Klasyfikacja FCI, grupa I sekcja 1, nr wzorca 223.
Pies ten to bliski kuzyn owczarka belgijskiego. Odważny i wysportowany, potrzebujący doświadczonego opiekuna. Ma doskonałe predyspozycje, aby być doskonałym stróżem swego stada.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY:
Psy należące do rasy owczarek holenderski są bliskimi kuzynami owczarków belgijskich i niemieckich, choć największe podobieństwo wykazują z tymi pierwszymi. Wszystkie te rasy w przeszłości były bardzo podobne do siebie i związku z odmiennym prowadzeniem hodowli wszystkie różnice zostały uwypuklone.
Okrywa włosowa przodków owczarka holenderskiego występowała w kolorystyce o wiele bogatszej niż obecne czworonogi. Stąd pojawiło się przypuszczenie, że zwierzęta te były jedynie lokalnymi odmianami jednej rasy. Aktualnie umaszczenie jest pierwszą najbardziej rzucającą się w oczy różnicą pomiędzy tymi wszystkimi owczarkami.
Na początku XX wieku czworonogi te występowały jedynie w białej wersji. Dopiero w 1909 roku postanowiono wykluczyć takie osobniki z hodowli. Doprowadziło do zawężenia puli genetycznej tych psów. Dlatego też wymyślono, aby przedstawicieli tej rasy skrzyżować z belgijskimi i niemieckimi owczarkami.
W latach 30. XX wieku pojawiały się czworonogi w płowej odmianie kolorystycznej. Co więcej, obecnie wciąż się rodzi sporo szczeniąt posiadających białe znaczenia i jest to niemile widziany element wyglądu u tych psów.
Pierwsze informacje na temat owczarka holenderskiego pochodzą z 1875 roku i podają one, że czworonogi te niewiele różniły się od rasy schapendoes.
Pierwsza wystawa tych psów odbyła się w 1874 roku, w Amsterdamie, a pierwszy klub hodowlany powstał w maju 1898 roku. FCI uznało rasę owczarka holenderskiego dopiero w roku 1960, z kolei wzorzec rasy pochodzi z czerwca 1898 roku.
W Polsce psy te pojawiły się dopiero w 2005 roku i jest to rodzeństwo odmiany krótkowłosej pochodzące z Czech.
OWCZAREK HOLENDERSKI WYGLĄD:
Owczarek holenderski to pies średniego wzrostu. Jego ciało jest proporcjonalne, dobrze zbudowane, a cała sylwetka jest bardzo harmonijna i mocno umięśniona. Głowa tego czworonoga jest potężna, ale równocześnie symetryczna oraz bardzo kształtna. Nie posiada ona zmarszczek, kości policzkowe są a niej słabo zaznaczone a policzki – płaskie. Czaszka jest płaska, o niewielkim, ale wyraźnym stopie. Owczarek holenderski ma kufę o prostym profilu, odrobinę dłuższą od mózgoczaszki. Uszy stojące o średniej wielkości, zazwyczaj skierowane są do przodu. Pies tej rasy ma czarny nos, a oczy brązowe o migdałowatym kształcie, średniej wielkości. Szyja jego nie posiada podgardla, ale płynnie przenika w prosty i mocny grzbiet oraz tułów. Klatka piersiowa tego czworonoga jest długa i głęboka. Ogon jego w spoczynku lekko zwisa, dochodzi do stawu skokowego. Z kolei kończyny charakteryzują się doskonałym umięśnieniem, nie za ciężkim szkieletem, są długie i mocne.
Wzorzec owczarka holenderskiego dopuszcza trzy odmiany tej rasy: krótkowłosą, szorstkowłosą i długowłosą. Ubarwienie futra akceptowane u tych psów to pręgowanie na złotym lub srebrnym tle. Odmiana krótkowłosa ma sierść zbudowaną z włosów twardych, krótkich, ale nie za krótkich, z gęstym i wełnistym podszerstkiem. U tych psów pojawia się tzw. szczotka na ogonie, kołnierz na szyi i portki na nogach. Z kolei owczarki holenderskie długowłose mają sierść o włosach prostych, długich i przylegających. Nie tworzy ona fal ani loków, natomiast w dotyku jest szorstka. Wełnisty podszerstek u tej wersji też występuje. Okrywa włosowa u tych zwierząt jest krótka i gęsta w okolicy głowy, uszu, łap i tylnych nóg. Szorstkowłose owczarki holenderskie pokryte są gęstym, twardym i szorstkim włosem, zmierzwionym na całym ich ciele. Wełnisty podszerstek również się pojawia. Jak u większości czworonogów z taką sierścią można na ich pysku zauważyć brodę, wąsy oraz krzaczaste brwi.
Dorosłe samce owczarka holenderskiego osiągają 57-62 cm w kłębie, a suki tej rasy – 55 do 60 cm. Waga z kolei wynosi zazwyczaj ok. 30 kg, chociaż nie ma ustalonej wartości masy w ich wzorcu.
Długość życia dorosłego osobnika wynosi średnio 13-15 lat.
OWCZAREK HOLENDERSKI PIELĘGNACJA I ZDROWIE:
Pielęgnacja psów tej rasy nie jest trudna ani złożona. Owczarek holenderski ma sierść, którą należy wyczesywać jedynie od czasu do czasu w celu usunięcia martwych włosów.
Czworonogi te są zwierzętami zdrowymi, wytrzymałymi i bardzo odpornymi. Osobniki hodowlane powinny przechodzić szereg badań, aby ustalić, czy zmagają się one z dysplazją stawów biodrowych oraz łokciowych. Istotne są również badania pod kątem chorób oczu.
Żywienie owczarka holenderskiego jest stosunkowo proste. Zwierzę należy karmić dobrej jakości gotową karmą albo przygotowywać mu posiłki własnoręcznie.
OWCZAREK HOLENDERSKI CHARAKTER:
Rasa ta charakteryzuje się silną potrzeba przynależenia do stada. Jest to typowa cecha dla psów pasterskich. Owczarek holenderski oddany jest całym sercem wszystkim członkom jego rodziny, jednakże tylko jednej osobie potrafi być najbardziej wierny. Jeżeli dzieci nie są w stosunku do niego zbyt nachalne, potrafi być dla nich doskonałym kompanem. Wszelkie zwierzęta domowe pies ten jest w stanie zaakceptować i żyć z nimi w zgodzie.
Owczarek holenderski jest kuzynem owczarka belgijskiego w związku z tym potrafi w identyczny sposób zmieniać wręcz natychmiastowo swój nastrój. Bardzo szybko reaguje na zmiany w otoczeniu, stąd istnieje możliwość błyskawicznego ataku na osobę, jeżeli ta będzie stanowiła zagrożenie dla jego stada. Jest to aktywny pies, ale nie żywiołowy. Doskonale poradzi sobie w mieście, pod warunkiem, że właściciel zapewni mu odpowiednią dawkę ruchu oraz wysiłku umysłowego.
W związku z dużą czujnością oraz odwagą, owczarek holenderski wyśmienicie poradzi sobie w roli stróża domu. To wszechstronny i odporny pies pracujący.
Czworonóg tej rasy potrzebuje właściciela z dużym doświadczeniem oraz wiedzą w układaniu psa pastersko-stróżującego. Zwierzę to jest twarde i niezależne, choć odmiana długowłosa cechuje się większą nieśmiałością, co wiąże się odpowiednie dobraną socjalizacją.
