier rosyjski ma podatne na infekcje uszy. Są one duże i opadające, a ich pielęgnacja jest niezwykle istotna. Włosy je okrywające muszą być zawsze krótko przycięte, natomiast włoski rosnące w ich środku – regularnie usuwane.

Grzywa tego psa może być uciążliwa w codziennym życiu zwierzęcia, dlatego warto związać je w kucyk lub zapleść w warkoczyk. Należy zwrócić uwagę na kamień nazębny osadzający się na zębach tego czworonoga oraz o regularnym przycinaniu jego pazurów. Właściciel psa rasy terier rosyjski musi pamiętać o pielęgnacji brody oraz wąsów, które należy myć, suszyć i rozczesywać po każdym spożytym przez zwierzę posiłku.

Ze względu na to, że czernysz należy do dużych ras cierpieć może na dysplazję stawów biodrowych oraz rozszerzenie i skręt żołądka. Rosnącym szczeniętom może doskwierać enostoza – młodzieńcze zapalenie kości, gnilec (osobniki w wieku 2-8 miesięcy) oraz krzywica spowodowana barkiem witaminy D3.

Często spotykaną dolegliwością u czarnych terierów rosyjskich jest ektropium (wywinięcie) powiek i stany zapalne oczu. Powodem tych problemów są długie włosy ich grzywy. Nieprawidłowa pielęgnacja brody, wąsów i grzywki – może być przyczyną infekcji grzybicznych. Niestety psy tej rasy wykazują skłonność do chorób serca, alergii oraz kamicy nerkowej.

Te duże zwierzęta są odporne na niskie temperatury panujące na zewnątrz, ale nie radzą sobie z upałami. W związku z tym istotne jest to, aby psa chronić przed zbyt dużą ekspozycją na słońce oraz by miał stały dostęp do wody.

TERIER ROSYJSKI – CHARAKTER:

Choć czernysz w swej nazwie posiada słowo „terier” nie wykazuje on typowych zachowań dla tych psów. Jego charakter przypomina bardziej molosy. Jest czworonogiem zrównoważonym, pewnym siebie i bardzo opanowanym. Ma doskonały instynkt, jeżeli chodzi o ludzkie intencje. Potrafi zapamiętywać zarówno przyjaciół jaki wrogów. Jeżeli ktoś zajdzie mu za skórę, będzie o tym pamiętał, a jego zachowania będą okazywać niechęć i uprzedzenia. Natomiast osoby bliskie jego sercu będzie kochał całym sobą. Przywiązany do swego opiekuna terier rosyjski nie nadaje się na psa podwórzowego. Zamknięcie w kojcu bardzo go unieszczęśliwi.

Czernysz skupia się przede wszystkim na ochronie osób, nie miejsca. Rzadko szczeka i nie ekscytuje się on osobami przechodzącymi koło podwórza. Pod nieobecność opiekuna nie wpuszcza obcych na tereny posesji a swych zębów używa w ostateczności. 

Terier rosyjski ma silny charakter, ale nie wykazuje on skłonności do dominacji czy chęci do wykorzystywania swojej przewagi na człowiekiem. Jest tolerancyjny w stosunku do dzieci, dobrze się z nimi dogaduje, ale nie należy zostawiać ich samych bez kontroli.

Czernysz to zwierzę potrzebujące wysiłku fizycznego, ale nie wymaga on intensywnych treningów. Długie spacery wraz z zabawą i szkoleniami będą dla niego odpowiednią aktywnością.