Klasyfikacja FCI II grupa, sekcja 1.1, nr wzorca 182.
Sznaucer średni to żywiołowy towarzysz rodziny. Bywa uparty i samodzielny. Ma „szczenięcą duszę” przez większość swego życia. Występuje w dwóch odmianach kolorystycznych – czarnej oraz tzw. „pieprz i sól”.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY:
W XVIII wieku plaga wędrownych szczurów była tak wielka, że nawet najbardziej łowne koty nie były w stanie same zwalczyć wszystkich gryzoni. W związku z tym pojawiła się silna potrzeba do stworzenia czy znalezienia psa o zacięciu łowieckim. Najlepszym kandydatem okazał się niewielki pies zamieszkujący obszar obecnych Niemiec czy Szwajcarii. Był to pinczer stajenny, który między innymi pobudzał konie dyliżansowe do biegu, jak również ostrzegał przez nieznajomymi, a dodatkowo potrafił pilnować obejścia, dobytku i umiał polować na gryzonie pojawiające się w stajniach.
Prawdopodobnie to właśnie ten pies jest głównym przodkiem obecnego sznaucera średniego. Pinczer stajenny został skrzyżowany ze szpicem wilczastym oraz ze szorstkowłosym terierem dając tym samym nową rasę.
W 1836 roku dr Ludwik Reichenbach stworzył nowy podział powstałych czworonogów. Posegregował je na pinczery gładkowłose, których przedstawicielami sią dobermany, pinczery średnie, pinczery miniaturowe oraz pinczery szorstkowłose. Te ostanie w późniejszych latach cieszyły się mianem sznaucerów. Ich pierwszą wystawą kynologiczną była ta zorganizowana w 1870 roku, miały one odrębny ring, a zwycięzca jej nazywał się Schnauzer. Dlatego część fachowców twierdzi, że to imię właśnie zapoczątkowało nazwę rasy. Z kolei inna grupa kynologów uważa, że pochodzi ono do niemieckiego słowa „die Schnauze” (w tłumaczeniu oznacza pysk i brodę).
Na terenach Kolonii w 1895 roku utworzono pierwszy klub hodowców pinczera – sznaucera PSV (Pinscher Schnauzer Verband). Z czasem zmieniono mu nazwę na Pinscher Schnauzer Klub, którego głównym celem była praca nad doborem genetycznym, aby powstałe osobniki można łatwo podzielić na te o gładkiej sierści oraz te szorstkowłose. Rozpad tej struktury nastąpił w 1907 roku tworząc tym samym Bavarian Schnauzer Klub i odłączając się raz na zawsze od klubu pinczera. Z biegiem lat powstał dodatkowy rozłam, tym razem według wielkości psów. W 1900 roku pojawiły się także sznaucery miniaturowe, a w 1907 – sznaucery olbrzymy.
W Polsce sznaucery średnie są stosunkowo popularne. Co więcej, osobniki te często zdobywają międzynarodowe tytuły.
SZNAUCER ŚREDNI WYGLĄD:
Jest to pies o dużej harmonii, o bardzo eleganckiej sylwetce. Jego ciało doskonale wpisuje się w kształt kwadratu, czyli jego wysokość w kłębie jest niemalże równa długości jego tułowia. Sznaucer średni ma krótki, lekko opadający grzbiet, z wyraźnie zaznaczonym kłębem oraz głęboką i bardzo pojemną klatką piersiową. Pies ten ma mocne, krótkie lędźwie z ogonem wysoko osadzonym, sierpowato lub szablasto wygiętym. Jego kończyny przednie są proste z łokciami nieodstającymi. Natomiast tylne kończyny widziane z tyłu są proste, a z boku – o doskonałymi kątowaniu. Sznaucer średni ma w kierunku podłoża pionowo ustawione śródstopie, a jego łapy tylne są zdecydowanie większe od przednich. Głowa tego psa jest dość proporcjonalna do całej wielkości zwierzęcia. Długa, o dobrze zaznaczonym stopie, z przylegającymi wargami i nosem zabarwionym na czarno. Pies ten nie posiada zmarszczek. Długość głowy sznaucera (od nosa do guza potylicznego) jest identyczna z wymiarami grzbietu (długość od kłębu po nasadę ogona). Jego kufa ma klinowaty kształt. Oczy z kolei są niewielkich rozmiarów, owalnego kształtu, ciemno zabarwione. Uszy natomiast sznaucer średni ma osadzone wysoko na głowie, wyglądem przypominają literę „V”, które są złamane w połowie swej długości. Szyja sucha, nie posiada ona fałd ani nadmiernie luźnej skóry. Wygięta w sposób szlachetny, tym samym doskonale prezentując specyficzną dla rasy głowę psa.
Czworonóg ten ma średniej długości, szorstki i twardy włos okrywowy. Sierść jest dwuwarstwowa, dlatego też występuje warstwa obfitego, wełnistego podszerstka. Zewnętrzna warstwa nie może być szczeciniasta ani falista. Okolice uszu tego psa oraz sklepienie jego czaszki pokryte jest krótkim futrem, dłuższe znajdujemy na nogach. Natomiast na głowie tworzy ona grzywę i brodę. Rasa ta spotykana jest w dwóch odmianach kolorystycznych. Mianowicie w czarnej z czarnym podszerstkiem oraz tzw. „pieprz i sól”.
Wielkość jaką osiąga dorosły osobnik rasy sznaucer średni wynosi średnio 45 – 50 cm w kłębie. Masa ciała nie została określona we wzorcu.
Psy tej rasy osiągają dojrzałość w wieku 1,5 – 2 lat, a średnia długość życia szacuje się na 13 – 15 lat.
Cena za szczenię z rodowodem na terenach Polski to 1000 – 2000 zł. Natomiast miesięczny koszt utrzymania to 100 – 150 zł.
SZNAUCER ŚREDNI PIEGLĘGNACJA I ZDROWIE:
Pies tej rasy potrzebuje systematycznych zabiegów pielęgnacyjnych w obrębie swojej okrywy włosowej. Dodatkowo należy go systematycznie trymować, ponieważ bez tego traci ona swój specyficzny wygląd.
Sznaucer średni należy do czworonogów cieszących się dużym zdrowiem oraz długowiecznością. Jednakże najczęściej spotykanymi dolegliwościami są wszelkie alergie skórne. Winą takiej sytuacji są pojawiające się na skórze pasożyty, w związku z tym należy stosować preparaty przeciwko pchłom. Można więc stosować u tych psów substancje typu „spot on”, które nakłada się wzdłuż grzbietu czworonoga. Problemy skórne także pojawiają się z powodu przebiałkowania zwierzęcia. Pierwsze symptomy choroby pojawiają się pod ogonem psa. W związku z tym należy karmić sznaucera średniego karmą o mniejszej zawartości białka.
Równie często pojawiają się dolegliwości związane z chorobami oczu m.in. postępujący zanik siatkówki (PRA) czy chociażby zaćma. U osobników starszych pojawiają się choroby serca oraz nowotwory.
Sznaucer średni nie należy do wybrednych psów. Zje praktycznie wszystko co dostanie. Może być to dobrej jakości gotowa karma z przeznaczeniem dla ras średnich. Jak również można karmić go posiłkami przygotowywane w tradycyjny sposób.
SZNAUCER ŚREDNI CHARAKTERYSTYKA I USPOSOBIENIE:
Pies należący do tej rasy charakteryzuje się silną osobowością, dużą wewnętrzną energią. To bardzo inteligentne zwierzęta, wierne i lojalne wobec swego opiekuna. Wiele osób twierdzi, że odmiana średniej wielkości ma większy temperament niż sznaucer olbrzym, ale równocześnie jest mniej pobudliwy niż osobniki miniaturowe.
Czworonóg ten to idealne zwierzę dla rodzin. Doskonale nawiązuje kontakt z człowiekiem, co sprawia, że potrafi on mocno przywiązać się do swego opiekuna. Nie radzi sobie z samotnością, dlatego osobniki zamieszkujące dom z ogrodem nie powinny być trzymane w kojcu z dala od ludzkiej rodziny. Może dostosować się do życia w mieście pod warunkiem, że zostanie zapewniona mu odpowiednia ilość ruchu. Należy wiedzieć, że sznaucer średni znudzony może wykazywać destrukcyjne zachowania.
Lubi on aportować, biegać przy rowerze czy chociażby pływać. Jeżeli pies ten zazna stosownej dawki ruchu na świeżym powietrzu, w domu stanie się on zwierzęciem spokojnym i opanowanym.
Sznaucer średni doskonale sprawdza się podczas zabaw z dziećmi. Ma w sobie dużą dawkę wyrozumiałości, jest spontaniczny oraz zawsze chętny do rozrabiania. Należy wiedzieć, że pies ten powinien być w takiej sytuacji kontrolowany przez osoby dorosłe.
Sznaucer średni wykazuje dużą tolerancję wobec innych przedstawicieli swego gatunku. Nie wszczyna awantur, nie jest agresywny. Czasem jednak może wdawać się w niewielkie sprzeczki z innymi samcami. Sznaucer średni również ze innymi zwierzętami domowymi potrafi się dogadać.
Rasa ta jest czujna, odważna, reagująca na każdą niepokojącą dla niej sytuację. Dlatego też idealnie sprawdza się jako stróż domu czy podwórka.
Zwierzę to cechuje się dużą inteligencją, ale bywa on mocno uparty, a w niektórych momentach mocno samodzielny. Właściciel sznaucera średniego powinien być osobą konsekwentną, zaangażowaną w szkolenie i ćwiczenia. Najskuteczniejszą metodą wychowawczą jest stosowanie pozytywnych bodźców, te siłowe kompletnie się nie sprawdzą w tym przypadku.
Psy te to doskonali członkowie rodzin (zwłaszcza tych z dziećmi) oraz towarzysze osób samotnych. Najważniejsze dla sznaucera średniego jest, aby właściciel mógł poświęcić mu odpowiednią ilość czasu.
