Szpic miniaturowy rasa boo

Szpic miniaturowy (pomeranian) – pies, cena, opis rasy

Szpic miniaturowy, znany też jako pomeranian, to jedna z ras, które za sprawą internetu zyskały międzynarodową sławę i popularność. Fanklub psów pomeranianów jest jednak dużo starszy, a przez lata należało do niego wiele znakomitych osobistości z brytyjską królową Wiktorią na czele. W przypadku szpica miniaturowego uroczy, nasuwający skojarzenia z pluszową zabawką wygląd oraz niewielkie rozmiary, to tylko pozory – w tym małym ciele kryje się wielki duch! 

Szpic miniaturowy – historia 

Alternatywna nazwa szpica miniaturowego dyskretnie naprowadza na jego korzenie. Pomeranian bywa czasem przekręcany jako pomerian albo pomerianin – pokazuje to słuszne intuicyjne, jest to bowiem nikt inny, tylko… Pomorzanin! Pomerania jest bowiem łacińską nazwą obszaru geograficznego u wybrzeży Bałtyku, pomiędzy współczesną Polską a Niemcami. 

Pomimo że najprawdopodobniej oryginalne początki szpica miniaturowego związane są z jeszcze innym terytorium, to właśnie Pomorze zapisało się w historii jako kolebka współczesnej odmiany tej rasy. Dzięki wysiłkom tamtejszych hodowców pomeranian trafił na salony w całej Europie, kradnąc serca tak wpływowych postaci jak królowa Wiktoria, cesarzowa francuska Józefina (żona Napoleona) czy król Jerzy IV. 

Pomeranian – wygląd 

Pomeranian to szpic, a za jego dokładnych przodków uznaje się szpice niemieckie. W wielu krajach określany jest w związku z tym jako szpic krasnal. Pies szpic charakteryzuje się m.in. zakręconym na jedną stronę ogonem oraz postawionymi do góry szpiczastymi uszami, od wyglądu których pochodzi nazwa tego rodzaju psiaków. 

Szpic często będzie psem średniej wielkości, wykorzystywanym w związku z tym jako np. pies zaprzęgowy czy myśliwski. Pomeranian stanowi tutaj wyjątek – to szpic miniaturka, którego główną rolą jest bycie towarzyszem i przyjacielem człowieka. 

Reklama

Szpic miniaturowy nie jest najmniejszą rasą psa, ale niewątpliwie jest blisko – jego waga oscyluje pomiędzy 1,3 a 3,2 kg, a wzrost nie przekracza ok. 36 cm. Charakterystyczną cechą tych psów jest oczywiście ich puszyste i gęste futerko. Sierść pomeraniana składa się z dwóch warstw, z których zewnętrzna jest długa, prosta i nieco twardsza, a wewnętrzna miękka, gruba i krótka. 

Szpic miniaturowy umaszczenie może mieć bardzo zróżnicowane. Często występuje kolor pomarańczowy, biały lub brązowy, jednak zdarza się również szpic miniaturowy szary i czarny. Dopuszczalne są także większe plamy koloru, pod warunkiem jednak, że tłem pozostaje biała sierść. 

Reklama

Pomeranian – charakter 

Szpic miniaturowy charakter ma zdecydowanie nieprzystosowany do swoich rozmiarów – to pies o wielkim sercu, ale także nietuzinkowym tupecie i wysokim poczuciu własnej wartości. 

Z jednej strony wydawać się może, że szpice miniaturowe to wspaniałe psy dla dzieci – są niczym nakręcane zabawki, które energią są w stanie konkurować z naszą pociechą. Z drugiej strony istnieje ryzyko, że latorośl zacznie rzeczywiście traktować pomeraniana w taki sposób i zapomni, że jest to nadal żywa, czująca istota, której można niechcący wyrządzić krzywdę. 

Jeśli jednak zadbamy o podstawowe zasady bezpieczeństwa w trakcie zabawy, pomeranian z pewnością dostarczy wszystkim domownikom mnóstwo śmiechu i radości. Będzie do tego oddanym i lojalnym towarzyszem. Udowodni to m.in. wykazując nieufność wobec obcych i broniąc swojego terytorium. Co prawda wygląd pomeraniana nikogo raczej nie odstraszy, ale ze względu na wrodzoną czujność i łatwość w zauważaniu zmian w otoczeniu, szpic miniaturowy może pełnić rolę całkiem dobrego systemu alarmowego. 

Niestety to przywiązanie może też mieć swoją ciemną stronę. Szpic miniaturowy jest zwierzęciem, które swoim wyglądem wzbudza w człowieku momentalnie rozczulenie i opiekuńcze instynkty. Jak wiele innych małych psów do domu może w związku z tym paść ofiarą tzw. “syndromu małego psa” – ponieważ opiekunowie pozwalają małym psom na dużo więcej niż w przypadku innych ras i odczytują zachowania takie jak skakanie na człowieka jako urocze, nawet pomeranian miniaturka może nabrać przekonania, że to właśnie on jest przewodnikiem całego stada. W jego oczach ludzie wykazują bowiem wobec niego zachowania uległe. 

Reklama

Wykształcenie u szpica takiego przekonania skutkować może wieloma niepożądanymi zachowaniami, m.in. nerwowością, lękiem separacyjnym, a także niepohamowanym temperamentem i skłonnością do atakowania dużo większych od siebie psów. Warto przy tym podkreślić, że nie są to cechy ściśle związane ściśle ze szpicem pomeranianem, a raczej konsekwencje nieodpowiedniego podejścia do wychowania i bagatelizowania psa na podstawie jego “zabawkowych” rozmiarów. 

Szpic miniaturowy – szczeniak 

Pomeranian szczeniak powinien już od pierwszego dnia uczyć się zasad, które ustala jego opiekun. Wychowanie powinno od początku opierać się na pozytywnej motywacji, ale jednocześnie jasno rysować granice. Szpic miniaturowy pomeranian jest psem inteligentnym i chętnie się uczy, ale jeśli wyczuje słabość u człowieka, bardzo chętnie wykorzysta to dla swojej własnej korzyści. Szybko może się wtedy okazać, że to on dyktuje warunki i decyduje, na co ma w danym momencie ochotę. 

Poza nauką posłuszeństwa i podstawowych komend bardzo istotne jest, aby szpic miniaturowy szczeniak nauczył się odpowiedniego zachowania na spacerach – koncentracji na opiekunie, chodzenia na smyczy czy komendy przywołującej. Pomeranian nie ma co prawda myśliwskich korzeni i instynktu łowczego, ale ze względu na swój rozmiar łatwo może przecisnąć się w trudno dostępne miejsce, a nawet… zostać pomylony z wiewiórką lub królikiem przez drapieżnego ptaka! Warto więc pozostawać z nim w bliskim kontakcie w czasie spacerów, które oczywiście będą dla szczeniaka konieczne dla zapewnienia właściwego rozwoju i socjalizacji naszego szpica. 

Pomeranian – zdrowie 

Szpice należą do grupy psów, które proces hodowlany raczej oszczędził – mała ingerencja człowieka w te rasy spowodowała, że z reguły są one mało podatne na choroby i wolne od poważnych wad genetycznych. 

Reklama
Reklama

Na pewno należy uważać na problemy ze stawami i wypadające rzepki – dobrą praktyką jest nie pozwalanie psu na wskakiwanie i zeskakiwanie z kanapy czy łóżka, a w ostateczności (w końcu ludzie dzielą się na tych, którzy śpią z psem w łóżku i tych, którzy się do tego nie przyznają) postawienie w tych miejscach specjalnych schodków, które ułatwią pomeranianowi bezpieczną ewakuację. 

Szpic miniaturowy może też mieć skłonność do zapadania się tchawicy – profilaktyka będzie w tym wypadku polegała przede wszystkim na wyprowadzaniu psa w szelkach zamiast korzystania z obroży. Nieprzyjemnym schorzeniem, które może dotknąć kilka ras psów, w tym pomeraniana, jest też łysienie o niezidentyfikowanej przyczynie określane jako “alopecia x”.

Pomeranian – hodowla

Szpic miniaturowy to pies, który łatwo dostosowuje się do różnych warunków – może zamieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w małym mieszkaniu w centrum miasta. Warunkiem koniecznym jest zapewnienie mu odpowiedniej dawki ruchu, jednak zważywszy, że pomeranian nie potrzebuje długich spacerów, a dużo radości dostarcza mu również aktywność w czterech ścianach, nie powinno to być szczególnie trudnym zadaniem. 

Wbrew pozorom pomeranian to nie jest pies idealny dla dziecka. Może ono niechcący zrobić mu krzywdę, zwłaszcza jeśli jest jeszcze małe lub jeśli nie upewnimy się, że wie w jaki sposób obchodzić się ze szpicem miniaturą. Z podobnych względów jeśli chodzi o pomeraniana hodowla, która byłaby dla niego najlepsza to taka, w której nie ma dużo większych od niego psów. 

Szpic miniaturowy – cena 

Jeśli chodzi o tak popularnego psa jak szpic miniaturowy, cena może okazać się naprawdę wysoka. W dużej mierze światową sławę szpic miniaturowy pomeranian zawdzięcza z pewnością internetowemu gwiazdorowi Boo – widać to po częstotliwości, z jaką ludzie poszukują w internecie stron takich jak “pomeranian boo hodowla”. Jeśli jesteśmy zdecydowani na przyjęcie szpica miniaturowego jako członka rodziny musimy się liczyć z wydatkiem rzędu czterech, ośmiu, a nawet dziesięciu tysięcy złotych. Alternatywą jest natomiast śledzenie fundacji i ogłoszeń adopcyjnych zajmujących się szpicami. Pamiętajmy, że im modniejsza jest dana rasa, tym więcej pseudohodowców będzie próbowało wzbogacić się kosztem cierpienia zwierząt. Nie wspierajmy nigdy tego okrutnego procederu!

Zapisz się na newsletter!

Autor: Anna Iżyńska

Reklama

Podobne artykuły

Reklama

Czytaj dalej

Dodaj komentarz

Reklama