Klasyfikacja FCI grupa VI, sekcja 2, nr wzorca 217.
Ten średniej wielkości pies to istny wulkan energii. Doskonały pies myśliwski, który w pracy tropiciela nie ma sobie równych. Obecnie co raz częściej gości on w ludzkich domach, ponieważ potrafi rewelacyjnie dogadywać się z młodszym pokoleniem. Jednakże należy pamiętać, że najważniejszą potrzeba posokowca bawarskiego jest duża ilość ruchu.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY:
Psy dawnych celtów to przodkowie większości ras myśliwskich żyjących na naszym globie. Pierwsze informacje na ich temat pojawiły się w pracy pt. „Kynegeticus”, której autorem był Flavius Arrianus, a był on namiestnikiem rzymskim żyjącym w II wieku n.e.
Początkowo najlepsze psy myśliwskie pojawiały się jedynie na obszarze dzisiejszej Francji. Właśnie te czworonogi odegrały istotną role w tworzeniu średniowiecznego tropowca, z kolei od którego wywodzą się posokowce.
Pierwotnie istniały tylko dwa typy zwierząt należące (być może) do jednej rasy. Natomiast ich nazwy odnosiły się jedynie do zakresu prac przez nie wykonywanych. W związku tym wyróżniamy leithundy, które brały udział w polowaniach par force (konno wraz ze dużą sforą psów) na jelenie oraz tzw. tropowce, czyli der Spurhund, których rola ograniczała się wyłącznie do tropienia na długim rzemieniu leśnej zwierzyny. Tropowce dzięki długiej i starannej selekcji stały się głównym fundamentem w powstaniu tej rasy.
Natomiast dokładne powstanie posokowca bawarskiego datuje się na drugą połowę XIX wieku. Jest on prawdopodobnie krzyżówką posokowca hanowerskiego z zamieszkującymi tereny Bawarii – górskimi psami gończymi oraz ogarami tyrolskimi. Twórcą pierwszych czworonogów tej rasy był baron Joseph v. Karg-Bebenburg de Reichenhal. Okazało się, że zwierzę, które powstało charakteryzowało się mniejszą i lżejszą budową od swego popularnego kuzyna – posokowca hanowerskiego.
Istnieje teoria, że w żyłach bawarczyków płynie krew pochodząca prosto od jaminków. Potwierdzeniem tej tezy miały być lekko krzywe kończyny oraz kufa podobna do jamniczej u pierwszych wyhodowanych osobników.
W roku 1883, w Niemczech posokowiec bawarski pojawił się po raz pierwszy na wystawie psów. W tym samym roku stworzono pierwszy wzorzec rasy, a do zatwierdzenia go posłużył pies imieniem Hirschmann oraz suka Diana. Parę tą również po raz pierwszy wpisano do niemieckiej księgi rodowodowej. Pierwszy Klub Posokowca Bawarskiego powstał w Monachium w roku 1912.
Na terenie Polski pierwsza hodowla psów tej rasy pojawiła się z początkiem lat 60. XX wieku. Zwierzęta te przywieziono głównie z już nieistniejącej Czechosłowacji, ale sprowadzono także kilka osobników prosto z Bawarii.
POSOKOWIEC BAWARSKI WYGLĄD:
Posokowiec bawarski to zwierzę o bardzo harmonijnej sylwetce. Budowa ciała tego psa sprawia wrażenie lekkiej, równocześnie będąc mocno umięśnioną. Kształt posokowca wpisuje się w prostokąt. To średnich rozmiarów czworonóg, niezwykle ruchliwy. Ma on mózgoczaszkę dość szeroką, płasko wysklepioną, a jego kufa jest krótka, szeroka, o niespiczastym kształcie. Z kolei grzbiet nosa ma lekko wysklepiony, ewentualnie całkowicie płaski. Posokowiec bawarski ma uszy wysoko oraz szeroko osadzone, są one stosunkowo długie i sięgają one czubka nosa. W dolnej swej części mają zaokrąglony kształt, brak u nich skręceń i przylegają one do policzków psa. Natomiast nos jest odpowiedniej wielkości, nie za szeroki z dobrze rozwiniętymi nozdrzami, zazwyczaj w kolorze czarnym albo ciemnoczerwonym. Oczy są niewielkich rozmiarów, nieokrągłe, zabarwione na ciemnobrązowo lub brązowo. Posokowiec bawarski ma szyję mocną o przeciętnej długości, z kolei jego klatka piersiowa ma dobrze rozwinięte przedpiersie, a sama jej szerokość jest nieduża. Kończyny charakteryzują się prostą budową, które ustawione są równolegle do siebie, a średniej długości ogon tego psa jest osadzony wysoko i zazwyczaj noszony jest on poziomo.
Sierść posokowca budują włosy gęste, gładko przylegające do ciała, z lekką szorstką strukturą i niewielkim połyskiem. Okrywa włosowa na głowie oraz uszach tego czworonoga jest delikatniejsza aniżeli ta w okolicy jego brzucha, kończyn i ogona. Akceptowane przez hodowców ubarwienie tej rasy to: soczysto czerwone, „czerwień jelenia”, brunatno czerwone, czerwonożółte, bladożółte, pszeniczne, czerwonoszare (ten typ maści często opisywany jest „jak ta zimowa suknia zwierzyny płowej”), a także podpalane lub ciemnopręgowane. Oczywiście kolor podstawowy w okolicach grzbietu jest najbardziej intensywny. Natomiast kufa wraz z uszami posokowca jest zawsze ciemnio umaszczona. Z kolei ogon zabarwiony jest zwykle na ciemnopręgowany kolor. Dopuszczalne jasne znaczenia to tylko mała plamka na piersi psa.
Dorosły czworonóg tej rasy to zwierzę osiągające od 47 do 52 cm wysokości w kłębie. Suki są z natury mniejsze i ich wielkość wynosi od 44 do 48 cm. Masa ciała posokowca oscyluje w granicach od 21 do 28 kg.
Zwierzęta te dojrzewają dopiero w 3 roku swojego życia, a średnia długość tych psów to 12 lat.
Na terenach Polski można kupić szczeniaka posokowca z rodowodem za 1500-3000 zł. Natomiast miesięczny koszt utrzymania zwierzęcia szacuje się na 150-250 zł.
POSOKOWIEC BAWARSKI PIELĘGNACJA I ZDROWIE:
Okrywa włosowa tych czworonogów wymaga jedynie tylko zabiegów pielęgnacyjnych, które usuwają martwe włosy. Najlepiej szczotkować zwierzę raz na tydzień. Osobniki nieszczotkowane gubią swą sierść wszędzie. Ważne jest także kontrolowanie futra pod kątem występowania w nim pasożytów.
Posokowiec bawarski należy do rasy stosunkowo zdrowej, ale niestety i u nich mogą pojawiać się dolegliwości związane z dysplazją stawów biodrowych. Kolejnym dużym problemem jest ich nawracające zapalenie spojówek oraz grudkowate zapalenie trzeciej powieki. Związane jest to z intensywnym węszeniem oraz buszowaniem psa w zaroślach i trawie (a należy pamiętać, że posokowiec jest miłośnikiem tego typu aktywności). Niestety pojawiają się również osobniki mające ogromne tendencje do wyjadania i zbierania odpadków, może być to przyczyną zaburzeń w obrębie żołądka. Zdarzają się również mechaniczne uszkodzenia ogona u tych czworonogów. U posokowca bawarskiego można spotkać się także z nadmiernym odkładaniem się kamienia nazębnego. W związku z tym problemem polecane są specjalne czyszczące gryzaki, ewentualnie ich szczotkowanie.
Psy tej rasy mimo swej krótkiej okrywy włosowej to zwierzęta dość odporne na panujące warunki atmosferyczne. Dobrze radzą sobie przy niskich temperaturach jak i przy tych wysokich. Można spotkać osobniki, które nie lubią deszczu oraz wilgoci.
Żywienie posokowca jest uzależnione od jego trybu życia i aktywności. Psy wykonujące na co dzień pracę powinny spożywać posiłki wysokoenergetyczne. Z kolei te czworonogi żyjące trochę wolniej, będące domowymi zwierzętami mogą jeść karmę o średniej zawartości białka. Można podawać im gotową karmę wysokiej jakości dedykowaną średnim rasom albo własnoręcznie przygotowane domowe posiłki odpowiednio uzupełnione potrzebnymi preparatami wapniowo-witaminowymi. Niektórzy hodowcy stosują u posokowca bawarskiego dietę BARF, czyli podają zwierzęciu naturalne, surowe pożywienie. Dzienną porcję dla takiego psa warto podzielić na dwa osobne posiłki.
POSOKOWIEC BAWARSKI CHARAKTER I USPOSOBIENIE:
Ten czworonóg to doskonały pies myśliwski, który się najlepiej odnajduje u osób zajmujących się łowiectwem. Natomiast jego duży czar i urok osobisty powodują, że ludzie nie należący do tej brany także się na niego decydują. Posokowiec bawarski jest zrównoważony, energiczny, wesoły, z dużym temperamentem i to sprawia, że bywa on towarzyszem rodziny.
Jednak wielu z właścicieli zapomina, że psy należące do tej rasy mają ogromnie silny instynkt myśliwski. Może być to źródło wielu kłopotów np. czworonóg puszczony luzem, gdy znajdzie ciekawy dla siebie trop pójdzie w jego kierunku. Zwierzęta te potrzebują dużej ilości ruchu, jaki i również różnorodnych zajęć każdego dnia. Przebywanie na otwartej przestrzeni także zalicza się do potrzeb posokowca. Spacer na smyczy czy wypuszczenie do przydomowego ogródka dla tych psów to stanowczo za mało.
Zwierzęta te opisywane są często jako wulkany energii. Uwielbiają aportować, doskonale radzą sobie podczas biegów przy rowerze lub w trakcie joggingu swego właściciela.
Źle znoszą samotność oraz brak uwagi ze strony właściciela, spowodowane jest to silnym przywiązaniem do swego opiekuna. Pozostawione samopas mogą przemienić się w nieposłuszne oraz uciążliwe dla otoczenia psy.
Posokowiec bawarski to zwierzę odważne, pewne siebie. Może być nieco zapalczywy, ale u osobników pracujących z myśliwymi jest to pożądaną cechą. Nie ma on agresywnej natury, bywa powściągliwy i dość nieufny w stosunku do obcych osób. Natomiast w relacjach pies – dziecko sprawdza się doskonale.
Może przebywać pod jednym dachem z innymi przedstawicielami swojego gatunku, zwłaszcza z innym posokowcem. Generalnie jego stosunki z innymi czworonogami można opisać jako poprawne, ale zaatakowany na pewno będzie się bronił.
Wielu miejscach na świecie posokowiec bawarski może być psem wyłącznie myśliwych. Na terenach naszego kraju jest jednak inaczej. Należy pamiętać, że zwierzęta te potrzebują właściciela cechującego się dużą konsekwencją, cierpliwością oraz takiego, który prowadzi aktywny tryb życia. Opiekun posokowca musi poświęcać mu dużo czasu oraz zapewniać odpowiednią ilość ruchu. Nie trzeba posiadać doświadczenia w prowadzeniu psa, chociaż podstawy w tym temacie będą zdecydowanie pomocne.
