Wyżeł włoski, inaczej nazywany bracco italiano, jest bardzo dystyngowanym, eleganckim i spokojnym psem, o niezwykłych umiejętnościach myśliwskich. Mimo tego, że nie jest w Polsce bardzo popularny, we Włoszech jest wręcz narodową dumą. Co warto wiedzieć o tej tajemniczej i bardzo starej rasie?
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Wyżeł włoski – charakter
Już po spojrzeniu na jego pyszczek można zauważyć, że jest uroczym, łagodnym psiakiem. Jednocześnie świetnie sprawdza się jako stróż i potrafi zaszczekać ostrzegawczo za każdym razem, kiedy coś go zaniepokoi. Nie będzie jednak dobrym obrońcą, jest na to zbyt łagodny. Za to świetnie sprawdzi się jako towarzysz dzieci, ponieważ jest delikatny i bardzo cierpliwy. Powinien bez większych problemów dogadać się z innymi psami, trzeba jednak uważać na koty i mniejsze zwierzęta, ponieważ może wykazywać wobec nich instynkt łowiecki.
Wyżeł włoski bardzo dobrze sprawdza się w terenie. Mimo tego, że nie jest imponująco zbudowany ani tak szybki, jak jego kuzyni, nadrabia bez wątpienia wytrwałością i szczelnym gospodarowaniem energią.
Jego kłus jest bardzo efektywny i porusza się z wielką klasą, co bardzo często pomaga mu zdobyć tytuł zwycięzcy na wystawach.
Jego to bardzo szybko uczący się zwierzak, który jest przyzwyczajony do pracy z człowiekiem. Trzeba jednak zaznaczyć, że bywa nieco uparty. Dodatkowo jego dojrzewanie w porównaniu do innych ras jest nieco opóźnione. Dojrzałość psychiczną osiąga dopiero w wieku 2,5 – 3 lat, a fizyczną jeszcze później, bo dopiero w wieku 4 – 5 lat. Wyżeł został wyhodowany jako piec pracujący, dlatego będzie się czuł dobrze tylko u opiekunów, którzy zapewnią mu dużą dawkę ruchu, a także stymulację intelektualną, jakieś zadania, zabawy. Bardzo lubi przynosić człowiekowi proste przedmioty, nawet kilka naraz. Nie powinno się go za to absolutnie karać, ponieważ jest to jego naturalna potrzeba. Bracco bardzo lubi pływać, a w dorosłym wieku może nawet biegać przy rowerze. Jest również bardzo skocznym psiakiem, może przeskakiwać z ciekawości płot, jeśli zobaczy za nim coś interesującego. Warto zatem albo zaopatrzyć się w wyższy płot, albo mieć na niego oko.
Jest to rasa dla osób cierpliwych, spokojnych i pełnych wyczucia. Nie znosi tak zwanej „twardej ręki”. Jego trener musi być co prawda konsekwentny i wymagający, ale jednocześnie musi być przez cały czas łagodny. Wyżeł włoski uwielbia wprost ludzkie towarzystwo, dlatego nie nadaje się dla osób, których bardzo dużo nie ma w domu, albo pracują do późnych godzin. Potrzebuje uwagi i czułości.
Wyżeł włoski – zdrowie i żywienie
Co ciekawe, nie mamy zbyt wielu informacji dotyczących zdrowia Bracco z uwagi na to, że Włosi nie badają zbyt często swoich psów. Zresztą, nawet jeśli je zbadają, niechętnie mówią o jakichkolwiek problemach z ich zdrowiem.
Zatem wszelkie dane dotyczące chorób są pozyskiwane z innych krajów, gdzie niestety populacja wyżła włoskiego jest o wiele mniejsza, przez co dane są mniej dokładne.
Wiadomo na pewno, że jak większość dużych ras, ma tendencję do dysplazji bioder i łokci. Szeroka klatka piersiowa przyczynia się znowu do skłonności rozszerzenia i skrętu żołądka.
Przez bardzo luźną skórę może mieć także problemy z powiekami, a nisko osadzone uszy muszą być często kontrolowane, ponieważ mają skłonności do infekcji.
Jeśli chodzi o żywienie, są to bardzo mało wybredne psiaki, jednak trzeba niewątpliwie zadbać o ich odpowiednie żywienie. Powinno być ono wysoko mięsne i jak najwyższej jakości, ponieważ Bracco ma bardzo wrażliwy żołądek z tendencjami do jego skrętu. (Przez co po posiłku powinien odpoczywać, zakazany jest wysiłek fizyczny i wchodzenie po schodach). Bardzo dobrze sprawdzi się tutaj BARF. Regularnie trzeba kontrolować wagę psa, ponieważ może mieć tendencję do nadwagi, przez to, że jest wielkim łakomczuchem. Niestety każdy dodatkowy kilogram jest ogromnym obciążeniem dla stawów i serca, a schudnąć jest o wiele trudniej, niż dopilnować porcji i ruchu.
Bracco italiano -historia
Bracco italiano, czyli wyżeł włoski, jest drugą, obok szorstkowłosego spinone, rasą wyżłów włoskich. Jest to bardzo stara rasa, której początki sięgają aż rzymskich malowideł z IV – V w. p.n.e.
Z uwagi na to, jak stara jest rasa, uważa się ją za przodka wszystkich innych wyżłów europejskich. Bezpośrednimi przodkami wyżła włoskiego mogły za to być segugio italiano, czyli gończe psy włoskie z domieszką krwi starożytnych molosów. Uważa się, że molosy mogły zdecydować o większej masie wyżłów, a także o ich bardziej limfatycznej budowie. Uważa się również, że mogą mieć także w genach krew psa św. Hubera, szczególnie biorąc pod uwagę ich charakterystyczną budowę wody.
Wiemy, że rasa była bardzo dobrze ugruntowana już w średniowieczu, a szczyt jej popularności przypadł na czasy renesansu, kiedy to wyżły włoskie stały się bardzo popularne wśród arystokracji. Jej hodowlą zajmowały się słynne rody Medyceuszów i Gonzagów.
Z biegiem czasu użytkowość rasy ewoluowała. W średniowieczu wyżły naganiały ptactwo do sieci, a następnie towarzyszył w łowach sokolnikom. Z kolei kiedy wynaleziono broń palną, stały się wyżłami, które znamy obecnie, to znaczy, zajmowały (i zajmują się) wystawianiem, wypłaszaniem, a końcu aportowaniem ptaków.
Niestety z czasem popularność rasy zaczęła dość mocno spadać. Została wyparta przez inne wyżły. Na przełomie XIX i XX wieku populacja była tak znikoma, że rasie poważnie groziło wyginięcie. Na szczęście Stowarzyszenie Miłośników Bracco Italiano zapobiegło wyginięciu rasy, a w 1949 roku opublikowano jej oficjalny wzorzec.
Wyżeł włoski krótkowłosy – pielęgnacja
Pielęgnacja wyżła włoskiego jest bardzo prosta i mało wymagająca. Tak naprawdę sprowadza się do przeglądów i czyszczenia uszu, przemywania oczu i szczotkowania, głównie w okresie linienia. Jeśli chcesz, by sierść psiaka jeszcze bardziej błyszczała, możesz przetrzeć ją irchą.
Wyżeł włoski – cena i waga
Szczeniak wyżła włoskiego kosztuje od 3000 – 4000 zł.
Jego waga to od 25 – 40 kg, a wymiary to 58 cm – 67 cm u psów i 55 – 62 cm u suczek.
Długość życia wyżła włoskiego to od 12 – 13 lat.
