Klasyfikacja FCI grupa IX, sekcja 5, nr wzorca 209.
Ten niewielkiej budowy pies swój początek ma na terenach odległego Tybetu. Terier tybetański to zwierzę wesołe, energiczne, lubiące zabawę. Szybko się uczy. Bardzo mocno przywiązuje się do człowieka.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY:
Przez wieki życie ludności pochodzącej z tybetu opierała się głowie na hodowli kóz oraz owiec. Dlatego też potrzebowali oni zwierząt do pilnowania swych stad oraz do ich zaganiania. Pierwszą pracę zazwyczaj wykonywały psy budzące postrach czyli mastify tybetańskie, z kolei drugą – kudłate pieski lago kyi czyli psy podręczne. Dodatkową rolą tych wdzięcznych i czujnych czworonogów było stróżowanie oraz towarzyszenie człowiekowi. Ich bujna grzywa oraz płowe lub rude umaszczenie powodowało, że nazywano je także jako lwie psy.
Część fachowców uważa, że terier tybetański może być przodkiem niektórych ras europejskich – głównie kudłatych psów pasterskich. Należy wiedzieć, że kudłate pieski o podobnym wyglądzie istniały w kulturze dalekiego Tybetu przez wiele setek lat. Różniły się jedynie między sobą wielkością oraz proporcjami. Osobniki większe pracowały głównie przy stadach, z kolei te mniejsze trzymane były w świątyniach jako psy stróżujące. Istnieje teoria, że możliwe iż terier tybetański charakteryzujący się większą budową ciała był typem wyjściowym. Natomiast mniejsze czworonogi pojawiły się po łączeniu go ze spanielem tybetańskim.
W 1901 roku Lionel Jacob stworzył pierwszy wzorzec tzw. „teriera Ihasa”. Natomiast obecny wygląd terier tybetański zawdzięcza się głównie Anglikom. Główną hodowlę w Europie psa tej rasy zapoczątkowała brytyjska lekarka Agnes Greig w latach 20. XX wieku. Pracowała ona w szpitalu znajdującym się w Indiach i jako podziękę za udaną operację otrzymała właśnie teriera tybetańskiego.
Na terenie Polski czworonóg ten pojawił się już kilkanaście lat temu. Jednakże nie zdobył on zbyt dużej popularności. Aktualnie w Polsce mieszka jedynie około sto osobników należących do tej rasy psów.
TERIER TYBETAŃSKI WYGLĄD:
Terier tybetański to średniej budowy zwierzę. Jego sylwetka wpisuje się w kształt kwadratu, co oznacza, że długość tułowia psa jest niemalże równa jego wysokości w kłębie i jest ona niezwykle smukła oraz harmonijna. Nieakceptowane są osobniki z nadwagą czy z zbyt krótkimi nogami. Głowa psa tej rasy jest średniej wielkości (praktycznie w całości pokrytej obfitą okrywą włosową), ma wyraźnie zaznaczony stop i kufę gęsto owłosioną. Uszy teriera tybetańskiego zbliżone kształtem do litery V, są opadające lecz mimo to lekko odstające. Ciemne oczy pies tej rasy ma głęboko i szeroko rozstawione, natomiast nos jest koloru czarnego. Czworonóg ten posiada kończyny o prostej budowie, gęsto owłosione o doskonałym kątowaniu. Z kolei – łapy stosunkowo duże, okrągłe, a przestrzeń między palcami i opuszkami mocno porośnięte sierścią. Ogon zaś terier tybetański ma wysoko osadzony i tak, też go nosi. Natomiast jego cechą charakterystyczną jest pierścieniowate zawinięcie na grzbiecie psa.
Szata czworonoga tej rasy jest zbudowana z dwóch warstw. Pierwszą warstwę (miękką i gęstą) tworzą włosy okrywowe, długie oraz proste swej budowie (mogą być również o strukturze falistej). Z kolei drugą – miękki i delikatny podszerstek. Akceptowane wersje umaszczenia teriera tybetańskiego to: białe, kremowe z domieszką złota, wszystkie odcienie szarości, czarna oraz tzw. tricolor. Osobników zabarwionych na czekoladowo lub wątrobiano wzorzec rasy nie dopuszcza do hodowli.
Dorosły pies tej rasy osiąga wysokość w kłębie w granicach 35 – 40 cm, z kolei suki są odrobinie mniejsze. Masa ciała teriera tybetańskiego zazwyczaj oscyluje pomiędzy 8 – 11 kg.
Długość życia tego zwierzęcia to 12 (do 15) lat.
Cena za szczenię z rodowodem wynosi 1500 zł, a średni koszt utrzymania to 70 – 120 zł miesięcznie.
TERIER TYBETAŃSKI PIELĘGNACJA I ZDROWIE:
Pies rasy terier tybetański to czworonóg wymagający w kwestii pielęgnacji swej szaty. Potrzebuje ona bowiem częstego, systematycznego wyczesywania, lecz tak naprawdę wszystko zależy od typu włosa psa. Aktualnie można spotkać osobniki wystawowe pokryte sierścią puchatą, a taka wersja okrywy włosowej wymaga zwiększonej częstotliwości jej czesania. W związku z dużą potrzebą systematycznego rozczesywania włosa okrywowego, warto teriera tybetańskiego przyzwyczajać go tego zabiegu już od najmłodszych lat. Natomiast zwierzę podsiadający szatę w typie zbliżonym do pierwotnego, nie potrzebuje pracochłonnych zabiegów pielęgnacyjnych. W tym wypadku szczotkowanie zwierzęcia raz na tydzień w zupełności starczy. Dodatkowo hodowcy zalecają stosowanie odżywek oraz kąpiele przy użyciu delikatnych szamponów. Natomiast najważniejszą zasadą podczas porządkowania szaty u teriera tybetańskiego jest czesanie włosa lekko zmoczonego. Sposób ten pozwala zabezpieczyć sierść przed jej łamaniem w trakcie pielęgnacji.
Pies należący do rasy terier tybetański jest zwierzęciem generalnie zdrowym i długowiecznym. Brytyjski Związek Kynologiczny wyliczył średnią długość życia tego zwierzęcia na 12 lat, lecz można spotkać się z informacjami mówiącymi o osobniku (rekordowym) liczącym sobie aż 28 wiosen. Jednakże mimo swych silnych genów pojawiają się u teriera tybetańskiego choroby oczu (progresywny zanik siatkówki, zwichnięcie soczewki, zaćma) czy stawów (dysplazja). Co więcej, można spotkać się również z alergią pokarmową (w tym wypadku głównymi alergenami są: nabiał, pszenica oraz zboża).
Terier tybetański może być karmiony w różnorodny sposób. Rasa ta nie ma specjalnych wymagań w zakresie żywienia. Zarówno gotowa, sucha karma odpowiedniej jakości będzie odpowiednia dla tego zwierzęcia, jak również posiłki przygotowywane w tradycyjny sposób przez właściciela. Jednakże należy uważać na wielkość i kaloryczność porcji ponieważ czworonóg ten miewa tendencje do tycia.
TERIER TYBETAŃSKI CHARAKTER I USPOSOBIENIE:
Terier tybetański wbrew pozorom nie należy do grupy terierów. Zwierzę tej rasy nie ma nic wspólnego z psami myśliwskimi. Nazwę „terier” nadali jemu Anglicy, którym ze względu na szatę oraz ogólny wygląd bardzo przypominał tego typu psy. Co więcej, samo umaszczenie teriera tybetańskiego sprawia lekki kłopot by móc go klasyfikować jako czworonoga ozdobnego, choć obecnie główną rolą jaką odgrywa on w ludzkim społeczeństwie jest towarzyszenie człowiekowi. Część z osób uważa, że odpowiednim przynależeniem tego zwierzęcia jest grupa psów pasterskich, ponieważ jego przeszłość wyraźnie wskazuje na stosowanie go jako psa zaganiającego i stróżującego.
Terier tybetański to zwierzę wesołe z natury, pełne energii oraz wieczne skore do zabaw. To inteligentny pies, lubiący pracę z człowiekiem, który bardzo źle się czuje będąc samemu. Co więcej, wiele osób opisuje go jako czworonoga niezwykle zwinnego i szybkiego. Te wszystkie cechy oraz jego duża podatność na szkolenia sprawiają, że jest to zwierzę doskonałe do psich sportów. Bez problemu odnajduje się on w agility czy chociażby w sportowym posłuszeństwie. Mimo dużych predyspozycji do szybkiego przyswajania komend, terier tybetański potrzebuje szkoleń w tym zakresie od najmłodszych lat. Tylko w ten sposób można uzyskać jak najlepsze efekty u tego psa. Należy wiedzieć, że u tej rasy także pojawiają się osobniki niezależne z charakteru. Co tym samym często powoduje problemy wychowawcze.
Terier tybetański z natury jest czworonogiem łagodnym, z lekkim dystansem dla osób mu nieznanych. W związku z tym, staranna socjalizacja tego zwierzęcia jest niezwykle istotna w trakcie jego układania. Dodatkowo należy być świadomym, że pies ten potrzebuje mieć ustaloną hierarchię w ludzkim stadzie. Właściciel o słabym charakterze może zostać szybko zdominowany przez teriera tybetańskiego.
Czworonóg ten ma doskonałą zdolność do szybkiej i łatwej adaptacji warunków, w których żyje. Jedynym istotnym warunkiem dla niego jest mieć blisko siebie swoją rodzinę. Potrafi on bowiem doskonale dostosować się do zwyczajów panujących w domu. Szybko uczy się czystości co sprawia, że w mieszkaniu nie jest problematyczny. Dodatkowo to rewelacyjny strażnik domostwa, wszelkie „odwiedziny” nieproszonych gości oznajmia donośnym szczekaniem. Jednakże nie jest to pies szczekający bez powodu.
Terier tybetański lubi dzieci i dzięki temu potrafi on nawiązać z nimi przyjacielską więź. Również nie można nic zarzucić w związku z relacjami jakie tworzy on z domowymi zwierzętami.
Pies tej rasy to zwierzę wymagające pozytywnego podejścia. Oznacza to, że jego szkolenie musi opierać się na nagrodach i pochwałach. Osoby podchodzące w sposób twardy nie powinny być właścicielami teriera tybetańskiego. Czworonóg ten nadaje się niemal dla każdego nawet dla osób starszych. Jedynie co należy zapewnić terierowy tybetańskiemu to długie spacery i odpowiednią pielęgnację okrywy włosowej.