Klasyfikacja FCI grupa I, sekcja 1, nr wzorca 88.
Owczarek szetlandzki to niewielkich rozmiarów pies o olbrzymim sercu w stosunku do ludzi. Pojętny, wesoły, idealny dla osób początkujących oraz rodzin z dziećmi.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY:
Sheltie to czworonóg należący do grupy psów pasterskich i zaganiających. Ich ojczyzną są Wyspy Szetlandzkie znajdujące się ok. 200 km na północ od terenów Wielkiej Brytanii. Warunki tam panujące charakteryzują się krótkim i wilgotnym latem oraz długimi zimami. Dlatego też flora i fauna tam występująca odznacza się niewielkimi rozmiarami.
Na obszarze tym nie występowały zagrażające zwierzętom gospodarskim – drapieżniki, stąd psy pracujące przy stadach nie musiały ich chronić. Dlatego pożądany czworonóg musiał być tani w utrzymaniu, mały, lekki oraz cechować się dużą łatwością w poruszaniu się.
Istnieje teoria, że pierwsze owczarki szetlandzie pojawiły się na wyspach między 700-800 r. razem z walecznymi wikingami. Z kolei w XIX i XX w. w Wielkiej Brytanii zapanowała moda na te miniaturowe zwierzęta pochodzące z Wysp Szetlandzkich. Dlatego też, angielscy i szkoccy marynarze przywozili ze sobą niewielkich rozmiarów pieski czy kucyki. Przodek sheltie szybko stał się popularnym czworonogiem wśród brytyjskich hodowców, którzy zaczęli dopracowywać tą rasę psów. Prawdopodobnie skrzyżowali oni kings charles spaniela, papillona oraz miniaturowego szpica pomeraniana, a ostateczny wygląd uzyskali przy pomocy krwi długowłosego owczarka szkockiego collie.
Pierwszy Shetland Collie Club powstał w roku 1908, ale ze względu na to, że brzmienie nazwy za bardzo kojarzyło się z długowłosymi owczarkami szkockimi collie, została ona zmieniona w 1914 roku na English Shetland Sheepdog Club (ESSC).
W Polsce zwierzęta te pojawiły się pod koniec lat 60. XX w., ponieważ prof. Jadwiga Dyakowska sprowadziła pierwszego psa prosto z Anglii. Następne osobniki przyjechały do naszego kraju z Czechosłowacji oraz wschodnich Niemiec. Popularność owczarek szetlandzki w Polsce uzyskał dopiero w latach 90. XX w.
OWCZAREK SZETLANDZKI WYGLĄD:
To długowłosy pies niewielkich rozmiarów, o symetrycznej sylwetce, z głową w kształcie klina zwężającego się od uszu w kierunku nosa. Jego mózgoczaszka wraz kufą są jednakowej długości. Czaszka płaska, policzki również. Owczarek szetlandzki ma szyję łukowato wygiętą, odpowiedniej długości z dobrą muskulaturą. Uszy tego psa mają szeroką podstawę i umiejscowione są blisko siebie na samym czubku głowy. Średniej wielkości oczy, maja migdałowaty kształt, są skośnie osadzone, o barwie ciemnobrązowej. Jedynie osobniki o umaszczeniu marmurkowym mogą posiadać jedno oko w kolorze niebieskim, ewentualnie oba. U tej rasy występuje czarna obwódka wokół oczu, nosa i warg. Sheltie ma głęboką klatkę piersiową, która sięga mu aż do łokcia. Jej żebra są dobrze wysklepione, a ich budowa odznacza się zwężaniu się ku dolnej połowie. Kończyny są proste, o mocnym kośćcu i doskonałym umięśnieniu. Ogon owczarek szetlandzki ma nisko osadzony i zwęża się on ku dołowi oraz lekko zawija się ku górze.
Okrywa włosowa u tych czworonogów jest dwuwarstwowa. Zewnętrzna część zbudowana jest z długiego, prostego włosa, którego tekstura w dotyku jest szorstka. Natomiast jego warstwę wewnętrzną tworzy krótki, gęsty i bardzo miękki podszerstek. Sierść owczarka szetlandzkiego tworzy na jego ciele obfitą grzywę oraz kryzę, frędzle (na przednich kończynach) i portki (na tylnych). Akceptowana maść u tej rasy to: śniada (sobolowa), odcienie od bladozłotego do ciemno-mahoniowego, trójkolorowa–czarny tułów, mocne podpalanie, blue-merle (czyli srebno-niebieska z czarnymi plamkami), czarno-biała, czarna-podpalana. Znaczenia białe dopuszczalne są tylko w formie gwiazdki lub strzałki na głowie psa, jego kołnierzu i piersi, kryzie oraz na nogach wraz z końcem ogona.
Samce owczarka szetlandzkiego rosną do 37 cm w kłębie, z kolei suki do 35,5 cm. Ich waga wynosi zazwyczaj od 5 do 10 kg.
Czworonogi te osiągają dojrzałość w wieku 1,5 roku, natomiast średnia długość życia tej rasy oscyluje w granicach 12-15 lat.
Szczenię sheltie kosztuje 3500 do 4000 zł, a średni koszt miesięcznego utrzymania to 100 zł.
OWCZAREK SZETLANDZKI PIELĘGNACJA I ZDROWIE:
Linienie u tej rasy pojawia się dwa razy do roku – wiosną, gdy gubi on podszerstek jak i jesienią, kiedy traci swój włos okrywowy. Wymiana wewnętrznej warstwy sierści u owczarka szetlandzkiego nie jest tak uciążliwa jakby mogło się wydawać. Podszerstek wychodzi małymi partiami, a jego wyczesywanie nie sprawia większych problemów. Natomiast włos okrywowy może wypadać trochę bardziej intensywniej i uciążliwiej, ale nie wbija się on w dywany czy ubrania. Szczenięta tej rasy mają futro wymagające większej pracy i zaangażowania właściciela, ponieważ ma ona duże tendencje do kołtunienia się. Zazwyczaj pojawia się to w okolicy uszu psa, jego pachwin, ogona i portek. Utworzone kołtuny powinno się na początku rozdzielić palcami, a następnie delikatnie wyczesać. Sklepy zoologiczne obecnie oferują specjalne preparaty ułatwiające rozczesywanie takiej sierści.
Dorosłe osobniki powinny być wyczesywane raz na tydzień lub dwa. Należy pamiętać, że zbyt częste czesanie psa może spowodować, nadmiernie wypadanie jego włosów. Odpowiednim sprzętem do tego sposobu pielęgnacji futra są zwykłe szczotki z metalowymi drucikami, pudlówki, oraz szczotki z włosia, które nadają sierści puszystości.
Szetland pies ma włos okrywowy prosty, o śliskiej strukturze, w związku z tym potrafi on sam się oczyścić zarówno z błota jak i kurzu. Dlatego też, nie wymaga on zbyt częstego kąpania, a jeżeli pojawi się taka potrzeba należy do tego zabiegu używać delikatnych szamponów dla długowłosych psów. Kosmetyki odżywiające sierść sheltie nie powinny nadmiernie jej natłuszczać, ponieważ stanie się ona zbyt śliska i puszysta. Po kąpieli zalecane jest przeczesanie włosa szczotką, aby następnie suszenie przy pomocy suszarki. Każdy właściciel owczarka szetlandzkiego powinien pamiętać, że jego pupil nie powinien leżeć, gdy jest mokry. Źle to wpływa na stan jego okrywy włosowej, a tym samym jej pielęgnacja staje się nieco trudniejsza.
Rasa ta należy do psów długowiecznych, stosunkowo o dużej odporności na choroby i panujące warunki atmosferyczne. Rewelacyjnie czują się podczas zimowej pogody, one po prostu nie marzną, a śnieg zwyczajnie kochają. Szata owczarka szetlandzkiego nie przemaka, ale nie jest to wyznacznikiem do trzymania tego zwierzęcia cały czas na zewnątrz. Z kolei latem okrywa włosowa sheltie sprawdza się idealnie jako ochrona przed przegrzaniem.
Schorzenia typowe dla tej rasy związane są zazwyczaj z genetycznymi chorobami oczu, czyli anomalią oka collie (CEA) co wiąże się z niedorozwojem naczyniówki, postępującym zanikiem siatkówki (PRA), dystrofią rogówki (CD) oraz kataraktą. Okazjonalnie pojawia się u szetlandów dysplazja stawów biodrowych i łokciowych oraz choroby nerek. U młodych osobników może pojawiać się aseptyczna martwica głowy kości udowej.
OWCZAREK SZETLANDZKI CHARAKTER:
Sheltie to zwierzę o żywiołowej duszy i bardzo pogodnym usposobieniu. Jest psem przyjaznym, który lubi jak jego opiekun się nim zajmuje. Potrzebuje on uwagi swego właściciela, jego pieszczot oraz zainteresowania. Owczarek szetlandzki silnie przywiązuje się do swej ludzkiej rodziny, w związku z tym stale ich pilnuje. Jednakże, czworonóg ten charakteryzuje się niezwykłą wrażliwością na panujące w domu nastroje, więc nie jest to odpowiednie zwierzę do domów, w których panuje duży hałas oraz zamieszanie. Są to zwierzęta nieufne w stosunku do nieznanych im osób.
Owczarek szetlandzki może być doskonałym przyjacielem dzieci, zwłaszcza tych starszych, które mogą z nimi intensywnie ćwiczyć oraz bawić się. Niestety jak większość psów o niewielkich rozmiarach nie lubią niedelikatnego traktowania, dlatego też należy pilnować, aby kilkuletnie pociechy nie niepokoiły tych czworonogów. Może mieszkać z innymi przedstawicielami swojego gatunku, jak również z małymi zwierzętami domowymi.
Rasa ta ma doskonałe warunki, aby być psem stróżującym. Trzeba uważać, żeby ten czujny i ciekawski pies, nie zamienił się w męczącego czworonoga, uciążliwego dla domowników oraz sąsiadów.
Owczarek szetlandzki to doskonały pupil dla osób o niewielkim doświadczeniu w układaniu psów. Idealnie sprawdzi się on u początkujących właścicieli, u rodzin z dziećmi oraz u osób starszych. Odpowiednio ułożony nie będzie sprawiał większych kłopotów, jednakże trzeba pamiętać, że potrzebuje on sporo ruchu wraz z ćwiczeniami umysłowymi.
