Spaniel tybetański to pies niewielki, ale o wyjątkowym charakterze – nic dziwnego, że pełnił istotne funkcje nie tylko w tybetańskich domostwach, ale także klasztorach.
Spaniel Tybetański – opis rasy
Jak sama nazwa wskazuje, spaniel tybetański pochodzi z Wyżyny Tybetańskiej, jednak ma on także kraj patronacki w postaci Wielkiej Brytanii. Zaliczany jest do kategorii psów ozdobnych i do towarzystwa.
Dzieli on pochodzenie w postaci wspólnego przodka z wieloma innymi rasami psów, takimi jak chin japoński, mops, lhasa apso, terier tybetański czy shih tzu. Podobnie jak część z nich był też prawdopodobnie traktowany dawniej jako wyznacznik pewnego statusu materialnego swojego opiekuna, a często także przekazywany w formie wyrażającego szacunek podarunku, którym ktoś próbował zaskarbić sobie względy obdarowywanej osoby.
Ze względu na swoją wrodzoną czujność sprawdzały się też doskonale jako psy stróżujące – była to bardzo cenna funkcja w trudnym otoczeniu, w jakim znajdowały się narażone na grabieże gospodarstwa czy buddyjskie ośrodki w Tybecie. Często towarzyszył w tej roli dużo od siebie większemu mastifowi tybetańskiemu – razem doskonale się uzupełniały, tworząc psi zespół ostrzegawczo – obronny.
Oprócz tego miały zadania związane z duchowością Tybetu – szkolone były do wyjątkowego zadania… modlitwy. Według tradycji buddyjskiej kręcenie specjalnym młynkiem modlitewnym, na którym wypisane są mantry, pozwala bowiem na osiągnięcie takiego samego efektu, jak przy recytacji tych treści na głos i to właśnie do tej roli przyuczano tamtejsze spaniele.
Nie jest pewne, kiedy dokładnie spaniele tybetańskie pojawiły się w Europie. Niektórzy uważają, że mogło to nastąpić z sprawą powracających z Azji jezuickich misjonarzy już w XVIII lub nawet XVII wieku. Na pewno natomiast były już obecne w Anglii w XIX wieku, kiedy to przedstawiciele rasy zaprezentowani zostali po raz pierwszy na wystawie w Birmingham w 1848 roku, a także kiedy zaczęli je ze sobą przywozić powracający z Indii brytyjscy żołnierze.
Pierwszy wzorzec rasy powstał już w 1934 roku, jednak wojna pokrzyżowała szyki hodowcom. Dopiero w 1957 roku powołano do życia klub hodowców spaniela tybetańskiego w Anglii, a cztery lata później rasa została oficjalnie przyjęta przez Międzynarodową Federację Kynologiczną.
Spaniel Tybetański – wygląd
Spaniel tybetański to mały pies – osiąga wysokość w kłębie około 25 cm, a jego idealna waga zamyka się w przedziale od 4,1 do 6,8 kg. Jest przy tym harmonijnie zbudowany.
Ma dość szeroko osadzone, średniej wielkości, ciemnobrązowe i owalne oczy i krótką kufę, osiągającą długość raptem 3,5 cm.
Uszy są osadzone raczej wysoko, są średniej wielkości i zwisające. Ogon również jest wysoko osadzony i ma obfity pióropusz z włosów – kiedy pies jest aktywny, ogon zawija się do góry, a kiedy odpoczywa, często się opuszcza.
Włosy spaniela tybetańskiego są jedwabiste i z zewnątrz raczej płasko przylegają do ciała, a pod spodem znajduje się gęsty, ale delikatny podszerstek. Jeśli chodzi o umaszczenie, panuje tutaj pełna dowolność – wzorzec dopuszcza wszelkie możliwe kolory w jakiejkolwiek konfiguracji.
Spaniel Tybetański – charakter
Spaniel tybetański to żywiołowy pies pełen pogody ducha – jest wesoły, aktywny i ruchliwy. Jest bardzo inteligentny i raczej posłuszny, ale też niezależny. Potrafi być stanowczy i lubi postawić na swoim.
Czasami porównywany jest nie tyle do innych ras psów, co do kotów – rzeczywiście zauważyć można między nimi wiele podobieństw. Poza wspomnianym silnym poczuciem odrębności i chęcią samostanowienia, objawia się to ciekawie w małych, codziennych nawykach i przyzwyczajeniach, np. upodobaniem do stosunkowo wysoko (jak na tak małego psa) położonych miejsc odpoczynku. Często wdrapywał się będzie na oparcia mebli czy wręcz tworzył sobie konstrukcję z poduszek, moszcząc legowisko, z którego dobrze będzie mógł obserwować otoczenie.
Jest to poniekąd zrozumiałe – jest z natury czujny i nieufny w stosunku do obcych, więc prawdopodobnie czuje się najbardziej komfortowo i bezpiecznie, kiedy może z daleka wypatrzyć potencjalnego intruza.
Mimo swojej samodzielności jest bardzo lojalny w stosunku do swojej rodziny i opiekuna – nie tylko darzy ich ogromnym uczuciem, ale też okazuje to na różne sposoby, przede wszystkim garnąc się do wszelkich form fizycznego kontaktu z człowiekiem – wspólnego spędzania czasu na kanapie lub fotelu, wskakiwania na kolana, głaskania i drapania czy w końcu spania w nocy w tym samym łóżku. Ta ostatnia tendencja jest zresztą również wynikiem jego przeszłości i pragmatycznego wymiaru relacji człowieka z psem, jaką było wzajemne ogrzewanie się w chłodne noce.
Spaniel Tybetański – hodowla
Spaniel tybetański przez wiele lat dał się poznać jako doskonały pies stróżujący – czujny i nieufny w stosunku do obcych. W ślad za tymi wyostrzonymi na potencjalne niebezpieczeństwo zmysłami nie idą natomiast szczególne predyspozycje fizyczne do bycia psem obronnym, w związku z czym można na nim polegać raczej głównie jako na czworonożnym alarmie antywłamaniowym.
Nie będzie miał problemu z zaaklimatyzowaniem się w domu, w którym oprócz niego są inne zwierzęta lub małe dzieci, trzeba natomiast pamiętać, że jako zwierzak niewielkich rozmiarów sam potrzebuje swego rodzaju ochrony – niedelikatne obchodzenie się z nim w trakcie zabawy może skończyć się wyrządzeniem mu niechcący krzywdy.
Spaniel tybetański źle znosi samotność i dłuższe pozbawienie kontaktu z opiekunem. Potrzebuje też sporo rozrywek i bodźców, ponieważ dość łatwo potrafi się znudzić, a jeśli tak się stanie, niestety może poszukiwać atrakcji na własną rękę, np. znajdując jakieś łatwo dostępne przedmioty do pogryzienia i zniszczenia. Inną cechą, której świadomość powinien mieć przyszły opiekun spaniela tybetańskiego, jest tendencja do czasami nadmiernego i nieuzasadnionego szczekania.
Jest to rasa inteligentna i chętna do nauki, więc jeśli tylko treningi będą urozmaicone i oparte na pozytywnej motywacji, a opiekun będzie się zawsze kontrolować, aby nie wykazywać zniecierpliwienia lub co gorsza krzyczeć na psa, prawdopodobnie uda się osiągnąć całkiem dobre efekty szkoleniowe.
Spaniel Tybetański – cena
Cena szczeniaka spaniela tybetańskiego to około 2000 – 2500 złotych.
