Klasyfikacja FCI grupa V, sekcja 1, nr wzorca 274.
Ten szpic zaprzęgowy doskonale sprawdzi się u osób potrzebujących kompana w codziennych treningach. Lubi on dorosłych oraz dzieci. Jednakże jego największą pasją jest praca i wysiłek fizyczny.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY:
Przodkowie psa grenlandzkiego pojawili się na obszarach Grenlandii wraz z Inuitami (Eskimosami). Fachowcy twierdzą, że pierwsze osady pojawiły się na tych terenach 4,5 tys. lat temu, a lud ten pochodził prosto z Syberii. Dlatego można sądzić, że pies polarny jest bezpośrednio spokrewniony z rasą siberian husky.
Czworonogi te były wykorzystywane podczas polowań na foki i białe niedźwiedzie przez Eskimosów. Ich głównym zadaniem było węszenie w lodowym otworze, przez który foki nabierały powietrza. Obecnie na Grenlandii żyją psy tej rasy, które wciąż pracują w tradycyjny sposób. Co więcej, sprawdzają się również one w sportach zaprzęgowych.
Należy wiedzieć, że najwięcej psów grenlandzkich żyje na obszarach Grenlandii, a ta z kolei według administracyjnego podziału należy do Danii. Oznacza to, że i na jej terenie rasa ta jest często spotykana. Co więcej czworonogi te znane i popularne są również w Finlandii, Szwecji oraz Norwegii. Pies grenlandzki ma swych miłośników również na terenach Czech.
W Polsce pierwszym psem polarnym była czeska suczka sprowadzona w 1996 roku do hodowli „Polarna Legenda”. Niewiele później została ona matką pierwszego miotu psa grenlandzkiego. W tym samym roku do hodowli o nazwie „Merkambertaner” ściągnięto drugą sukę. Aktualnie na obszarze naszego kraju żyje ok. sto osobników tej rasy.
PIES GRENLANDZKI WYGLĄD:
Ten bardzo silny szpic polarny, ma tak zbudowane ciało, aby mógł on wytrzymać surowy klimat i wykonywać tam dość intensywną pracę jako pies zaprzęgowy. Pies grenlandzki ma ciało krótkie o prostokątnym kształcie. Stosunek wysokości do jego długości tułowia stanowi 10:11. Czworonóg ten ma czaszkę szeroką, a kufę w kształcie klina szerokiego u nasady. Pies grenlandzki ma uszy małe, trójkątne z zaokrąglonymi końcami. Oczy zazwyczaj zabarwione są na ciemno, mogą być skośne. Z kolei nos ich jest duży i ciemny. Klatka piersiowa rasa ta ma głęboką i szeroką – nigdy beczkowatą, szyję – krótką oraz silną, a wysoko osadzony ogon – gruby i nieznacznie zawinięty nad grzbietem. Pies grenlandzki kończyny ma idealnie proste, o bardzo mocnej budowie.
Sierść jego zbudowana z dwóch warstw: z włosa okrywowego, który jest gruby i prosty (nie mogą pojawiać się fale ani loki), oraz delikatnego oraz obfitego podszerstka. Pies polarny ma szatę krótką w okolicach głowy i kończyn, natomiast na reszcie ciała jest ona zdecydowanie dłuższa. Umaszczenie dopuszczalne przez hodowców to zarówno jednolite jak i łaciate. Nie mile widziane są osobniki albinosy.
Dorosły samiec psa grenlandzkiego osiąga wysokość w kłębie minimalnie 60 cm, a suki – 55 cm. Natomiast masa ich ciała zazwyczaj wynosi 34-48 kg (samce) i 27-41 kg (samice).
Długość życia przeciętnego osobnika to 10-11 lat.
Cena szczenięcia rasy pies grenlandzki (z rodowodem) to kwota w granicach 2500-4000 zł, a jego miesięczny koszt utrzymania – od 200 do 300 zł.
PIES GRENLANDZKI PIELĘGNACJA I ZDROWIE:
Zwierzę to nie wymaga skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Jedynie wystarczy wyczesywać jego okrywę włosową raz w tygodniu. Oczywiście w okresie intensywnego wypadania sierści częstotliwość szczotkowania trzeba zdecydowanie zwiększyć.
Pies polarny to czworonóg niezwykle odporny na zimno, potrafi wytrzymać mrozy wynoszące nawet 40°C. W związku z tym nie są to zwierzęta radzące sobie z upalną i wilgotną pogodą.
Czworonogi te cieszą się doskonałym zdrowiem, a wszelkie choroby o podłożu genetycznym pojawiają się nadzwyczajnie rzadko.
Pies zaprzęgowy (a ten do takich należy) musi dostawać wysokoenergetyczne posiłki. Oczywiście mowa tu o osobnikach intensywnie pracujących. W takim przypadku sama sucha karma, nawet ta dobrej jakości mu nie wystarczy. Dobrym pomysłem jest podawanie psu grenlandzkiemu także tłustego mięsa.
PIES GRENLANDZKI CHARAKTER I USPOSOBIENIE:
Pies polarny to szpic dużych rozmiarów. Jest cięższy i silniejszy od rasy husky, lecz nie tak szybki. Natomiast w porównaniu do malamutów jest on lżejszy, szybszy, a co najważniejsze bardziej ruchliwy.
Zwierzęta te najlepiej czują się żyjąc w stadzie, w którym same sobie ustalają hierarchię. W związku z ich zapędami mogą być dominujące w stosunku do innych samców swojego gatunku.
Psy tej rasy muszą mieć zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu, ponieważ pozbawiony zajęcia może wykazywać destrukcyjne zachowania.
Mają tendencję do faworyzowania jednej osoby i mogą one mocno przywiązać się do swojego właściciela. Psy grenlandzkie lubią kontakt z dziećmi, a w zabawie bywają bardzo żywiołowe, przez do mogą być niedelikatne.
Czworonogi należące do rasy pies polarny to wesołe zwierzęta, przyjazne wobec nieznajomych. Z kolei idealny dla nich właściciel to ten spędzający dużo czasu na świeżym powietrzu, lubiący ruch i wysiłek fizyczny.
