Wyżeł włoski jest starą włoską rasą, która reprezentuje dawny, cięższy typ legawca. Rasa ta jest inaczej nazywana spinone italiano i jest wspaniałym pomocnikiem myśliwego, a także łagodnym psem rodzinny, który uwielbia spacery, o czym nie da zapomnieć swoim opiekunom. Przy tej rasie zamiłowanie do ruchu to konieczność!
Wyżeł włoski – charakter
Jest to bardzo spokojny i opanowany psiak, który mimo stwarzania pozorów leniwego, z całą pewnością taki nie jest. Często zdarza mu się tak zwana „głupawka”, która znajduje upust w energicznych zabawach. Jest to bardzo inteligentna i bystra rasa, która szybko się uczy, nawet złożonych zadań.
Jest fantastycznym towarzyszem myśliwego. Nie oddala się za bardzo od opiekuna, zwraca na niego uwagę i wystawia dla niego zwierzynę. Jego kłus jest szybki i rytmiczny, momentami przechodzi w galop. Świetnie aportuje z wody, a udogodnienie w pływaniu stanowią jego charakterystyczne, duże łapy.
Jeśli chodzi o szkolenie, jest na nie dość podatny, ale bardzo ważna będzie konsekwencja. Wyżeł włoski w mig wyczuje ludzką słabość, dlatego posłuszeństwo powinno być wpajane od szczenięctwa. Są to psiaki wrażliwe i wymagające delikatnego podejścia.
Wyżeł włoski – zdrowie i żywienie
Wyżły włoskie są raczej zdrowymi i odpornymi czworonogami, ale z uwagi na lekko przyklapnięte uszy, mogą mieć skłonność do infekcji. Ich kontrola jest absolutnie konieczna, szczególnie po pływaniu.
Z uwagi na to, że jest to duża rasa, jest obciążona ryzykiem dysplazji biodrowej i łokciowej. Właśnie dlatego warto sprawdzać hodowlę przed zakupem. Każdy odpowiedzialny hodowca sprawdza swoje zwierzęta pod tym kątem. Z kolei głęboka klatka piersiowa sprawia, że rasa ta jest obciążona ryzykiem skrętu żołądka, dlatego psiak powinien po jedzeniu odpoczywać.
Rasa jest jednak kojarzona z dość rzadką chorobą o podłożu genetycznym, a mianowicie z ataksją móżdżkową. Niestety większość psów z tym schorzeniem jest usypiana w wieku 10 – 11 miesięcy, a chore zwierzaki przeżywają maksymalnie rok. Na szczęście jest dostępny test na nosicielstwo, który pozwala uniknąć rozmnażania się chorych psów.
Żywienie z kolei powinno być dostosowane do indywidualnych predyspozycji psa, w tym do jego poziomu aktywności. Psy polujące powinny naturalnie spożywać większą ilość kalorii niż kanapowce.
Spinone italiano -historia
Jest to stara włoska rasa, której korzenie sięgają przynajmniej V wieku p.n.e. Na temat jej pochodzenia istnieją różne teorie. Nie wiadomo jednak która jest prawdziwa. Niektórzy są zdania, że rasa wzięła się od nieistniejącego już wyżła hiszpańskiego. Inni uważają, że jego przodkiem jest wyżeł rosyjski. Jeszcze inni sądzą, że jest on potomkiem psów celtyckich.
Najbardziej prawdopodobna teoria mówi jednak, że spinone ukształtował się w Piemoncie. Dużo podobnych psów spotyka się w okręgu Alba, a sama nazwa „spinone” nie była powszechnie stosowana aż do początku XIX wieku.
Dziś Włosi są zdania, że jest to psiak, który jest przodkiem innych wyżłów szorstkowłosych, takich jak gryfon korthalsa, czy wyżeł niemiecki.
Przed wojną włoscy myśliwi zaczęli eksperymentować, polując z rasami brytyjskimi, czyli seteramimi, pointerami i spanielami. Rodzime psy stały się mało popularne, a na świat przychodziło coraz mniej miotów. Wojna niestety zdziesiątkowała i tak już nieliczną populację.
W 1949 roku profesor Adriano Ceresoli udał się w podróż po Italii w celu przekonania się, w jakim stanie jest populacja rasy. Okazało się, że wielu hodowców zaczęło krzyżować na własną rękę nieliczna ocalałe psiaki z innymi szorstkowłosymi wyżłami.
Obecnie rasa jest najbardziej popularną rasą myśliwską we Włoszech. Poza Włochami psiaki cieszą się popularnością w Wielkiej Brytanii i USA. Można spotkać je również w Holandii i Niemczech. W Polsce jest to bardzo rzadka rasa, a szczeniaki trzeba raczej sprowadzać zza granicy.
Spinone italiano – pielęgnacja
Pielęgnacja sierści wyżła nie jest skomplikowana, ponieważ jego twardy i ostry włos nie tworzy kołtunów, ale trzeba go szczotkować i trymować.
Jak często trzeba trymować psiaka?
Wszystko zależy tak naprawdę od szaty danego osobnika i osobistych preferencji właściciela. Na przykład Włosi praktycznie wcale nie trymują swoich psiaków. Mimo wszystko warto jednak to robić, bo dzięki temu psiak nie linieje, a jego sierść jest w o wiele lepszej kondycji. Więcej uwagi należy poświęcić jego brodzie, ponieważ wyżły włoskie dość mocno się ślinią. Uwielbiają też kopać w ziemi, co może dać dość przykre zapachowe połączenie.
Należy regularnie sprawdzać jego uszy, żeby upewnić się, że nie zaczyna się w nich dziać nic niepokojącego (mają skłonność do infekcji uszu).
Poza powyższymi pielęgnacja nie powinna sprawiać większych problemów. Trzeba regularnie przycinać pazury, tak, by nie stukały o podłogę, a także przemywać oczy i czyścić uszy.
Wyżeł włoski – cena i wzorzec
Wyżeł włoski, jak sama nazwa mówi, pochodzi z Włoch.
Jego wielkość to 60 – 70 cm (psy) i 58 – 65 cm (suki)
Waga wynosi 32 – 37 kg (psy) i 28 – 30 kg (suki)
Jego szata jest szorstka, sztywna, twarda i gęsta, a także dość przylegająca. Maść jest czysto biała, biała w pomarańczowe łaty, dereszowato-pomarańczowa, biała w brązowe łaty, dereszowato-brązowa lub dereszowata (jest to inaczej przesianie włosów białych i kolorowych lub drobne nakrapianie na białym tle).
Przeciętna długość życia wyżła włoskiego to 12 – 14 lat.
Jego podatność na szkolenie jest bardzo duża. Psiak uczy się szybko i jest dość posłuszny.
Koszty utrzymania są dość przeciętne, wahają się od 100 – 200 zł miesięcznie (kwota nie uwzględnia kosztów weterynaryjnych). Jest to bardzo odporny pies, cieszący się dobrym zdrowiem, dlatego wizyty u weterynarza są raczej rutynowe. Trzeba jednak uważać na infekcje uszu i skręt żołądka, ale ten ostatni jest częstą przypadłością wszystkich większych ras.
Niestety w Polsce mioty wyżła włoskiego rodzą się bardzo rzadko, dlatego na szczeniaka trzeba albo czekać kilkanaście miesięcy albo sprowadzić go zza granicy. Koszt malucha to około 1000 euro, czyli ponad 4000 złotych.
