Gryfonik – czyż to nie brzmi uroczo? Nazwa tej rasy naprawdę idealnie odzwierciedla charakter tego psiaka – jest uroczy, kochany, uwielbiający swoich opiekunów, idealny do towarzystwa. Jest bardzo łagodny i wręcz idealny dla rodzin z dziećmi. Nie szczeka dużo, jest radosny i bardzo inteligentny. Jest bliskim kuzynek gryfonika belgijskiego i brabantczyka. Jeśli szukasz psiaka, który będzie idealny do mieszkania, idealnie trafiłeś! Gryfonik brukselski nie potrzebuje dużej przestrzeni, najważniejsza jest dla niego miłość jego opiekuna. Co warto wiedzieć o tej uroczej rasie?
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Gryfonik – charakter
Są to wesołe, pogodne i bardzo towarzyskie psiaki, które mocno przywiązują się do swojej rodziny. Nie znoszą zostawać same, dlatego nie będą zbyt dobrym wyborem dla zapracowanych i zajętych osób. Uwielbiają wylegiwać się na kolanach opiekuna.
To bardzo bezkonfliktowe psiaki, które świetnie odnajdą się zarówno w domu z ogrodem, jak i w mieszkaniu w bloku. Bardzo dobrze dogadują się z dziećmi i przepadają za zabawą – praktyczne nigdy mnie mają jej dość. Jako szczeniaki są szczególnie pełne energii, uspokajają się nieco z wiekiem. Trzeba dodać, że gryfonik osiąga dojrzałość dość późno, bo dopiero w wieku 3 lat.
Psiaki te uwielbiają przebywanie na świeżym powietrzu i aktywność.
Gryfonik brukselski – zdrowie i żywienie
Są to dość odporne psiaki, które jednak jak większość ras mają tendencję do niektórych przypadłości. Zdarza się wypadanie rzepki i dysplazja stawów biodrowych. Trzeba również regularnie przecierać jego bruzdę nosową, ponieważ ma ona tendencję do tworzenia się odparzeń. Jego oczy mogą również czasami sprawiać problemy, mogą nadmiernie łzawić, gryfonik ma tendencję do zatykania się kanalików łzowych, co powoduje właśnie łzawienie.
Jego uszy powinny być również często sprawdzane, ponieważ mogą tworzyć się w nich infekcje. Włosy z uszu powinny być regularnie wyrywane. Na szczęście nie sprawia to psiakowi bólu, szczególnie, jeśli jest do tej czynności przyzwyczajany od małego.
Trzeba też dbać o jego zęby, które są dość wrażliwe i płasko osadzone. Nie jest to dobra rasa do zabawy w przeciąganie. Należy również uważać na małe przedmioty zalegające w różnych dostępnych dla psa miejscach – psiak może je połknąć, co skończy się najprawdopodobniej interwencją chirurga (to szczególnie groźne w przypadku szczeniaków, które mogą mieć tendencje do zjadania niejadalnych rzeczy).
Jeśli zaś chodzi o żywienie, bardzo ważne jest, żeby gryfonik dostawał karmę przeznaczoną dla małych ras psów. Psiaki te mają naprawdę bardzo dobry apetyt i trzeba
uważać, żeby ich nie utuczyć. Szczególnie biorąc pod uwagę to, że są dość spokojne i lubią wylegiwać się na kanapie. Warto uwzględnić w diecie dodatkowe preparaty wapniowo – witaminowe, które wzmocnią ich organizm i układ kostny. Na własną rękę warto przycinać psiakowi brodę, tak, żeby nie była mocno ubrudzona jedzeniem.
Gryfon pies – historia
Niestety nie wiadomo dokładnie, jak zaczęła się historia gryfoników, wszystkich trzech odmian (czyli belgijskiego, brukselskiego i brabantczyka). Wiadomo, ze wszystkie trzy odmiany wywodzą się najprawdopodobniej od pinczerów stajennych, które były szeroko wykorzystywane do tępienia gryzoni, pilnowania wozów, koni i stróżowania. Swego czasu były naprawdę bardzo popularne w całej Europie.
Z kolei w Belgii psiaki przypominające nieco gryfonika były towarzyszami osób mało zamożnych. W pewnym momencie zostały jednak dostrzeżone przez wyższe sfery, które absolutnie się w nich zakochały. Wielkim fanem i miłośnikiem tych psiaków był król Francji Henryk III i królowa Draga, królowa Serbii.
Tamtejsze gryfonika nie cieszyły się jednak tak przyjaznym dla okiem wyglądem jak teraz, dlatego hodowcy chcieli poprawić jego wygląd i skrzyżowali go z terierem irlandzkim, yorkiem, mopsam i cavalierem.
W 1880 roku w Belgii powstał pierwszy klub gryfonika, a kilka lat później, w 1883 roku zorganizowana została pierwsza wystawa rasy, na której gryfonik stał się absolutnym hitem. Wielkim sukcesem okazał się żółtorudy psiak, który został później skojarzony z suczką sędziego. Po jakimś czasie z tego związku urodził się Fox, który jest do dzisiaj uważany za założyciela linii współczesnych gryfoników.
1885 rok jest uznawany za rok oficjalnego powstania rasy. W 1896 na Wyspach Brytyjskich założono Klub Miłośników Gryfonika, a już dwa lata później (to naprawdę bardzo szybko), rasa została uznana przez angielski Kennel Club.
Gryfoniki były bardzo popularną rasą aż do wybuchu II wojny światowej, przez którą wiele ras psów zupełnie wyginęło. Rasa ta straciła w tym czasie bardzo na popularności, przetrwała jedynie dzięki miłośnikom i znawcom.
Mimo tego, że wszystkie gryfoniki są przedstawicielami tej samej rasy, każda odmiana ma swój własny wzorzec i każdy z nim jest oddzielnie oceniany na wystawach. Co jednak ciekawe, są one regularnie krzyżowane między sobą, ponieważ w jednym miocie mogą urodzić się szczeniaki wszystkich trzech odmian! Niesamowite, prawda?
Gryfoniki – pielęgnacja
Pielęgnacja gryfonika opiera się przede wszystkim na regularnym czesaniu jego siersci. Raz w tygodniu to absolutne minimum. Psiak musi być również co kilka miesięcy trymowany, podobnie jak sznaucer. Jeśli chodzi o kąpiel, powinna ona odbywać się w zależności od potrzeb, jednak nie częściej niż co mniej więcej dwa miesiące. Gryfonika warto przyzwyczajać od małego do czesania sierści, ponieważ później może to być dla niego stresujące.
Poza powyższymi czynnościami pielęgnacyjnymi psiakowi należy regularnie przecierać wilgotnym wacikiem bruzdę koło nosa, a także dbać o stan jamy ustnej, czyli myć psiakowi zęby, albo chociaż wcierać mu w dziąsła i zęby specjalną pastę nie dopuszczającą do osadzania się kamienia nazębnego. Pazury powinny być przycinane co kilka tygodni lub w zależności od potrzeb.
Gryfonik brukselski cena i opis rasy
Gryfonnik brukselski, jak nazwa wskazuje, pochodzi z Belgii. Był to psiak wyhodowany do tego, by stać na straży powozów i tępić gryzonie (w czym sprawdzał się naprawdę znakomicie).
Gryfonik waży od 3,5 do 6 kg i jest niewielkim psiakiem, w którym drzemie duży duch.
Jego szata zawiera podszerstek i jest dość szorstka, trochę falista. Co ciekawe, szata gryfonika nie powinna być pod żadnym pozorem jedwabista – jest to uważane za poważną wadę. Maść powinna być ruda lub rdzawa. Jedynie na głowie dozwolona jest niewielka ilość czerni. Na klatce piersiowej są dozwolone pojedyncze białe włosy, choć raczej nie powinno ich być, to znaczy, że nie są pożądane.
Gryfonik osiąga dojrzałość dość późno, bo dopiero około 3 roku życia. Jego średnia długość życia to około 15 lat.
Jest to psiak, który lubi umiarkowaną aktywność i bardzo dobrze odnajdzie się w psim przedszkolu. Jego miesięczny koszt utrzymania to od 100 – 150 zł miesięcznie.
Pierwsza hodowla w Polsce pojawiła się w 1994 roku, a pierwszy miot pojawił się na świecie trzy lata później, w 1997 roku. Obecnie w Polsce działa jedynie kilkanaście hodowli, dlatego na szczeniaka trzeba często trochę poczekać. Szczenię kosztuje od 2000 – 3500 zł.
