Samojed to pies, który wydaje się cały czas uśmiechać. Czy ma to związek z jego charakterem? Jaki tak naprawdę jest samoyed i skąd pochodzi ten konkretny rodzaj szpica?
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Samojed – rasa
Samojedy to bardzo stara rasa psów wywodzących się z terenów Syberii, gdzie pierwotnie wykorzystywane były do zaganiania stad reniferów, uczestniczyły w polowaniach na miejscowe zwierzęta (np. morsy), pełniły funkcję stróżów, a także ciągnęły zaprzęgi.
Ich nazwa stanowi odniesienie do pierwotnych opiekunów – Samojedzi to właśnie ludność zamieszkująca północno-zachodnią Syberię. Wymiennie stosować można w tym przypadku pisownię oryginalną samoyed i spolszczoną – samojed (nieprawidłowe są natomiast zapisy samojet, samojad czy samoyet).
Samoyed – wygląd
Samoyed to pies, który swoim wyglądem potrafi momentalnie rozczulić każdego zwierzoluba. Jego wspaniałe, miękkie futerko pełni dla nas obecnie przede wszystkim funkcję ozdobną, jednak doceniane było dawniej także ze względu na jego funkcjonalność. Dotyczy to nie tylko samego psa i jego zwiększonej odporności na mróz, ale także samych opiekunów – samojed mieszkał i spał bowiem ramię w ramię z ludzkimi członkami swojego stada, ogrzewając ich tym samym w chłodne noce. Gruby ogon również pomagał w trudnych syberyjskich warunkach – pozwalał zasłonić nos i chronić się tym samym przez powiewami lodowatego powierza w terenie.
Wzorcowy pies samoyed będzie miał umaszczenie oscylujące od śnieżnobiałego, przez kremową aż po białą, ale z pojawiającym się miejscami kolorem biszkoptowym. Niedopuszczalny jest natomiast pies samojed w kolorze wpadającym w brąz. Nie występuje też samoyed czarny.
Specyficzne rysy pyszczka powodują, że samoyed bywa określany jako pies, który cały czas jest radosny i uśmiechnięty. Wynika to z faktu, że kąciki warg ma na stałe uniesione lekko do góry, a jego oczy mają lekko skośny, podobny do migdała kształt w kolorze czarnym lub brązowym (występuje też czasem niebieski lub inne kolory, ale nie są one dopuszczalne według oficjalnego wzorca rasy). Co ciekawe, “uśmiech” samoyeda pełnił oryginalnie całkiem praktyczną funkcję – uniesione kąciki miały utrudniać odpływ śliny pyska, co z kolei chroniło przed tworzeniem się… lodowych sopelków w tym miejscu.
Nie istnieje coś takiego, jak samoyed miniaturka – jeśli mieliście styczność z psem, który tak wyglądał, była to najprawdopodobniej po prostu inna, podobna rasa jak chociażby pomeranian, wywodzący się z tej samej grupy tzn. szpiców. U samoyeda waga wahać się może od 23 do 30 kg.
Samoyed pies osiągał będzie wzrost od 51 do 60 cm w kłębie, a suka od 46 do 53 cm.
Samoyed – charakter
Samoyed charakter ma w zasadzie dopasowany do swojego anielskiego wyglądu. Puszyste białe futerko wywołuje od razu skojarzenie z dziecięcą maskotką i rzeczywiście – samojedy to idealne psy dla dzieci. Są wspaniałymi towarzyszami, uwielbiającymi kontakt z człowiekiem niezależnie od jego wieku, a nawet niezależnie od swojego własnego wieku – samoyed nawet na stare lata zachowuje bowiem chęci do zabawy i psot w zasadzie na takim samym poziomie jak samojed szczeniak. Zastanawiasz się, jakiego psa dla dzieci warto wziąć pod uwagę? Samojed może okazać się strzałem w dziesiątkę!
Nie tylko sierść, ale też uśmiechnięty wyraz pyszczka, są u samoyeda wskazówką odnośnie charakteru. Jest on psem radosnym i przyjacielskim, a także bardzo łagodnym i pokojowo nastawionym. Z reguły będzie unikał sytuacji konfliktowych z domownikami, w tym innymi zwierzętami, a przede wszystkim z opiekunem – samojed bardzo przejmuje się bowiem jego lub jej opinią i poszukiwać będzie stale aprobaty i kontaktu. Będzie się też źle czuł, widząc nerwową atmosferę pomiędzy innymi członkami swojej rodziny.
Z tych samych powodów, dla których samojed to idealny pies dla dziecka czy innych zwierząt domowych, nie odnajdzie się niestety w roli stróża. Atakowanie potencjalnych włamywaczy, mimo wrodzonej czujności, nie jest mocną stroną samojeda. Niektóre psy, jak np. wilczarz irlandzki, mają przewagę w postaci budzącego respekt, odstraszającego wyglądu. Puszysta biała kuleczka nie tylko nie przyniesie takiego efektu, ale niejednokrotnie sama w sobie może niestety stanowić dla przestępcy łakomy kąsek. Jedynym asem w rękawie, po jaki może w tej sytuacji sięgnąć samojed, jest głośne szczekanie.
Samoyed – szczeniaki
W momencie, kiedy decydujemy się na zakup lub adopcję samoyeda szczeniaka, powinniśmy zadbać o jego prawidłowy dalszy rozwój zarówno fizyczny, jak i psychiczny. Podstawą musi być odpowiednia dieta, zapewniająca psu wszelkie niezbędne substancje odżywcze. Możemy korzystać z gotowej karmy lub samodzielnie przygotowywać posiłki na podstawie zaleceń i instrukcji lekarza weterynarii. Samoyed może mieć tendencję do nadwagi, należy więc sumiennie trzymać się dziennych zaleceń kalorycznych i kontrolować wagę szczeniaka.
Samoyed jest psem, który sprawdzi się w wielu różnych typach aktywności. Z pewnością samojed szczeniak, jak każdy inny pies w jego wieku, potrzebuje dwóch podstawowych zajęć: socjalizacji i treningu posłuszeństwa. To pierwsze zapewnią mu przede wszystkim codzienne spacery, na którym pozna innych przedstawicieli swojego i naszego gatunku.
Jeśli chodzi o podstawowe komendy, typowe psie przedszkole nie zawsze będzie dla samojeda interesującym doświadczeniem – psy te dosyć szybko się nudzą i dobrze jest różnicować ćwiczenia, nie powtarzając zbyt długo tej samej komendy. Warto przy tym wykazywać się cierpliwością i uważać, żeby ton głosu nie stał się agresywny. Psiak zamknie się wtedy w sobie i będzie przeżywał nasze niezadowolenie, co na dłuższą metę może doprowadzić do niepożądanych efektów w szkoleniu.
Złym pomysłem jest także zamykanie szczeniaka w kojcu – jako zwierzę, którego przodkowie spali wtuleni w człowieka, bardzo źle znosi taką wymuszoną izolację. Generalną zasadą w wychowywaniu samojeda powinno być stosowanie wzmocnienia pozytywnego i systemu nagród zamiast kar.
Jeśli chcemy, możemy też trenować z samojedem, umożliwiając mu realizację swoich naturalnych instynktów, jak zaganianie czy pogoń za zdobyczą. Jedną z najlepszych dyscyplin dla tych psów będą oczywiście zaprzęgi, ale należy tu uważać, by treningi ze szczeniakiem były mało obciążające fizycznie – do czasu, kiedy jego organizm będzie jeszcze w fazie wzrostu, w ramach treningu można przyczepić psu do ciągnięcia coś lekkiego, co nie nadwyręży jego stawów.
Samojed – pielęgnacja
Samoyed to niestety rasa, która stosunkowo dużo linieje. Należy więc czesać psa dosyć często – wskazane jest codzienne rozczesywanie sierści, które pozwoli usunąć z niej brud i włosy, które już wypadły. Kołtuny można rozplątywać przy pomocy metalowego grzebienia.
Co trzy do czterech tygodni warto też sprawdzić długość pazurów i przyciąć je w razie potrzeby.
Samojed – cena
Jeśli chodzi nam po głowie samojed, cena nie powinna absolutnie być wyznacznikiem, którym się kierujemy. Każdy, kto próbuje w takiej sytuacji zaoszczędzić, musi mieć świadomość, że cenę zapłacą właśnie wymarzone samojedy – nie brakuje niestety w naszym kraju pseudohodowli, w których zwierzęta traktowane są jak maszynki do zarabiania pieniędzy, utrzymywane w warunkach jak z horroru i eksploatowane fizycznie do granic możliwości.
Cena samoyeda z rodowodem powinna wynosić od 2-2,5 tys. złotych w górę, a potomkowie nagradzanych na wystawach przedstawicieli rasy mogą wiązać się z wydatkiem nawet 2-3 razy większym.
Alternatywą, którą zawsze warto rozważyć w pierwszej kolejności, jest adopcja psiaka – istnieją specjalne fundacje i grupy facebookowe, dedykowane szpicom w potrzebie.
Samoyed – hodowla
Zakup samoyeda z rodowodem, pochodzącego z legalnie działającej, certyfikowanej hodowli, to nie tylko jedyny słuszny wybór z punktu widzenia etyki. Wybierając sprawdzoną hodowlę, możemy też mieć pewność, że nasz psiak nie będzie tak mocno narażony na rozmaite choroby i schorzenia.
Jeśli chodzi o zdrowie, samoyed radzi sobie całkiem dobrze. Jego grube futro dobrze chroni go przed niskimi temperaturami, ale jeśli zaobserwujemy spadek energii, kichanie i inne oznaki przeziębienia, koniecznie zabierzmy psa do weterynarza – przyczyną jego stanu może być np. kaszel kenelowy, który samojed mógł złapać od innego psa.
Schorzenia, które najczęściej pojawić się mogą u samojeda, to dysplazja stawów biodrowych, a także choroby oczu. Rasa jest też obciążona typową dla siebie chorobą nerek.
Jeśli prawidłowo zadbamy o samoyeda, dostarczając mu odpowiednią dawkę ruchu i dobrze zbilansowaną dietę, będziemy mogli spędzić z nim średnio 9 do 11 wspólnych lat.
