Bulteriery są psami z ogromnym poczuciem humoru i właśnie takich opiekunów potrzebują. Te psiaki o charakterystycznej budowie głowy są bardzo odważne, łobuziarskie i nieustępliwe. Mają jednak czułe usposobienie względem swoich domowników. Uwielbiają porządną, dobrą zabawę, ale wymagają również konsekwencji i stanowczości w wychowaniu. Dzisiaj opowiem wam więcej o bulterierze.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Bulterier – charakter
Bulterier jest psem o bardzo zrównoważonej i spokojnej psychice. Jego temperament jest umiarkowany, mimo tego, że rasa ta została wyhodowana do walk psów. Nie zachowuje się jednak agresywnie, ani wobec domowników, ani wobec innych zwierząt. Wyjątkiem jest tak naprawdę przypadek dwóch samców bulteriera, szczególnie niekastrowanych – takie połączenie może się nie udać.
W przypadku tej rasy naprawdę ważna jest socjalizacja i dobre, rzetelne wychowanie. Jeśli pies bulterier zachowuje się agresywnie, wynika to ze źle przeprowadzonej socjalizacji i pozwalania mu w szczenięctwie na wdawanie się w bójki z innymi zwierzętami.
Bullterier jest zawsze uśmiechnięty, wynika to z jego budowy pyszczka. Mocno przywiązuje się do swojego opiekuna i traktuje z czułością i życzliwością członków rodziny. Można zakupić tę rasę do domu z dziećmi, ale trzeba liczyć się z tym, że są to psiaki dość nieuważne w stosunku do małych dzieci i mimo tego, że absolutnie nie chcą im zrobić krzywdy, mogą je niechcący przewrócić, czy zbyt mocno pacnąć łapą. Dlatego kontakty powinny odbywać się pod nadzorem dorosłych. Dzieci nie powinny także same wyprowadzać bulka na spacer. Jest to naprawdę imponująco silny pies i dziecko zupełnie nie poradzi sobie z jego szarpnięciem za smycz na spacerze.
Pies świnia (bo tak często nazywany jest bulterier), będzie dobrym wyborem dla osób, które nie lubią zbyt głośnych psiaków, bulki dość mało szczekają. Trzeba jednak dodać, że są pełne energii, szczególnie przez pierwsze lata swojego życia. Pierwsze dwa, trzy lata mogą być naprawdę męczące, taki psiak jest jak żywe srebro, będzie potrzebował naprawdę ogromnej ilości zabawy i ruchu. Nieco starszy psiak również jest dość energiczny, ale jest to o wiele łatwiejsze to zniesienia. Bulki nie nadają się jednak do intensywnego ruchu trwającego przez dłuższy okres czasu, np. do joggingu. Uwielbiają za to pływanie i wysiłek intensywny, ale krótki.
Bulteriery, tak jak wspomniałam nieco wyżej, były kiedyś używane do walk, co jest powodem ich złej sławy. Jednak nie są agresywne, wręcz przeciwnie, są pełne humoru i radości. Obecnie są typowymi psiakami do towarzystwa, ale sprawdzą się też idealnie jako stróże. Dobrze nadają się do psich sportów, takich jak agility i obedience.
Bullterier – wychowanie
Bulki są znane ze swojej upartości i dążenia do celu. Wymagają raczej doświadczonego opiekuna, który ma doświadczenie w wychowywaniu psów. Warto, aby przeszły szkolenie. Chociaż trzeba dodać, że psiaki te nawet mimo szkolenia bardzo często są uparte i stawiają na swoim, nie jest to pies, który będzie ślepo posłuszny i warto zdać sobie z tego sprawę przed adopcją. Szkolenie powinno mieć jednak jedynie charakter nauki posłuszeństwa, absolutnie nie obronny, tak, żeby nie pobudzać agresji, którą psiak ten ma zakodowaną w genach, ale jeśli nie będzie się jej wzmacniać, nie będzie jej przejawiał.
Bulterrier – zdrowie i żywienie
Z uwagi na swoją historię uczestniczenia w walkach psów, są to czworonogi bardzo odporne na ból. Potrafią go ukrywać bardzo dobrze, niczym koty. Dlatego trudno zaobserwować u bulka objawy choroby, trzeba dość uważnie mu się przyglądać. Psiak ten może mieć niestety predyspozycje do zwichnięcia rzepek, do alergii skórnych, dysplazji stawów biodrowych i infekcji oczu.
Im starszy psiak, tym wiekszą ma szansę na zapadnięcie na choroby nerek i serca. Wymaga regularnego czyszczenia uszu, zębów i gruczołów okołoodbytowych, które mają niestety tendencję do zapychania się, co powoduje ból, ale prowadzi również do powstawania bolesnych i krwawiących ropni, których leczenie polega na podawaniu silnych leków sterydowych i na leczeniu operacyjnym.
Jeśli zaś chodzi o żywienie bulka, trzeba od razu zaznaczyć, że nie jest to najtańszy pies w utrzymaniu. Jego silne, rozbudowane mięśnie potrzebują dużej ilości kalorii i solidnych, dobrze skomponowanych posiłków. Można korzystać z gotowych karm albo stosować bardzo zdrową dietę BARF, w której trzeba jednak pamiętać o suplementacji.
Bulterier – pielęgnacja
Bulek, jak widać po jego sierści, nie jest trudny w pielęgnacji. Jego sierść wymaga przeczesania gumową szczotką czy specjalną rękawicą, która będzie lekko zmoczona wodą, żeby lepiej przylegała do sierści i lepiej pozbywała się martwych włosów. Taki zabieg należy powtarzać co tydzień.
Psiaka wystarczy tak naprawdę wykapać raz na około dwa tygodnie, w specjalnym szamponie dla psiaków o wrażliwej sierści. Warto również użyć specjalnej odżywki.
Szczególną uwagę należy poświęcić pazurom psiaka, które mają niestety tendencję do szybkiego rośnięcia i dość szybko zaczynają się podwijać i wykręcać. Pazury można spokojnie przycinać w domowym zaciszu, psiak przyzwyczajony do rytuałów pielęgnacyjnych od szczenięctwa nie będzie mieć z tym żadnego problemu.
Bulterier – opis rasy
Bulki są psiakami o bardzo radosnym temperamencie, tak jak już wspominałam
Waga: Bulterier pies waży od 22 do 38 kg;
Wysokość: Co ciekawe, nie określono dokładnie idealnej wielkości tego psiaka. O wiele ważniejsze od jego wysokości są dobre proporcje.
Szata: Jego włos jest krótki, błyszczący i twardy w dotyku.
Bulki osiągają dojrzałość w wieku 2 lat i żyją od 10 – 15 jest. Bulterier szczeniak kosztuje od 1500 do 4000 zł, w zależności od hodowli, z koeli jego koszty utrzymania wahają się od 130 do 200 zł miesięcznie, jednak w koszty nie wliczono szczepień, wizyt u weterynarza, czy behawiorysty.
Pies świnia – historia
„pies świnia”, „pies z długim pyskiem”, „bulek” – to często spotykane określenia na bulteriera. Psiak ten pochodzi z Wielkiej Brytanii i został wyhodowany po to, żeby uczestniczyć w walkach psów. Stąd jego nieproporcjonalnie duża głowa z bardzo silną czaszką, silne, umięśnione ciało, zwinne nogi, krótkie i sterczące uszy i masywny kark. Walki zwierząt były niestety dla ludzi rozrywką od wieków. Już w średniowieczu, w XI wieku bardzo chętnie oglądano walki psiaków z nie tylko innymi psami, ale również z niedźwiedziami a nawet lwami!
Przodkowie buków były używane do tzw. szczucia byków. W 1835 roku na szczęście zakazano tych barbarzyńskich rozrywek, ale nie trzeba było długo czekać, żeby pojawiły się inne, takie jak konkursy tępienia szczurów i oczywiście wspomniane walki psów. Aby walki były bardziej efektowne, stworzone krzyżówkę mieszańca buldoga i białego teriera angielskiego. Z tej mieszanki powstał bull and terrier dog. Następnie, w XIX wieku niejaki James Hinks uznał, że chciałby wyhodować psiaka, który jest lżejszy i ma bardziej stojące uszy – udało mu się to i już w 1870 roku opracowano nieoficjalny wzorzec rasy. Psiaki stały się dumą narodową Anglików, którzy rozpoczęli ich sprzedaż na prawie każdy kontynent.
