Mastif neapolitański, mimo naznaczonej przymusowymi walkami historii, jest psem reagującym agresywnie tylko w sytuacji bezpośredniego zagrożenia. Na co dzień ten duży, pomarszczony psiak to wspaniały kompan i przyjaciel rodziny.
Mastif neapolitański – opis rasy
Mastif neapolitański, czyli w oryginalnym języku mastino napoletano, pochodzi oczywiście z Włoch. Nie ma natomiast zgodności co do tego, jak starą rasą w rzeczywistości on jest, chociaż nie ulega wątpliwości, że mastif jako szerzej postrzegana rasa towarzyszy człowiekowi już od wielu lat. Nawet jeśli nie można wprost udowodnić, że to właśnie ta odmiana znana była już w czasach starożytnych, nie ulega wątpliwości, że psy w typie molosa pojawiły się na terenie Imperium Rzymskiego, przebywszy daleką drogę z Azji przez Grecję. To właśnie ówczesne rzymskie molosy z dużym prawdopodobieństwem były przodkami mastifa neapolitańskiego.
Niestety ich historia jest, podobnie jak w przypadku np. mastifa angielskiego, naznaczona okrucieństwem i niechlubną praktyką zmuszania tych psów (zresztą nie inaczej niż ludzi – gladiatorów) do walk na śmierć i życie na arenach, ku uciesze zgromadzonych widzów. Prawdopodobnie mastify pełniły wtedy jeszcze dodatkowo funkcję obronną – relacjonujący zwyczaje współczesnych sobie rolników autor Columella w pierwszym stuleciu n.e. wspominał w dziele “De Re Rustica” o trzymanym w okolicy rzymskich domów dużym, czarnym psie, który mógł być protoplastą współczesnego mastifa neapolitańskiego. Dodatkowo rasa towarzyszyła prawdopodobnie w walce rzymskim legionistom.
Pierwsze wzmianki, które nieco bardziej precyzyjnie wskazują na konkretnie mastifa neapolitańskiego, pochodzą z XIX-wiecznych relacji doktora Enrico Teccego, który był pod wrażeniem niezwykłej siły psa, potrafiącego mierzyć się z groźnymi zwierzętami takimi jak wilki, niedźwiedzie czy bawoły. Rzekomo miał być też ulubieńcem członków neapolitańskiej mafii.
Planowa hodowla mastifa neapolitańskiego rozpoczęła się dopiero w połowie XX wieku, kiedy to najpierw Pier Scanziani, zafascynowany mastifami ujrzanymi na wystawie w Neapolu w 1946 roku, rozpoczął wyszukiwanie podobnych osobników, a następnie zainicjował założenie Stowarzyszenia tej rasy.
Mastif neapolitański – wygląd
Mastif neapolitański to pies masywny, krępy i oczywiście o imponujących rozmiarach – psy osiągają wysokość w kłębie od 65 do 75 cm, a suki od 60 do 68 cm. Ich waga to odpowiednio 60 – 70 kg i 50 – 60 kg.
Głowa jest krótka i masywna i podobnie jak reszta ciała pokryta obfitą skórą, pełną fałd i zmarszczek, w tym charakterystycznym wyżłobieniem biegnącym od zewnętrznego kącika oka aż do mięsistych, grubych i obfitych warg, układających się z przodu w kształt odwróconej litery “V”. Ma silne szczęki, szeroką żuchwę i mocne zęby. Szyja pokryta jest luźną skórą z wyraźnym, ciągnącym się od żuchwy do połowy szyi podwójnym podgardlem.
Sierść mastifa neapolitańskiego jest krótka, gęsta, twarda i równa na całej długości ciała. Dopuszczalne jest umaszczenie szare, ołowiane, gołębio szare, izabelowate, czarne, brązowe, orzechowe, płowe i czerwone (w tym wszystkie z nich w wersji pręgowanej), a na klatce piersiowej mogą też występować małe, białe znaczenia.
Mastif neapolitański – charakter
Mimo swojej naznaczonej brutalnością przeszłości mastif neapolitański nie jest z natury agresywny i na pewno nie będzie nikogo atakował bez powodu. Wprost przeciwnie, zachowuje się z godnością i spokojem – ma w sobie duże pokłady łagodności, a jego charakter jest zrównoważony, chociaż niewątpliwie silny i z tendencją do dominacji w warunkach, które będą do tego zachęcały (np. u niedoświadczonego opiekuna).
Co do zasady potrafi natomiast być niezwykle uczuciowy, wrażliwy i kochający, a także bardzo lojalny w stosunku do swojej rodziny (zazwyczaj wybierze przy tym jedną “ulubioną” osobę, która będzie pełniła dla niego rolę przewodnika).
Jest inteligentny, ale jednocześnie cechuje go niezależność myślenia i samodzielność w podejmowaniu decyzji. Nie jest też przychylnie nastawiony do obcych i będzie ich traktować z dystansem, chyba że zauważy zaufanie, jakim cieszą się ze strony jego opiekuna. Poza tym to pies czujny, zwinny i szybki.
Mastif neapolitański – hodowla
Mastif neapolitański to niewątpliwie doskonały pies stróżujący i obronny – jest uważny, silny i nie odpuści nikomu, kto odważy się zagrozić jego rodzinie, a przy tym nie ma tendencji do szczekania z byle powodu. Woli raczej dokładnie obserwować otoczenie i reagować tylko w razie potrzeby. Również na spacerach nie daje się łatwo sprowokować i nie wykorzystuje swoich rozmiarów i siły do zastraszania innych psów w okolicy.
Jednocześnie może wychowywać się w jednym domu z dziećmi, pod warunkiem oczywiście, że zabawa z tak dużym psem będzie nadzorowana przez dorosłych – on sam wykaże się w stosunku do najmłodszych członków rodziny cierpliwością i wyrozumiałością.
Nie można natomiast oczekiwać od niego 100% posłuszeństwa i z pewnością nie jest to rasa łatwa do ułożenia dla początkującego opiekuna psa – może niestety sprawiać trochę problemów wychowawczych.
Rzeczą, która może wydawać się błaha, ale którą warto wziąć pod uwagę przed podjęciem decyzji o zakupie lub adopcji mastifa neapolitańskiego jest fakt, że psy tej rasy… bardzo się ślinią. Niestety stosunkowo często występuje też u nich dysplazja stawu biodrowego.
Mastif neapolitański – cena
Cena szczeniaka mastifa neapolitańskiego z rodowodem, a więc urodzonego w sprawdzonej, certyfikowanej hodowli, w której zwierzęta są godnie traktowane, to koszt rzędu 4500 – 5000 złotych.
