Klasyfikacja FCI grupa IX, sekcja 5, nr wzorca 227.
Długowłosy Lhasa Apso to łagodny pies prosto z Tybetu, o silnym charakterze i wesołym usposobieniu. Niezwykle temperamentny, mały indywidualista, z wyglądu podobny do psa rasy Shih zu.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY:
Lhasa apso pochodzi prosto z Wyżyny Tybetańskiej. Rasa ta znana jest już 2000 lat i hodowana była w tybetańskich pałacach oraz klasztorach. Nazwa tej rasy pochodzi od stolicy Tybetu – Lhasy, natomiast „apso” pochodzi od rasy kóz, których sierść wizualnie przypomina okrywę włosową tych psów.
Zwierzęta te były uznawane za skarb narodowy Tybetu. Wierzono, że przynoszą one szczęście oraz że czworonogi te są następnym wcieleniem zmarłych mnichów. Niezwykle cenne, traktowane z czcią i szacunkiem. Buddyjscy mnisi hodowali lhasa apso dla towarzystwa, ponieważ jako towarzysze człowieka są bezgranicznie im oddane. Ponadto, ich głównym zadaniem było ostrzeganie psów obronnych (mastifów tybetańskich) przed nadciągającym niebezpieczeństwem. Były to zwierzęta alarmująco – stróżujące. Apso uważano za psy święte, więc tylko buddyści i arystokracja mogli być w ich posiadaniu. Czworonogi te nie były na sprzedaż. Mogły być jedynie podarunkiem jako wyraz wdzięczności czy uznania. W związku z tym, przybycie psa lhasa apso na kontynent europejski nastąpiło dopiero na początku XX w. a dokładnie w 1928 roku. Do Wielkiej Brytanii przywiózł psy tej rasy płk Bailey, który otrzymał parę tych zwierząt od tybetańskich mnichów. Dzięki temu w 1933 roku powstał pierwszy klub tych czworonogów na terenach Anglii a zaledwie rok później zostały one zatwierdzone przez Kennel Club. Co ciekawe, to właśnie w Wielkiej Brytanii powstała nazwa tej rasy.
Natomiast w 1933 roku, amerykańska rodzina Cuttings z New Jersey przywiozła do USA parę psów apso. Były one podarkiem od samego Dalajlamy VIII. Spowodowało to, że w bardzo krótkim czasie sprowadzono kolejne osobniki lhasa z odległej Indii oraz Nepalu. Dlatego w 1935 roku American Kennel Club uznał tę rasę i od tamtej pory stały się one najbardziej popularnymi psimi przedstawicielami Tybetu w Ameryce.
W Polsce pierwszego oficjalnego lhasa apso przywiozła w latach 70- tych Wanda Rutkiewicz prosto z Nepalu. Obecnie te czworonogi w naszym kraju są rzadkością.
WYGLĄD:
Na początku lhasa apso były wrzucane do jednego worka wraz z innymi długowłosymi małymi psami. Lhasa apso to pies podobny do shih tzu i po dziś dzień psy potrafią być opisywane jako jedna rasa. Dodatkowo mylone są również terierami tybetańskimi.
Apso to pies o harmonijnej i krzepkiej budowie ciała. Mimo, że posiada okrywę włosową o długim włosiu, to nie jest on nadmiernie owłosionym psem.
Czworonóg ten ma mocno owłosioną głowę a sierść jego opada na oczy, jednakże nie przeszkadza ona mu w widzeniu. Sierść lhasa tworzy na jego pysku wąsy oraz bujną brodę. Czaszka ich jest względnie wąska i zwężająca się zaraz za oczami. Nie jest ona zbyt płaska ani wypukła. Pies lhasa apso, nos ma koloru czarnego a oczy jego również są ciemne, umiarkowanie duże, o owalnym kształcie. Nie są wyłupiaste ani zapadnięte. Uszy tej rasy są wiszące i mocno owłosione, tak samo jak ogon. On z kolei nie jest wiszący, ale jest osadzony wysoko i noszony jest nad grzbietem. Lhasa ma szyję wygiętą i silną, tułów harmonijny i zwarty, grzbiet – prosty, lędźwie – mocne. Kończyny czworonóg ten posiada proste, dobrze rozwinięte, umięśnione i mocno owłosione. Łapy tzw. kocie, o mocnych opuszkach, również obficie owłosione.
Ze względu na to, że apso żyły w bardzo trudnych górskich warunkach klimatycznych ich sierść musiała doskonale je chronić przed niskimi temperaturami. W związku z tym ich okrywa włosowa jest dwuwarstwowa z umiarkowanym podszerstkiem. Sam włos jest dość długi, ciężki, prosty oraz twardy. Nie może być on ani wełnisty, ani jedwabisty, ponieważ śnieg i lód z łatwością przyklejałby się do niej. Gęstość sierści i jej długość, nie mogą utrudniać swobodnego poruszania się zwierzęcia. Lhasa apso zwykle ubarwiony jest na złoto, piaskowo, miodowo, ciemnoszaro, łupkowo, czarno, biało lub brązowo. Może również być on łaciaty.
Dorosłe osobniki tej rasy ważą od 6-7 kg a ich wysokość w kłębie wynosi 25 cm. Oczywiście suki lhasa apso są zwykle lżejsze i mniejsze od samców.
Psy tej rasy dożywają 14 do 15 lat.
Koszt szczeniaka apso z rodowodem wynosi 2000-3000 zł.
PIELĘGNACJA I ZDROWIE LHASA APSO:
Czworonogi te mimo swej długiej sierści nie potrzebują czasochłonnych zabiegów pielęgnacyjnych. Nie oznacza to, że możemy zaniedbać jego sierść. Niestety psy tej rasy wymagają regularnego czesania minimum trzy razy w tygodniu. Włosy lhasa są długie, proste i mocne, ale nie mają one tendencji do filcowania się w przeciwieństwie do sierści innych psów długowłosych. Możemy spotkać się z osobnikami o sierści miękkiej i te niestety należy czesać codziennie. Istotne jest też przycinanie włosów na łapach psa. Czynność tą trzeba wykonywa raz na miesiąc. Apso powinien być kąpany co dwa lub trzy tygodnie, przy pomocy szamponów i odżywek dla psów długowłosych. Kosmetyki o właściwościach zmiękczających włos nie są odpowiednie dla tych zwierząt. W deszczowe i mokre dni trzeba tym czworonogom wycierać zarówno łapy jaki i brzuch.
Lhasa pies to zwierzę długowieczne o stosunkowo dobrym zdrowiu. Mogą one żyć nawet 18 lat, choć 15 lat to średnia długość tej rasy. Choroby genetyczne jakie nękają apso to: zwichniecie rzepki, dysplazje stawów zarówno biodrowych jak i łokciowych, występuje dysplazja nerek, choroba Legga-Calvègo-Perthesa, postępujący zanik siatkówki (PRA) oraz hemofilia typu B. Te psy mają skrócone przewody nosowo-łzowe, a ich gałki oczne są lekko uwypuklone. To wszystko potęguje wszelkim infekcją spojówek oraz niedrożności przewodów nosowo-łzowych. Jednak najczęstszą przypadłością lhasa apso jest łzawienie i wiąże się to z regularnym czyszczeniem ich pyszczków ze śladów łez.
LHASA APSO USPOSOBIENIE I CHARAKTER:
Klimat, w którym żyły te psy był ekstremalnie trudny zarówno dla zwierząt jak i ludzi. Dlatego lhasa apso znany jest ze swej dość twardej osobowości. W Tybecie znane są jako „abso seng kye” co w wolnym tłumaczeniu oznacza „szczekający lew-wartowniczy pies”.
Pies tej rasy często opisywany jest jako zwierzę pełne wdzięku i elegancji, ale przy tym bardzo temperamentne. Lhasa ma wesołe i łagodne usposobienie, jest bardzo inteligentny. Czworonóg ten wyróżnia się duża samodzielnością i spostrzegawczością. Ma zdolność do szybkiego uczenia się, ale bywa uparty a co za tym idzie – też odważny i pewny siebie.
W domu lhasa apso nie jest psem hałasującym, raczej to spokojne zwierzę, lecz bardzo czujne. Wobec obcych nie przejawia agresji, ale bywa w stosunku do nich bardzo nieufny. Natomiast w stosunku do swoich członków rodziny nie są zbyt wylewne w okazywaniu im uczuć.
Nauka czystości w domu przychodzi im z łatwością. Osobniki dobrze zsocjalizowane i ułożone potrafią spokojnie spędzać dnie same w domu podczas nieobecności właściciela.
Lhasa apso swym delikatnym wyglądem może sprawiać wrażenie uroczego co nie pomaga w rozsądnym i konsekwentnym układaniu tych psów. Nie oznacza to, że rasę tą trzeba socjalizować twardą ręką. Po prostu należy pamiętać, że czworonogi te głównie żyły w surowym klimacie i w dużej mierze on je ukształtował.
Lhasa apso to pies przede wszystkim dla ludzi cierpliwych i lubiących pracę nad psem. By uzyskać satysfakcjonujący kontakt z tym zwierzęciem należy poświęcić mu dużo czasu. Tylko w ten sposób można skraść serce tej rasie, ona potrzebuje dużo akceptacji oraz niezwykle dużej dawki ciepłych uczuć. Jest to rasa odpowiednia dla rodzin, singli czy dla osób starszych, zwłaszcza tych zamieszkujących miasta.
