Jagdterier, czyli w dosłownym tłumaczeniu z niemieckiego terier myśliwski, to rasa, która niestety nie nadaje się dla każdego – ze względu na swój temperament, zawziętość, a także nieprzychylne w stosunku do obcych ludzi i zwierząt nastawienie, może okazać się zbyt dużym wyzwaniem np. dla początkującego opiekuna psów. Jednocześnie potrafi się odwdzięczyć osobie gotowej poświęcić mu trochę czasu i uwagi – jest psem inteligentnym i pojętnym, do tego silnym, zdrowym, wytrzymałym i odpornym na różne trudne warunki. Z pewnością natomiast przed podjęciem decyzji o zakupie lub adopcji jagdteriera warto zapoznać się z jego dokładną historią i charakterystyką.
Jagdterier – opis rasy
Jagdterier (w języku ojczystym Deutscher Jagdterrier czyli niemiecki terier myśliwski) to niemiecka rasa psa w typie wilkowatym należąca do sekcji terierów wysokonożnych. Początki jego hodowli przypadają na czasy po I wojnie światowej i wiążą się przede wszystkim z dwiema postaciami: myśliwym Walterem Zangenbergiem oraz dyrektorem ogrodu zoologicznego Lutzem Heckiem Handenbeckiem. Ten ostatni podarował Zangenbergowi cztery podpalane czarne teriery, twierdząc że należą one do czystej linii foksterierów.
Akurat tak się złożyło, że Zangenberg wraz z dwoma kolegami – Rudolfem Friessem i Carlem-Erichem Grunwaldem – opuścił jakiś czas temu Klub Foksteriera z intencją stworzenia nowej rasy psów przeznaczonych do norowania (myśliwska praktyka wypłaszania lisów z nor, uznawana dziś za niehumanitarną przez środowiska prozwierzęce). Wspólnie postanowili więc rozpocząć hodowlę, krzyżując otrzymane psy m.in. ze staroangielskimi szorstkowłosymi terierami i terierami walijskimi.
Głównym celem nie był wygląd (tutaj celowano tylko w czarne podpalane umaszczenie), ale jego użytkowość oraz charakter – psy miały być energiczne, łatwe w wychowaniu, lubić wodę i oczywiście mieć silny instynkt myśliwski. Formalnie klub rasy – Deutsche Jagdterrier-Club – został powołany do życia w 1926 roku.
Jagdterier – wygląd
Myśliwski terier niemiecki to mały pies (osiąga wysokość w kłębie między 33 i 40 cm) o zwartej i proporcjonalnej budowie i sylwetce, która może sprawiać wrażenie nieco wydłużonej. Jest silny i ma wyraźną muskulaturę, a jego waga wynosi między 9 i 11 kg u psów i 7,5 – 8,5 kg w przypadku suk.
Ma wydłużoną głowę o klinowatym kształcie, silnie zaznaczony podbródek i wyraźnie widoczne kości policzkowe. Oczy są owalne, małe i ciemne, a także głęboko osadzone, co ma zapobiegać urazom.Uszy mają kształt litery “V”, są wysoko osadzone i pół-opadające.
Sierść jagdteriera jest prosta, gęsta i szorstka lub gładka. Umaszczenie może być w kolorze czerni, ciemnego brązu lub szaro-czarnego melanżu ze złoto rudymi znaczeniami nad oczami, na kufie i piersi, na kończynach i wokół odbytu.
Jagdterier – charakter
Niemiecki terier myśliwski usposobienie ma typowe dla psa myśliwskiego – jest odważny i zdecydowany, myśli niezależnie i jest przyzwyczajony do samodzielnego podejmowania decyzji, co może czasami przybierać formę uporu czy po prostu niesubordynacji. Przez większość czasu powinien jednak być posłuszny i chętnie współpracować z opiekunem.
Jest psem potrzebującym dużo ruchu pełnym energii, ale też temperamentnym – ma silny charakter z tendencjami do dominacji. W rodzinie wybierze sobie zazwyczaj jedną osobę, która będzie dla niego przewodnikiem całego stada, co nie zmienia faktu, że w stosunku do pozostałych również będzie sympatyczny i towarzyski. W stosunku do nieznajomych ludzi wykazuje się natomiast nieufnością i dystansem, nie jest też szczególnie wylewny i przyjacielski jeśli chodzi o inne psy.
Myśliwski terier niemiecki jest inteligentny i potrafi przyswoić szybko nową wiedzę – ogólnie bardzo garnie się do pracy i potrzebuje zarówno wysiłku fizycznego, jak i intelektualnego, aby czuć się dobrze i zaspokoić charakterystyczne dla tej rasy potrzeby.
Jest ponadto wytrwały i zawzięty – były to cechy konieczne do wykształcenia u psa, którego zadaniem było nieustępliwe atakowanie ukrytych w norach dzikich zwierząt jak lisy do momentu, kiedy uda się je z nich całkowicie wypłoszyć.
Jagdterier – hodowla
Jagdterier potrzebuje dużej dawki aktywności fizycznej, bez której może się niestety łatwo zacząć nudzić. Zdecydowanie nie poleca się go osobom, które ze względów organizacyjnych lub zdrowotnych nie będą w stanie zapewnić mu codziennych dłuższych spacerów i treningów.
Jego wychowanie może czasem nastręczać trochę trudności, zwłaszcza niedoświadczonym opiekunom – z jednej strony jest bardzo pojętny i szybko się uczy, a z drugiej roznosi go energia i ma swój własny rozum, którym w pierwszej kolejności kieruje się przy podejmowaniu jakichkolwiek decyzji. Wymaga więc od swojego potencjalnego opiekuna dużo konsekwencji i stanowczości, ale wyrażanej ze stoickim spokojem, wyrozumiałością i cierpliwością – wszelkie formy poirytowania i niezadowolenia łatwo mogą obrócić się przeciwko osobie trenującej z jagdterierem i spowodować, że pies całkowicie straci ochotę na dalsze ćwiczenia i będzie w stanie się skoncentrować. Na pewno pomoże jak największe urozmaicenie zadań i ich częste zmiany, a pies nie zdążył się znudzić. Jeśli już uda się wypracować odpowiednią relację, będzie posłuszny i mało kłopotliwy.
Myśliwski terier niemiecki potrafi czasem zachować się agresywnie w stosunku do niektórych psów – nie jest to jednak absolutnie żadną regułą, ale wydaje się, że niektórzy czworonożni koledze z jakichś jemu tylko znanych powodów i kryteriów są bardziej “na celowniku” niż inni. Nie odnajdzie się też raczej w towarzystwie kota, którego z dużym prawdopodobieństwem potraktuje po prostu jak zwierzynę łowną.
Silny instynkt myśliwski jest również powodem, dla którego nie należy spuszczać niemieckiego teriera myśliwskiego ze smyczy w sytuacji, w której nie ma się pewności czy teren jest odpowiednio zabezpieczony. Wystarczy chwila nieuwagi, aby nasz pupil ruszył wtedy w szaleńczą pogoń za oddalonym, szybko przemieszczającym się obiektem, który będzie w jego oczach potencjalną zdobyczą.
Pielęgnacja jagdteriera nie należy do skomplikowanych – wystarczy systematyczne wyczesywanie sierści i pozbywanie się tym samym martwego włosa, kontrolowanie stanu uszu oraz pazurów, które mogą zacząć przeszkadzać psu, jeśli nie będzie miał możliwości ścierania ich w sposób naturalny o twarde podłoże. Szorstkowłosą odmianę można też raz na jakiś czas zabrać do psiego salonu fryzjerskiego w celu przytrymowania sierści.
Jeśli pies jest aktywny (a powinien być, aby być szczęśliwym), powinien dostawać odpowiednio do tego dostosowaną, wysokoenergetyczną karmę. Ze względu na fakt, że niemiecki terier myśliwski selekcjonowany był przez hodowców głównie pod kątem przydatności do pracy, a nie wyglądu, jest rasą cieszącą się generalnie dobrym zdrowiem. Jego opiekun może liczyć mniej więcej na kilkanaście (średnio od 13 do 15) lat wspólnego życia.
Jagdterier – cena
W Polsce hodowle myśliwskiego teriera niemieckiego jest obecna już od kilkudziesięciu lat, chociaż nie jest to rasa powszechnie znana. Koszt szczeniaka zaczynać się może od już 1000 złotych, jednak jagdteriery hodowane są głównie przez myśliwych i często zdarza się, że odmawiają oni przekazywania psów tej rasy w ręce osób, które same nie są myśliwymi.