Klasyfikacja FCI grupa I, sekcja 1, nr wzorca 93.
Bliski krewny owczarka katalońskiego i pirenejskiego. Mocno kochający swoją ludzką rodzinę. Bystry i szybko uczący się kudłaty czworonóg, potrafiący manipulować niekonsekwentnym właścicielem. Doskonały psi sportowiec.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY:
Rodzinne strony owczarka portugalskiego to obszar Portugali. Oryginalna nazwa rasy (Cão da serra de Aires) wywodzi się od pasma górskiego będącego przedłużeniem Serra de Estrela – Serra de Aires. W związku z niezwykle trudnymi warunkami panującymi na tych terenach psy tam pracujące musiały charakteryzować się dużą wytrzymałością oraz odpornością.
Pradawne owczarki portugalskie wypasały i zaganiały krowy, owce, kozy, konie, a nawet świnie na obszarach Serra de Aires i w regionie Alentejo.
Dokładne powstanie rasy nie jest do końca poznane, ponieważ jak wiele innych psów pasterskich czy stróżujących – owczarek portugalski był zwierzęciem ludzi prostych, w związku z tym nie był on obiektem zainteresowań.
Wielu fachowców twierdzi, że psy te są blisko spokrewnione z owczarkiem katalońskim i pirenejskim. Zwłaszcza, że wizualnie są bardzo do siebie podobne.
Z kolei pojawiają się teorie, że owczarek portugalski to potomek francuskiej rasy briard. Czworonogi te miały być sprowadzone na początku XX wieku przez księcia Castro Guimarães, a następnie łączone z owczarkiem pirenejskim. Jednakże, ze względu niemożności potwierdzenia tej informacji, została ona usunięta z dokumentów podczas nowelizacji rasy w 1998 roku.
Standardy rasy owczarek portugalski stworzył dr Antonio Cabral i dr Felipe Morgado Romeiros. Jednakże uznanie przez Clube Português de Canicultura uzyskała dopiero w roku 1932. Z kolei w 1996 roku Międzynarodowy Związek Kynologiczny (FCI) po raz pierwszy opublikował obowiązujący wzorzec tych czworonogów, który w 2008 roku zaktualizowano.
Lata 70. XX wieku były wyjątkowo niebezpieczne dla tych zwierząt, ponieważ istniało realne zagrożenie, że rasa ta całkowicie wyginie. Na szczęście na pomoc owczarkowi portugalskiemu ruszyli ich miłośnicy, stopniowo odbudowując rasę.
Mimo dużej popularności tych czworonogów w Portugali, nie są one dość znane w innych zakątkach świata. Stopniowo rośnie ich grono fanów, jednakże Europejczycy wciąż nie doceniają tych niezwykle inteligentnych psów. Owczarek portugalski cieszy się sławą również na terenach Francji. Z kolei Skandynawowie i Brytyjczycy powoli się do niego przekonują.
W Polsce pierwsza suczka imieniem Funfun Pienimerenneito (Arielka) pojawiła się zaledwie kilka lat temu i została ona sprowadzona prosto z Finlandii. Druga przedstawicielka rasy owczarek portugalski to pochodząca z Czech – Ara My Love Moravia Tauri (Ara). Istnieje duże prawdopodobieństwo, że zapoczątkują one hodowlę tych psów w naszym kraju.
OWCZAREK PORTUGALSKI WYGLĄD:
To pies o wydłużonej sylwetce, osiągający średnie rozmiary. Głowa owczarka portugalskiego jest mocna, dość szeroka, z krótką kufą o stopie dobrze zaznaczonym. Uszy jego są wysoko osadzone, nieprzycinane – luźno zwisają, z kolei te przycięte – stoją. Nos u owczarka portugalskiego może być prosty lub lekko wypukły. Oczy powinny być o ciemno zabarwione, okrągłe. Kończyny tego psa są mocnej budowy, idealnie proste, pionowe. Jego ogon wysoko osadzony, zwęża się ku końcowi, zazwyczaj sięga stawu skokowego.
Okrywa włosowa zbudowana jest z długiego włosa. Może występować w wersji prostej lub lekko falistej. Jest ona gęsta i twarda w dotyku, a sama jej struktura przypomina sierść kozy. Podszerstek nie pojawia się u tej rasy. Z kolei na pysku tworzy się charakterystyczna broda i wąsy. Umaszczenie owczarka portugalskiego dopuszczalne jest w wielu odmianach – żółtej, kasztanowej, płowej aż do czerwonej, szarej (akceptowane jest podpalanie mniej lub bardziej wyraźne).
Dorosły pies osiąga wysokość w kłębie od 45 do 55 cm, suki są mniejsze o jakieś 3 cm. Waga ich waha się w granicach 17-27 kg.
Długość życia owczarka portugalskiego wynosi przeciętnie 12-14 lat.
Cena szczeniaka z rodowodem to 800-850 euro, a koszty miesięcznego utrzymania dorosłego osobnika oscylują w granicach 150-200 zł.
OWCZAREK PORTUGALSKI PIELĘGNACJA I ZDROWIE:
Owczarek portugalski potrzebuje regularnego, co tygodniowego szczotkowania swej okrywy włosowej. Warto używać do jej pielęgnacji preparatów ułatwiających rozczesywanie oraz zapobiegających powstawanie kołtunów.
W związku, że są to psy pasterskie selekcjonowane głównie pod kątem użytkowości – rasa ta odznacza się doskonałą kondycją i zdrowiem. Niekiedy może pojawiać się dysplazja stawów biodrowych czy łokciowych.
Odpowiednie żywienie owczarka portugalskiego nie bywa kłopotliwe dla ich opiekunów. Można podawać mu gotową karmę, jak również własnoręcznie przygotowane posiłki.
OWCZAREK PORTUGALSKI CHARAKTER:
Są to bardzo aktywne psy, chętne do pracy jak i zabawy. Owczarek portugalski potrzebuje dużej dawki ruchu, ale lubi również wysiłek umysłowy. Dlatego codzienne ćwiczenia, zwłaszcza te zapewniające aktywność fizyczną i te pobudzające jego szare komórki są niezwykle istotne. Uwielbia wszelkiego rodzaju gonitwy oraz zabawy z opiekunem (aportowanie, przeciąganie sznura itd.).
Owczarek portugalski to bardzo ciekawskie zwierzę. Jest bardzo oddany w stosunku do swej rodziny, potrafi stworzyć z nimi ogromnie silną więź. Kocha przebywać ze swoim ludzkim stadem, lecz w stosunku do obcych osób jest on ostrożny i nieufny.
Zwierzęta domowe nie stanowią dla tego psa problemu, umie żyć z nimi w zgodzie. Natomiast osobniki swojego gatunku akceptuje, ale zaatakowany potrafi się im przeciwstawić.
Ma ogromne predyspozycje do bycia psem stróżującym. Jego wrodzona czujność sprawia, że zaalarmuje swojego właściciela o każdym nadciągającym niebezpieczeństwie.
Owczarek portugalski jest zwinny i pełen energii. Jego bystrość wraz szybkością uczenia się tworzą idealnego kandydata do uprawiania psich sportów. Owczarki portugalskie mają jednak skłonności do manipulacji człowiekiem (zwłaszcza niekonsekwentnego w trakcie układania psa), bywają również uparte.
Rasa ta doskonale się sprawdzi w domu ludzi aktywnych. Takich, którzy będą w stanie zapewnić owczarkowi portugalskiemu odpowiednią ilość ruchu oraz zadań stymulujących jego umysł. Doskonale odnajdzie się w dużym domu z ogrodem. Należy pamiętać, że nie jest to zwierzę mogące spędzać długie godziny w samotności, bez właściciela. Znudzony i stęskniony owczarek portugalski staje się nieznośny i bardzo psotny.
