Poitevin to rasa psa gończego, wyhodowana we francuskim regionie o tej samej nazwie co pies myśliwski. Jego dziedzictwo sięga XVII wieku, kiedy jego zadaniem było polowanie na wilki i odpędzanie uciążliwej zwierzyny. Obecnie jest uważana za unikalną rasę i rzadko spotykaną poza swoim rodzinnym regionem we Francji.
Poitevin- historia rasy
Poitevin to psi odpowiednik sportowca wytrzymałościowego. Jego szczupła, muskularna sylwetka sprawia, że myśli o podążaniu za zapachem i pokonywaniu nawet 60 kilometrów dziennie. Jego fizyczność i wytrzymałość psychiczna dyktują wiele jego cech. Ta rasa jest najszczęśliwsza, gdy jest częścią stada.
Dobry, uczciwy pies pracujący, słabo przystosowany do życia w mieszkaniu lub długich okresów bezczynności. Rzeczywiście, ma silny instynkt łowiecki i nie może odróżnić zwierząt domowych od zdobyczy, co oznacza, że nie powinny być trzymane razem. Nie jest też dobrym kandydatem na rodzinę z małymi dziećmi. Krótko mówiąc, poitevin najlepiej czuje się trzymany w grupach do polowania lub pracy.
W latach 90. XVIII wieku Markiz de Layrre rozejrzał się i stwierdził, że nie ma rasy psa, która miałaby wszystkie cechy, jakich chciał, żeby miał jego pies. Oczywiście po pewnym czasie markiz zaczął mieszać rasy, aby stworzyć wyjątkowego psiego sportowca, którego potrzebował.
Na liście życzeń markiza był pies ze świetnym nosem tropiącym, z niewyczerpaną energią i siłą fizyczną do walki z wilkami czy powalenia jelenia. poitevin, został stworzony przez hodowlę dwóch typów francuskich psów gończych: Chien Ceris i Montemboeuf, wraz z irlandzkimi psami gończymi i chartami.
Powstała rasa stała się popularna na lokalnej francuskiej wsi, ale nigdy nie zyskała dużego rozgłosu. Wydawało się, że poitevin może nawet nie przetrwać serii katastrofalnych wydarzeń, które poważnie wpłynęły na ich liczebność. Jednak poitevin (prawie) przetrwał rewolucję francuską, poważną epidemię wścieklizny, a następnie II wojnę światową, w ilości wystarczającej do ożywienia entuzjastów rasy.
Aby zapobiec problemom zdrowotnym wynikającym z chowu wsobnego, do rasy wprowadzono linię foxhounda angielskiego, aby wzmocnić linię krwi. Wraz ze stopniowym wzrostem liczby poitevinów hodowcy zaczęli wybierać psy o bardziej typowym wyglądzie, aby przywrócić rasie korzenie.
Poitevin to kalejdoskop psa, przypominający kilka innych ras, w zależności od tego, jak mrużysz oczy. Niezależnie od tego, czy myślisz o nim jako o rozciągniętym angielskim foksie, czy masywnym greyhoundzie, niektóre cechy pozostają takie same, takie jak jego długonogi, ale muskularny wygląd, długi nos i ogon przypominający bicz. Jego głęboka klatka piersiowa jest przystosowana do biegania, a długie tylne nogi to muskularna jednostka napędowa, która napędza jego imponującą wytrzymałość.
Poitevin- wygląd i charakter
Ubarwienie tej rasy charakteryzuje się krótką sierścią, z białymi kończynami (w tym czubkiem ogona), brązowym ciałem, głową i uszami oraz z czarnym rejonem siodła.
Gdybyś miał podsumować rasę poitevin jednym słowem, byłoby to „zdystansowane”. To nie jest rasa, która bezsprzecznie szuka ludzkiego towarzystwa, w rzeczywistości jest odwrotnie. Chociaż jest lojalny wobec swojego bezpośredniego pana, mało interesują go ludzie i woli towarzystwo innych psów.
Ma jednak również silny popęd zdobyczy, więc każdy psi towarzysz musi być jego wzrostu lub większy, w przeciwnym razie może zostać pomylony ze zwierzęciem, które wymaga pogoni i powalenia. Nie są też psem współpracującym. Ich zdolność do polowania i zabijania dzików, wilków czy jeleni oznacza, że chętnie podejmują własne decyzje a ich uparta natura graniczy z uporem. Poitevin nie lubi być sam, a swoje niezadowolenie wyraża poprzez wycie lub szczekanie.Szkolenie psa gończego z silnym popędem zdobyczy zawsze będzie wyzwaniem i pod tym względem poitevin nie różni się od tego typu. Wymaga doświadczonego przewodnika z metodami treningowymi opartymi na nagrodach, ale z wyraźnymi granicami.
Ponadto dobrze jest zapewnić poitevinowi dużą stymulację umysłową, taką jak podajniki puzzli, wraz z regularnym treningiem posłuszeństwa, aby mógł skupić się na aktywności umysłowej. Biorąc pod uwagę potencjalną siłę i energię poitevina, ważne jest również, aby szczeniak był dobrze zsocjalizowany przed udaniem się do nowego domu. Następnie należy kontynuować proces socjalizacji, aby nie był zaniepokojony lub przestraszony w obliczu nowych sytuacji.
Poitevin- choroby i pielęgnacja
Poitevin to najszczęśliwszy z psów gończych, rasa z kilkoma (jeśli w ogóle) problemami zdrowotnymi. Z reputacją bycia odpornym zwierzęciem myśliwskim, ich problemy leżą nie tyle w hodowli, co w opiece nad aktywnym psem, który jest narażony na szereg naturalnych zagrożeń. Kiedy pies jest myśliwym z zawodu, całkiem prawdopodobne, że będzie grzebał i zjadał zdobycz lub martwą zwierzynę. To sprawia, że jest bardziej podatny na łapanie robaków: zarówno powszechnych, jak i rzadkich. Regularne (comiesięczne) odrobaczanie jest niezbędne w innym wypadku może mieć poważne konsekwencje dla Twojego zdrowia.
Pies jedzący surową tuszę jest narażony nie tylko na glisty, ale także na tasiemce, tęgoryjce, nicienie płucne i włosogłówki. Oprócz apatii pies może mieć krwawą biegunkę, a w przypadku robaków płucnych może rozwinąć się śmiertelna skaza krwotoczna.
Właściciel poitevin powinien porozmawiać ze swoim weterynarzem o tym, który środek odrobaczający jest najlepszy dla jego psa. Nie wszystkie środki leczą pełne spektrum pasożytów wewnętrznych, więc Twój weterynarz będzie musiał przeprowadzić ocenę ryzyka u Twojego psa, aby zdecydować, których leków użyć i jak często.
Aktywny pies przebywający na zewnątrz jest narażony na dowolną liczbę pasożytów zewnętrznych, w tym pchły, świerzb, muchy piaskowe i kleszcze. W zależności od miejsca zamieszkania, kleszcze mogą być źródłem potencjalnie groźnych chorób, takich jak babeszjoza, dlatego niezbędne jest zapobieganie występowaniu tych pasożytów. Ponadto właściciel powinien sprawdzać swojego psa pod koniec każdego dnia.
Poitevin potrzebuje dużo ruchu, więcej niż większość psów. Nadaje się do treningu maratończyka, potrzebuje właśnie takiej ilości ćwiczeń na co dzień. Bardzo ważne jest aby zapewnić mu wystarczającą ilość ruchu ponieważ poitevin, który nie ćwiczy wystarczająco dużo, prawdopodobnie się znudzi i zacznie szczekać lub wyć.
Jedyną łatwą rzeczą w rasie poitevin jest dbanie o sierść. Ma krótki włos, więc niewiele może się zaplątać. Szczotkowanie dwa razy w tygodniu szczotką z włosia lub rękawicą pielęgnacyjną pomoże rozprowadzić naturalne olejki, które pielęgnują jego sierść. Zachowaj ostrożność podczas kąpieli poitevina, chyba że jest szczególnie brudny, ponieważ możesz zmyć jego ochronną powłokę wodoodporną. Podobnie jak w przypadku każdego aktywnego psa, sprawdzaj pod koniec dnia, czy w jego uszach lub łapach nie utknęły zanieczyszczenia.
Hodowcy obecnie koncentrują swoje wysiłki na powrocie do rasy poitevin, która jest jak najbardziej zbliżona do oryginalnej rasy. Ponieważ jest to niezwykle rzadki okaz psa.
