Owczarek pikardyjski jest stosunkowo mało znaną, choć godną zainteresowania rasą francuską. Entuzjaści tych psów wśród ich zalet wymieniają nie tylko ich zadziorny, “rozczochrany” wygląd, ale przede wszystkim ogromne serce i lojalność w stosunku do ludzi.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Owczarek pikardyjski – opis rasy
Owczarek pikardyjski (w ojczystym języku nazywany “Berger de Picardie”) jest rasą, której historia sięga bardzo daleko. Jej dokładne pochodzenie nie zostało do tej pory jednoznacznie ustalone, podejrzewa się jednak, że przodkowie współczesnego owczarka pikardyjskiego mogli przybyć na tereny obecnej Francji razem z Celtami około IX wieku (sama nazwa “pikardyjski” wywodzi się od nazwy historycznego francuskiego regionu położonego nad kanałem La Manche na północy kraju – Pikardii).
Na powstających później średniowiecznych francuskich działach sztuki można odnaleźć wizerunki psów przypominających owczarka pikardyjskiego, trzeba jednak mieć na uwadze, że w tamtych czasach na terenie północno-zachodniej Europy dosyć powszechnie występowały tego rodzaju psy – szorstkowłose owczarki wykorzystywane były jako psy pasterskie, a ich głównym zadaniem było wówczas właśnie pilnowanie stad bydła czy owiec.
Wśród ras, które również mogły mieć swój udział w powstaniu owczarka pikardyjskiego wymienia się owczarki belgijskie i holenderskie (szorstkowłose odmiany tych ras), staroniemieckie psy pasterskie, a także Bouvier des Ardennes (bouviera ardeńskiego), owczarka francuskiego briard oraz owczarka francuskiego beauceron.
To właśnie razem z owczarkami francuskimi – briardemi i beauceronami – oceniany był po raz pierwszy na wystawie w 1863 roku owczarek pikardyjski. Na tamten moment nie był on jeszcze traktowany jako niezależna, oddzielna rasa – zmieniło się to dopiero 35 lat później, w 1898 roku. Pierwszy wzorzec rasy jest zasługą Paula Megnina, który stworzył go w roku 1922 – spowodowało to, że 3 lata później owczarek pikardyjski mógł wreszcie zostać oficjalnie zaakceptowany przez międzynarodową społeczność kynologiczną.
Ostatnim krokiem, który pozostał miłośnikom tej rasy było założenie klubu – niestety II Wojna Światowa, podobnie jak wiele innych historycznych konfliktów toczonych między ludźmi, nie pozostała bez wpływu także na populację psów, w tym właśnie owczarka pikardyjskiego. Zważywszy na fakt, że był on popularny w szczególności na terenach północno-wschodniej części Francji, razem z mieszkańcami tego regionu narażony był na konieczność mierzenia się z jednymi z najtrudniejszych i najbardziej katastrofalnych w skutkach działań militarnych, takich jak np. bitwa nad Sommą.
Spowodowało to znaczące ograniczenie populacji owczarka pikardyjskiego i trudności z odtworzeniem i usystematyzowaniem hodowli rasy po 1945 roku. Na szczęście dzięki grupie zapaleńców udało się zgromadzić najbardziej typowych przedstawicieli rasy, a w 1955 zainicjować działalność Klubu Przyjaciół Owczarka Pikardyjskiego, z Robertem Montenotem na czele.
Owczarek pikardyjski – wygląd
Owczarek pikardyjski to pies średnich rozmiarów – samce osiągają wysokość w kłębie od około 60 do 65 cm, a samice pomiędzy 55 a 60 cm (dopuszczalne jest +/- 1 cm). Ich waga mieści się w przedziale od 23 do 32 kg. Jego sylwetka jest mocna i może pochwalić się dobrą muskulaturą, ale jednocześnie proporcje poszczególnych części ciała są naturalne i całość sprawia bardzo harmonijne wrażenie. Kościec jest mocny, ale nie ciężki.
Kufa i mózgoczaszka są tej samej długości, a sama głowa nie jest zbyt masywna – ponownie zachowane tu zostają odpowiednie proporcje w stosunku do reszty ciała psa. Tym, co najbardziej rzuca się w oczy jeśli chodzi o ten rejon ciała, są charakterystyczne, około 4-centymetrowe brwi, wąsy oraz broda, które nadają owczarkowi pikardyjskiemu “rozczochrany” wygląd.
Oczy owczarka pikardyjskiego są średniej wielkości, mają owalny kształt i nie powinny być wypukłe lub ustawione ukośnie. Są stonowane z umaszczeniem, jednak powinny mieć ciemny odcień – nie powinny być jaśniejsze niż orzechowe. Nos jest u tej rasy duży i zawsze czarny, policzki umiarkowanie zaokrąglone, a uszy są wysoko osadzone, szerokie u podstawy i mają średnią wielkość. Ich czubek jest delikatnie zaokrąglony.
Sierść owczarka pikardyjskiego jest szorstka i sucha w dotyku. Jest półdługa (około 5 – 6 cm) i ma taką samą długość na całym ciele psa, łącznie z ogonem. Pod spodem znajduje się delikatny podszerstek. Jeśli chodzi o umaszczenie występujące u tej rasy, paleta kolorów jest dość ograniczona – maść może być płowa, płowa z szarym nalotem, pręgowana i szara w ciemnych odcieniach. Kolor biały może się pojawić w drodze wyjątku tylko w formie małych, białych plamek na klatce piersiowej oraz na palcach – niedopuszczalne są jakiekolwiek większe znaczenia w białym kolorze.
Owczarek pikardyjski – charakter
Owczarek pikardyjski to pies o bardzo zrównoważonym temperamencie – nie powinien przejawiać nieuzasadnionych skłonności do agresji czy lęku i nie jest z natury psem nerwowym. Potrafi doskonale łączyć w sobie wiele dobrych cech – ma w sobie dużo energii i zapału do rozmaitych aktywności, ale jednocześnie nie jest go łatwo wyprowadzić z równowagi i prawie zawsze jest wzorem opanowania i spokoju.
Jest to rasa, która mocno przywiązuje się do opiekuna i potrafi być w stosunku do człowieka niezwykle czuła i kochająca – po owczarku pikardyjskim zdecydowanie łatwo jest poznać, że darzy jakąś osobę dużym uczuciem. Są to jednocześnie psy wrażliwe, ale też stosunkowo samodzielne – z jednej strony to prawdziwe pieszczochy, które gdyby tylko mogły, nie odstępowałyby prawdopodobnie na krok swojego ukochanego człowieka, ale z drugiej strony samodzielne zostawanie w domu, podczas kiedy reszta rodziny zajęta jest sawoimi obowiazkami nie powinno stanowić dla nich zbyt dużego problemu. Kluczem jest tu oczywiście odpowiednie wychowanie psa i przyzwyczajenie go, że bycie w domu w pojedynkę nie jest ani niczym strasznym ani zbyt długotrwałym. Ogólnie można powiedzieć, że owczarek pikardyjski dość łatwo przystosowuje się do różnych okoliczności i warunków.
Jest to ponadto rasa inteligentna i bardzo skora do zabawy. Zwłaszcza ta ostatnia jest w jego życiu bardzo istotna, ponieważ owczarek pikardyjski potrzebuje naprawdę dużo aktywności i wysiłku fizycznego – jest przy tym odporny i wytrzymały. W parze z bystrością idzie u tej rasy jednocześnie dosyć duża niezależność myślenia , która potrafi momentami przeradzać się w upór.
Owczarek pikardyjski jest z natury opanowany i nie wykazuje skłonności do problematycznych zachowań, jednak w dużym stopniu może się to zmienić, jeśli nie ma zapewnionej możliwości realizacji właściwych dla swojej rasy potrzeb, w tym przede wszystkim właśnie potrzeby ruchu. Jeśli tego rodzaju bodźców nie będzie w jego życiu odpowiednio dużo, może zacząć poszukiwać ujścia dla swojej energii gdzie indziej – stąd już niedaleka droga do np. niszczenia mebli czy gryzienia różnych przedmiotów domowych.
Owczarek pikardyjski – hodowla
Owczarek pikardyjski doskonale odnajdzie się w domu z dziećmi – jest wobec nich anielsko cierpliwy, a jego ogólne przywiązanie do rodziny sprawia, że również w stosunku do najmłodszych jej członków wykazywał się będzie lojalnością i opiekuńczością. Oczywiście dzieci muszą zostać odpowiednio przygotowane na obecność nowego, czworonożnego przyjaciela – najważniejszą kwestią jest oczywiście wytłumaczenie im, że pies nie jest zabawką, tylko żywą, czującą ból i mającą swoje własne potrzeby istotą. Jeśli dzieci będą odnosiły się do psa z szacunkiem i będą wiedziały, jakie zabawy są odpowiednie, owczarek pikardyjski z pewnością będzie dla nich doskonałym towarzyszem.
Owczarek pikardyjski może świetnie sprawdzić jako pies stróżujący – ma do tego dobre, wrodzone predyspozycje, a na dodatek przebywanie na świeżym powietrzu, z możliwością swobodnego patrolowania terenu i wybiegania się do woli, jest dla niego korzystnym rozwiązaniem. Z tego powodu najlepszymi dla niego warunkami będzie raczej dom z ogrodem niż miejskie mieszkanie. Nie oznacza to oczywiście, że nie jest możliwe zapewnienie mu w takim domu szczęśliwego życia – kluczem jest umiejętność zaspokojenia jego dużej potrzeby ruchu i jeśli dana osoba ma takie możliwości, owczarek pikardyjski będzie z nią miał dobrze.
Lubi współpracować z człowiekiem – jest karny, a jednocześnie nie da się go zbyt łatwo nastraszyć. Wynika to wprost z jego historii wspólnego życia z ludźmi – jako pies pasterski selekcjonowany był w dużej mierze właśnie pod kątem cech użytkowych, które pozwalały mu lepiej pełnić swoją rolę i pilnować czy zaganiać stada zwierząt.
Podobnie do pozostałych owczarków doskonale odnajduje się na wszelkiego rodzaju treningach z człowiekiem, zwłaszcza takich, które wymagają od niego nie tylko wysiłku fizycznego, ale również umysłowego. Warto więc poza klasycznym treningiem posłuszeństwa czy też nauką rozmaitych komend i sztuczek wypróbować z owczarkiem pikardyjskim psie sporty, np. agility czy flyball. Z pewnością takie atrakcyjne formy spędzania czasu z opiekunem pozwolą ograniczyć jego cechujące się uporem zachowania, które mogą niestety pojawiać się raz na jakiś czas, jeśli trening staje się dla psa zbyt monotonny.
Owczarek pikardyjski potrzebuje dużo ruchu, a jednocześnie może się pochwalić dosyć dużą wytrzymałością – ze względu na te cechy będzie doskonałym kompanem dla osób, które również lubią różne formy aktywności fizycznej. Psy tej rasy mogą spokojnie towarzyszyć swoim opiekunom nie tylko na dłuższych spacerach czy wycieczkach za miasto, ale także przejażdżkach rowerowych czy joggingu (ten ostatni można uprawiać w formie canicrossingu). Jeśli tylko będą miały okazję wskoczyć gdzieś do wody, również zrobią to z największą przyjemnością, ponieważ poza bieganiem i zabawą uwielbiają też pływać.
Owczarek pikardyjski – cena
Cena szczeniaka owczarka pikardyjskiego z legalnie działającej, certyfikowanej hodowli, to koszt około 1000 euro – ze względu na fakt, że rasa należy do mniej znanych i popularnych, należy się nastawić nie tylko na dłuższe czekanie na pojawienie się miotu, ale także potencjalnie długą wyprawę po upragnionego szczeniaka.
