Klasyfikacjia FCI grupa VIII, sekcja 3, nr wzorca 298
Lagotto romagnolo to kudłaty pies spokrewniony z pudlami oraz kudłatymi psami pasterskimi. Hiszpańskie i portugalskie psy dowodne oraz barbet to bliscy kuzyni tej rasy. Są to bardzo rodzinne zwierzęta, kochające swych właścicieli bezwarunkowo.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY:
Czworonogi w typie tej rasy były znane już w starożytności w VII w. p. n. e. Żyły one z ludem zamieszkującym północne Włochy – Etruskami a ich głównym zadaniem było aportowanie ptactwa wodnego. Słowo „lago” w języku włoskim oznacza „jezioro”, natomiast „càn làgot” – psa wodnego.
Lagotto romagnolo został uwieczniony na fresku wykonanym przez Andrea Mantegna w 1474 roku. Dzieło to można obejrzeć w pałacu królewskim w Mantui. Wynika z tego, że psy tej rasy był popularne na królewskich dworach a w związku z ich umiejętnościami aportującymi i myśliwskimi, lagotto intensywnie brały udział w polowaniach.
W drugiej połowie XIX wieku, w rejonie Romania zaczęto osuszać bagna, mokradła czy jeziora. W ten sposób przekształcano owe obszary pod tereny uprawne. Spowodowało to, że ptactwo wodne utraciło swe siedliska a co za tym idzie przestało zamieszkiwać te strefy Włoch. W związku z czym lagotto romagnolo z psa dowodnego stał się poszukiwaczem trufli (grzybów rosnących pod ziemią). Transformacja ta rozgrywała się w latach 1840-1890. Poszukiwacze trufli hodowali lagotto i zaczęli krzyżować tę rasę z pointerami, pudlami, seterami, bretonami i wieloma innymi rasami, aby tym samym uzyskać osobniki o jak największej wydajności w pracy. Taki stan rzeczy spowodował, że psy te znane ludziom były tylko lokalnie i pod różnymi nazwami. Metamorfoza ta odbywała się w latach 20-tych XX w., ale dopiero pod koniec lat 70-tych włoscy miłośnicy lagotto romagnolo rozpoczęli pracę nad pełnym odtworzeniem tych psów. Dopiero w 1988 roku powstał pierwszy włoski klub tej rasy, a w 1995 roku FCI zarejestrowała te czworonogi. Z kolei niektóre źródła podają, że Międzynarodowa Organizacja Kynologiczna w 1991 roku jedynie uznała istnienie lagotto romagnolo, a definitywne uznanie rasy nastało 6 lipca 2006 roku. Pies na trufle cieszy się szczególną popularnością w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii, Finlandii, Szwecji oraz Holandii.
W Polsce psy te – sukę i psa, prosto z Włoch sprowadziła Beata Radomska (właścicielka hodowli „Górska Fantazja”) w październiku 2005-2006 roku. Natomiast pierwsze szczenięta lagotto romagnolo pojawiły się na świecie w 2007 roku. Na terenach naszego kraju obecnie istnieje tylko kilka hodowli tych psów.
WYGLĄD RASY LAGOTTO:
Pies do szukania trufli to zwierzę średniej wysokości a jego ciało jest bardzo proporcjonalnie i mocnej budowy. Sylwetka tego psa niemal cała wpisuje się w kształt kwadratu. Lagotto romagnolo ma względnie szeroką, trapezowatą głowę. Jego czaszka na wysokości łuków jarzmowych jest szeroka, trochę wypukła, ale w tylnej części – płaska. Pies do szukania trufli ma duży, brązowy nos, o szeroko rozwartych i bardzo ruchliwych nozdrzach. Oczy jego są duże, zaokrąglone, dobrze osadzone w oczodołach, zwykle w kolorze ciemnobrązowym. Lagotto romagnolo ma uszy średniej wielkości, o kształcie trójkąta, osadzone tuż powyżej łuków nadoczodołowych. Szyja ich nie posiada podgardla, ale jest ona mocna, o doskonałym umięśnieniu, o owalnym przekroju, delikatnie łukowato wygięta. Samce zazwyczaj mają szyję dwukrotnie większą od jej długości, która powinna być odrobinę mniejsza od długości ich głowy. Tułów lagotto mają zwarty o mocnej budowie a jego długość jest równa ich wysokości w kłębie. Grzbiet mają bardzo dobrze umięśniony, prosty a ich klatka piersiowa sięga do łokcia i jest dobrze rozbudowana. Kończyny przednie lagotto romagnolo ma proste, o ładnym kształcie. Łopatka jest długa, ale skośnie ustawiona. Jest ona dobrze umięśniona oraz bardzo dobrze związaną z tułowiem. Ogon psa na trufle jest średniej wielkości i zwęża się on ku końcowi. Lagotto romagnolo kończyny tylne ma o prostej budowie, bardzo kształtne. Skóra tych psów jest cienka, doskonale przylegająca do ciała, niepofałdowana. Psy tej rasy posiadają łapy z mocnymi pazurami, o dobrze pigmentowanych opuszkach i błoną między palcami.
Lagotto romagnolo ma bardzo ciekawą okrywę włosową. Jest ona gęsta, wełnista i nieco szorstka w dotyku. Sierść na głowie układa się w charakterystyczną brodę, wąsy, brwi i jest ona mniej zwarta a niżeli na reszcie ciała. Rasa ta posiada podszerstek, który wraz z włosem okrywowym tworzą wodoodporną ochronę. Kolor sierści zazwyczaj jaki występuje u lagotto romagnolo to: jednolity brudno biały, biały z czekoladowymi lub pomarańczowymi łatami oraz różne odcienie czekoladowego, pomarańczowego z łatami lub bez. Część osobników może posiadać jasno lub ciemno brązową maskę.
Samce lagotto ważą zazwyczaj od 13 – 16 kg a wysokie są od 43-48 cm w kłębie. Z kolei suki osiągają wagę 11- 14 kg oraz są wysokie na 41-43 cm.
Przeciętna długość życia tej rasy wynosi 12 -14 lat.
Szczeniaki lagotto romagnolo kosztują 3000-5000 zł, ale nie są powszechnie dostępne. W Polsce urodził się dopiero jeden miot psa tej rasy. Przeciętny miesięczny koszt utrzymania psa na trufle wynosi ok. 200zł.
PIELĘGNACJA I ZDROWIE LAGOTTO ROMAGNOLO:
Pies na trufle ma stosunkowo łatwą do pielęgnacji okrywę włosową, mimo że na pierwszy rzut oka wydaje się być zupełnie odwrotnie. Sierść ich ma tendencję do filcowania się, w związku z tym nie powinna być ona zaniedbywana. Dlatego zalecane jest albo regularne czesanie tych psów, albo regularne strzyżenie (minimum raz do roku). Lagotto jest idealnym psem dla alergika, ponieważ w ogóle nie zrzuca on swej sierści.
Psy tej rasy są stosunkowo długowieczne i cieszą się dobrym zdrowiem. Jedyną dolegliwością dotykającą lagotto romagnolo to dysplazja biodrowa. Zdarzyły się w przeszłości pojedyncze przypadki zaćmy i niedoczynności tarczycy.
Pies na trufle nie jest wymagający również w kwestii żywienia. Rasa ta może być karmiona gotową karmą lub przygotowaną tradycyjnie w domu.
CHARAKTER LAGOTTO ROMAGNOLO:
Czworonogi te są psami bardzo nastawionymi na człowieka co powoduje, że lagotto chętnie się uczy. On mocno się przywiązuje do swego właściciela i bardzo lubi okazywać mu swoje uczucie. Pies na trufle doskonale zdaje egzamin jako pies do towarzystwa, pies kanapowy. Jest on wesołym i inteligentnym zwierzęciem, o przyjaznym nastawieniu i mało wymagającym. Czasami lagotto bywa uparty, ale generalnie nie sprawia on problemów wychowawczych. Są to cierpliwe i bardzo łagodne psy, dlatego do rodzin z dziećmi wprost idealnie się nadają. Lagotto romagnolo są bezwarunkowo oddane swojemu właścicielowi. Jego satysfakcja oraz zadowolenie z psa są niezwykle istotne dla tej rasy. Kochają one psie sporty oraz każdą aktywność na świeżym powietrzu. Pies na trufle nie należą do nadaktywnych czworonogów. Jedynie czego destrukcyjnego możemy się po nim spodziewać to ich zamiłowanie do kopania dołków.
Lagotto romagnolo to idealny pies rodzinny, łatwy do ułożenia, nie wymagający doświadczonego właściciela.
