Kot birmański jest też nazywany „świętym kotem birmańskim”. Skąd wzięła się taka nazwa? W języku angielskim rasa funkcjonuje pod nazwą „burma”, co może sprawić, że z łatwością pomylimy tę rasę z kotami burmskimi! Początki rasy sięgają lat 20 ubiegłego wieku i są związane ze specjalnym francuskim programem hodowlanym. Pochodzenie rasy jest co prawda niejasne, ale z całą pewnością warto opowiedzieć o prawdopodobnych teoriach dotyczących jego pochodzenia.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Kot birmański – charakter
Kot birmański jest rasą o umiarkowanym temperamencie. Jego charakter jest mieszkanką cech radosnego kota syjamskiego i bardzo spokojnego, sennego persa. To wesoły, uwielbiający zabawę i aktywny kociak, który jednocześnie jest posłuszny, spokojny i rozważny. Uwielbia być w centrum uwagi, ale nie narzuca się opiekunom. Bardzo często wśród opiekunów tej rasy można spotkać się z opinią, że jest to naprawdę kot idealny.
Jest bardzo grzeczny i łagodny, mocno przywiązany do swojego opiekuna. Bardzo dobrze czuje się w grupie, dlatego świetnie nadaje się dla rodziny z dużą ilością dzieci, które uwielbia, niezależnie od wieku. Potrzebuje towarzystwa jak powietrza, będzie najszczęśliwszy, kiedy poświęcimy mu wystarczającą ilość czasu.
Uwielbia pieszczoty i noszenie na rękach (większość kotów tego szczerze nie znosi, warto mieć zatem na uwadze, że nie każdy osobnik musi za tym przepadać. Jeśli nie będzie tego lubił, lepiej dać mu spokój). Są to na ogół bardzo ufne i otwarte stworzenia, ale niektóre mogą być bardziej nieufne wobec obcych.
Uważa się, że są to dość gadatliwe koty. Używają swojego głosu za każdym razem, kiedy mają ochotę ‚porozmawiać” ze swoim opiekunem i otoczeniem. Ten uroczy, aksamitny głos jest świetnym sposobem na wyrażenie, że brakuje mu uwagi, jest samotny, czy chce się poprzytulać. Może nawet odpowiadać miaukiem kiedy coś do niego powiemy!
Dodatkowo jest bardzo ciekawy świata, sprytny i niezwykle inteligentny. Z łatwością nauczy się różnych sztuczek. Nie powinno dziwić, że zwiedza absolutnie wszystkie kąty w domu. Jest ogromnym domatorem, choć powinien szczerze polubić spacery na smyczy (pamiętajmy, żeby nigdy nie wypuszczać kota luzem!). Dobrze czuje się nawet w niedużym mieszkaniu, o ile zapewnimy mu odpowiednią ilość drapaków i rozrywki. Bywa uparty.
Kot birmański – zdrowie i żywienie
Kot birmański jest dość zdrowym kotem i bez większych problemów dożywa kilkunastu lat. Rasa nie jest jednak wolna od obciążeń genetycznych. Z chorób o podłożu
genetycznym najczęstsze są niestety choroby serca, zwane kardiopatiami. Badania przeprowadzone w 2017 roku w Wielkiej Brytanii pokazały, że choroby serca dotykają 10 % kotów birmańskich. Najczęściej występuje kardiomiopatia przerostowa (HCM), a którą cierpi około 7% osobników tej rasy.
Jeśli chodzi o żywienie, nie jest to wymagająca rasa. Mruczkowi należy zapewnić wysokiej jakości karmę. Bardzo dobrze sprawdzi się również BARF. Podstawę diety powinna stanowić oczywiście mokra karma. Suche nie są polecane. Przydają się jednak preparaty odkłaczające, z uwagi na długą sierść kot tej rasy ma skłonności do zakłaczenia.
Kot birmański – historia
Kot birmański jest do dzisiaj uważany za świętego kota. Z historią tej pięknej rasy wiąże się bardzo dużo legend. Jedna z nich mówi o tym, że w klasztorze w Birmie, mnichom czczącym Tsun – Kyan – Kse, towarzyszyły białe koty o hipnotyzujących niebieskich oczach. Jest to oczywiście tylko legenda i trzeba przyznać, że jest bardzo mało prawdopodobna, jednak ma ona w sobie nieco prawdy, bowiem koty faktycznie mieszkały w świątyniach. Powód był bardzo prozaiczny, miały one odganiać gryzonie. Mimo tego, że wyżej wspomniana historia w jakiś sposób łączy się z udokumentowaną historią birmańczyka, legenda powstała głównie po to, żeby dodać rasie splendoru, szczególnie na początku jej istnienia.
Pierwsza para kotów birmańskich w Europie faktycznie pochodziła z Birmy. Została wysłana statkiem do Francji w 1919 roku. Samiec o imieniu Madalpour niestety nie przeżył podróży, ale okazało się, że kotka Sita jest w ciąży. Rasa została po raz pierwszy zaprezentowana na wystawie w 1925 roku. Przedstawicielką rasy była Poupee, która była córką pierwszej pary, była zwana grande dame rasy.
Niestety II wojna światowa sprawdziła, że zdecydowana większość populacji wyginęła. W 1959 roku roku kot birmański dostał do Stanów Zjednoczonych (został uznany w USA za rasę w 1967 roku) i do Anglii (gdzie został uznany za rasę w 1966 roku).
W latach 50. XX wieku zmieniono nazwę kota birmańskiego na „świętego kota z Birmy”, tak, by nie był mylony z kotem burmskim. Takie pomyłki wbrew pozorom zdarzały się naprawdę często.
Współczesny kot birmański został ukształtowany w programach hodowlanych, które uwzględniały udział Kotow syjamskich, perskich i europejskich krótkowłosych.
Święty kot birmański – pielęgnacja
Jego pielęgnacja nie jest szczególnie skomplikowana. Tak naprawdę opiera się przede wszystkim na szczotkowaniu raz w tygodniu. Jeśli sierść ma większe tendencje do tworzenia się kołtunów, trzeba będzie robić to częściej. W okresie linienia kota trzeba czesać kilka razy w tygodniu, by pomóc mu pozbyć się martwej sierści. Poza tym jego sierść nie wymaga szczególnej pielęgnacji. Przy okazji szczotkowania warto sprawdzić stan oczu i czystość uszu zwierzaka.
Oczy powinny być otoczone szczególną opieką z uwagi na to, że ta rasa ma krótkie kanaliki łzowe, które mają tendencję do zatykania się . Jego podszerstek jest śladowy, dlatego ta rasa z całą pewnością nie lubi zimna. To typowo mieszkaniowy kociak, który uwielbia odpoczywać ze swoim opiekunem.
Jeśli chodzi o linienie, ta rasa może tracić dość dużo sierści, ale możemy zminimalizować jej ilość dzięki regularnemu szczotkowaniu.
Warto zadbać o zęby mruczka. Przyzwyczajanie kota do czyszczenia zębów najlepiej zacząć jeszcze w okresie szczenięcym. Im kot będzie starszy, tym trudniej będzie go do tego przekonać. Nie trzeba czyścić zębów specjalną szczoteczką, tak naprawdę wystarczy kupić specjalną pastę, która rozpuszcza kamień i delikatnie wmasować ją kotu w zęby i dziąsła.
Kot birmański hodowla i wzorzec
Kotka tej rasy, tak samo jak kocurek, miedzy około 30 cm. Docelowe wymiary są osiągane w wieku około 12 miesięcy. Kocurki ważą od 4 – 6 kg, z kolei kotki od 2 – 4 kg.
Umaszczenie jest dość zróżnicowane, występuje w kilku wersjach: czarnym / sealpoint (niebieskim), niebieskim point, czekoladowym, kremowym point, rudym point, czekoladowym point i liliowym.
Wyżej wymienione kolory umaszczenia bazują na motywie kolorpoint, co znaczy, że szata jest zabarwiona tylko w konkretnych miejscach, konkretnie na uszach, ogonie, łapach zakończonych białymi skarpetkami i pyszczku.
Umaszczenia występują w wersjach tabby / pręgowanym, szylkrecie, silver / smoke.
Szata jest półdługa, sierść jest nieco dłuższa wokół szyi, na grzbiecie i na udach. Kot birmański ma dość niewielką ilość podszerstka.
Kolor oczu jest naprawdę niezwykły. Koty birmańskie mają oczy niebieskie / w kolorze akwamaryny. Ich kolor powinien być bardzo mocno nasycony.
Kot birmański należy do ras kotów o średniej wielkości i mocnej budowie ciała. Jest dość grubokościsty. Jego głowa jest pełna i okrągła, zwieńczona dużymi, szerokimi uszami. Pełne policzki i piękny pyszczek jest podkreślony rzymskim nosem, który ma lekkie wgłębienie. Jest krótki i bardzo równy. Ogon jest bardzo puszysty, średniej długości, idealnie proporcjonalny w stosunku do reszty ciała. Jego szata jest półdługa i jedwabista. Ma urocze, duże łapki. Niezależnie od umaszczenia reszty ciała, jego łapki są zawsze zakończone białymi skarpetkami.
Kot birmański żyje średnio od 15 – 18 lat.
Kot birmański cena
Cena kociaka z dobrej, sprawdzonej hodowli waha się od 1800 do 4000 zł. Koszt danego kociaka jest przede wszystkim uzależniony od danej hodowli, jej renomy, rodowodu, wieku, a nawet płci zwierzaka. Utrzymanie mruczka tej rasy kosztuje około 100 zł miesięcznie, nie wliczając ewentualnych kosztów weterynaryjnych. Na szczęście w Polsce działa kilka dobrych hodowli tej rasy, dlatego nie trzeba sprowadzać kociaka zza granicy.
