Kwalifikacja FCI grupa VI, sekcja 3, nr wzorca 146
Rodezjan to pies zrównoważony, z dużym temperamentem, o bardzo niezależnym charakterze. Mocno przywiązuje się do właściciela, ale nigdy nie jest mu całkowicie podporządkowany. Ze względu na swoją odwagę i upartość często próbuje dominować nad członkami swojej rodziny. Rhodesian ridgeback jest psem myśliwskim używanym niegdyś do polowań w grupach na duże drapieżniki oraz do pilnowania dobytku, dziś to głównie pies przyjazny człowiekowi o odważnym sercu.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY:
Afrykański pies na lwy – rhodesian ridgeback – według niektórych doniesień, swój początek ma już w starożytnym Egipcie. Odnaleziono bowiem malowidła przedstawiające psy z charakterystyczną pręgą na grzbiecie oraz opadającymi lub stojącymi uszami. Znalezisko to datuje się na 3000 r. p.n.e. Możemy również spotkać się z prastarym, rysunkiem o nazwie „Diana’s Vow” odkrytym przez archeologów pracujących na terenach Zimbabwe, który przedstawia psy tej rasy. Istnieją też wzmianki, jakoby ridgeback pojawił się dopiero ok 500 r n.e. w Afryce. Towarzyszył on afrykańskiemu plemieniu Khoi-Khoi (Hotetntotów), podczas wędrówki z północy kraju na jego południe. To właśnie tam, na południu kontynentu afrykańskiego w XV w., Hotetntoci spotkali Europejczyków –portugalskich żeglarzy, których to właśnie zainteresowały psy do polowania na lwy. Ok 1650 roku, czyli dwa lata później u wybrzeży Afryki południowej zjawili się holenderscy kolonizatorzy. Biali przybysze pod dowództwem Jana van Riebacka zbudowali stację i od razu w ich oczy rzuciły się charakterystyczne psy tubylców – psy na lwy. Jako, że przodkowie obecnego rhodesian ridgeback’a nie zachwycali swą urodą – w książce z 1893 roku czworonogi te opisywane były jako „najbrzydsze kreatury spośród całej psiej familii” – więc zaczęto łączyć je z innymi rasami takimi jak: mastif, chart (geryhound i saluki) bloodhound i pointer. Rhodesian Ridgeback cechował się doskonałą wytrzymałością niezwykle ekstremalnych temperatur – za dnia ogromnie wysokich, z kolei nocą- minusowych. Głównie służył on miejscowej ludności do pilnowania ich dobytku oraz polowań na lwy, gepardy czy pawiany.
Jednakże prawdziwe narodziny ridgeback’a odbyły się przy pomocy myśliwego Corneliusa van Rooyena, który połączył pochodzące z Rodezji dwie suki (Lornę i Powder) ze swoimi psami polującymi. Tak powstała współczesna rasa – rhodesian ridgeback, której nazwę zaczerpnięto od miejsca pochodzenia – Rodezji i charakterystycznej pręgi – „ridge” na ich grzbietach- „back”.
Pierwszy pełnoprawny rodezjan pojawił się na wystawie rolniczej w 1918 roku, w miejscowości Bulawayo. Wzorzec rasy powstał w 1922 roku i opierał się on w dużej mierze na standardzie dalmatyńczyka. W tym samym roku został stworzony pierwszy klub rasy rhodesian ridgeback.
W Polsce pierwszy afrykański pies do polowania na lwy, został zarejestrowany w 1994 roku i była to suka importowana z Danii. Rodezjan musiał czekać aż do roku 2006, aby i u nas powstał klub tej rasy.
WYGLĄD RASY RHODESIAN RIDGEBACK:
Aktualnie to rasa psów o bardzo jednorodnym wyglądzie. Jest to wynik wielu pokoleń hodowców i ich ogromnej pracy włożonej do stworzenia idealnego ridgeback’a. Obecnie czworonóg ten jest zdecydowanie większy i mocniej zbudowany niż jego afrykański przodek. To bardzo elegancki pies, o harmonijnej budowie ciała. Jest to szalenie ważna cecha, ponieważ prawidłowo zbudowany rhodesian ridgeback musi prezentować się jako silny pies, mocno zbudowany, ale nie ociężały. Lekkość i swoboda, płynny, wydłużony krok powinien być widoczny w trakcie kłusu u psa tej rasy. Oczywiście najbardziej charakterystyczna cechą tych czworonogów jest pręga grzbietowa, którą tworzą włoski rosnące w kierunku przeciwnym do reszty włosów.
Rodezjan ma długa głowę a jego czaszka jest szeroka między uszami i płaska, z długą kufą. Zmarszczki występujące na czole, nie są widoczne, kiedy pies jest spokojny i zrelaksowany. Jeżeli ridgeback ma czarny nos to jego oczy również są koloru czarnego. Natomiast kiedy nos zabarwiony jest na brązowo, to oczy są bursztynowe. Psy tej rasy mają oczy okrągłe, względnie rozmieszczone, błyszczące, o inteligentnym wyrazie. Tymczasem uszy rodezjana są średniej wielkości, osadzone wysoko, ale noszone płasko przy głowie. Szyja jego nie posiada podgardla i jest ona długa, mocna. Klatka piersiowa względnie szeroka, ale głęboka i pojemna. Rhodesian posiada mocny u nasady ogon, średniej grubości i długości, wygięty w lekki łuk, który nie może być osadzony ani zbyt nisko, ani zbyt wysoko. Kończyny przednie cechują się mocnym kośćcem i są one idealnie proste, a łopatki jego są wyraźne i bardzo dobrze umięśnione. Pies tej rasy musi mieć również mocno umięśnione nogi tylne, a zarysowanie tych mięśni powinno być widoczne gołym okiem. Dodatkowo pies na lwy musi mieć zwarte łapy, o mocnych i elastycznych opuszkach.
Okrywa włosowa zbudowana jest z krótkich włosów, gładkich i błyszczących. Rhodesian Ridgeback może być w kolorze od jasnopszenicznego do czerwono-płowego. Możemy również spotkać się z osobnikami o niewielkich białych znaczeniach na przedpiersiu i palcach.
Samce psów tej rasy wysokie są od 63-69 cm w kłębie, suki- od 61-66 cm. Z kolei wagowo samce osiągają wartość ok 36,5 kg a suki -32 kg.
Szczeniaki rhodesian ridgeback’a kosztują 1500 – 4000zł a miesięczny koszt utrzymania tego zwierzęcia wynosi 200-250 zł.
PIELĘGNACJA I ZDROWIE RIDGEBACK’A:
Pielęgnacja ridgeback’a jest stosunkowo prosta, gdyż nie wymaga on szczególnych zabiegów. Ich krótka okrywa włosowa wymaga jedynie szczotkowania. Czynność ta pomaga w usuwaniu martwego włosia (ich sierść choć krótka jest bardzo gęsta), brudu oraz skórnych pasożytów. Co więcej, szczotkowanie pobudza krążenie w skórze rodezjana a to sprawia, że sierść ich jest zdrowsza i pięknie lśni. Należy pamiętać, że psy tej rasy mogą być kąpane jedynie okazjonalnie, w innym przypadku skóra traci swą warstwę ochronną zbudowaną z tłuszczu a tym samym powoduje to matowienie sierści.
Typowym schorzeniem dla czworonogów tej rasy to zatoka skórzasta (dermoid sinus). Jest to choroba o podłożu genetycznym i występuje ona u 5% szczeniąt rasy rhodesian ridgeback. Dolegliwość ta polega na tworzeniu się kanału, który przytwierdza skórę do kręgosłupa bądź mięśni. W tym miejscu tworzy się kanał zawierający mieszki włosowe i gruczoły łojowe. Umiejscowiony jest zwykle na środkowej linii grzbietowej, od szyi po sam ogon. Zatoka skórzasta musi być leczona operacyjnie, lecz nie w każdym przypadku leczenie bywa skuteczne.
Rhodesian ridgeback często cierpi również z powodu dysplazji stawu biodrowego, łokciowego, pojawiają się u niego problemy z tarczycą, alergie pokarmowe, alergie kontaktowe, młodzieńcze zapalenie kości. Dotykają go również dolegliwości typowe dla dużych ras, czyli rozszerzenie i skręt żołądka.
Rodezjan ridgeback to pies, który bardzo szybko rośnie, ale jednocześnie jego rozwój przebiega długo. W związku z tym szczenięta muszą być odpowiednio karmione, a dobór składników pokarmowy starannie dobrany, ponieważ wszelkie zaniedbania w okresie szczenięcym mogą mieć ogromne znaczenie dla zdrowia dorosłego osobnika. Tradycyjne posiłki muszą być dodatkowo suplementowane odpowiednimi preparatami wapniowo-witaminowymi. Dobrze, jeżeli środki te zawierają substancje wspomagające rozwój stawów, czyli glukozaminę i chondroitynę. Obowiązkowo pies tej rasy po posiłku musi udać się na spoczynek a dzienna porcja karmy, musi być podzielona na dwa osobne posiłki.
RHODESIAN PIES – CHARAKTER:
Kiedyś myśliwi, dziś rhodesian ridgeback to pies do towarzystwa. Mogą wykonywać obwiązki psów policyjnych – tropią i wykrywają narkotyki lub ratują ludzi. To inteligentne psy, które podchodzą z rezerwą do obcych. Natomiast bardzo dobrze czują się współpracując z jedną osobą. Ridgeback mocno przywiązuje się do swojego właściciela, ale nigdy nie staje mu się bezwzględnie posłuszny. Rodezjan to pies uparty i samowolny, odważny i ostrożny. Nie powinien być psem agresywnym ani lękliwym, dlatego nie można traktować ich ostro. Potrzebuje on bardzo dużo ruchu, stymulacji psychicznej oraz stałego kontaktu z rodziną. Wobec dzieci jest tolerancyjny, bywa cierpliwy oraz delikatny. Niestety czworonogi te nie zdają sobie sprawy ze swej siły, dlatego nie powinny zostawać z nimi sam na sam.
Rhodesian ridgeback nie nadaje się do życia w kojcu czy mieszkaniu w bloku. Mając dom z ogródkiem należy zapewnić mu każdego dnia spacer, szkolenia i zabawy. Ridgeback to pies czujny, ale nie za bardzo hałaśliwy. Mimo to bez problemu poradzi on sobie w roli stróża.
Niestety nie jest to pies dla każdego. Rhodesian ridgeback to specyficzny pies, który wymaga odpowiedniego traktowania. Jego właściciel powinien być doświadczony i musi prowadzić bardzo ustabilizowany oraz aktywny tryb życia.
