Gończy polski, znany również jako polski owczarek gończy, to jedna z najbardziej uznanych i cenionych ras psów myśliwskich na świecie. Jego historia sięga XIV wieku, a jego unikalne cechy fizyczne i charakterystyczny temperament sprawiają, że jest nie tylko doskonałym towarzyszem myśliwego, ale także wspaniałym przyjacielem rodziny. Ten piękny i oddany pies zyskuje coraz większą popularność poza kręgami łowieckimi, przyciągając uwagę miłośników czworonogów na całym świecie.
W niniejszym artykule zagłębimy się w świat gończego polskiego, poznając jego niepowtarzalny wygląd, unikalny charakter oraz tajniki jego pielęgnacji. Rozpocznijmy naszą podróż w świat gończych polskich, by poznać ich niezwykłą historię i urok, którym potrafią oczarować każdego, kto ma okazję z nimi się zetknąć.
Jak wygląda gończy polski?
Gończy polski to wyjątkowy pies średniej wielkości, który charakteryzuje się doskonale zrównoważoną budową. Jego masa ciała nie przekracza 30 kg, co sprawia, że mieści się w kategorii psów o średniej sylwetce. Wysokość w kłębie waha się od 55 do 59 cm u samców i od 50 do 55 cm u samic. To pies, który zachowuje harmonię proporcji w każdym calu.
Sylwetka gończego polskiego jest lekka, zwinna, ale jednocześnie dobrze umięśniona i wysportowana. Głowa, niezbyt duża, jest proporcjonalna do tułowia, a kufa lekko wypukła, co nadaje mu charakterystyczny wyraz. Trójkątne uszy opadają delikatnie po bokach głowy, dodając mu uroku i elegancji.
Sierść gończego polskiego jest dwuwarstwowa – pierwszą warstwę stanowią krótkie, twarde i ściśle przylegające do skóry włosy okrywowe, a drugą bardzo gęsty podszerstek zapewniający ciepło w chłodniejszych miesiącach. Gończy polski występuje w trzech odmianach umaszczenia: rudy, czarny podpalany i czekoladowy podpalany. Każde z tych umaszczeń dodaje mu charakterystycznego uroku. Sierść tej rasy jest niezwykle lśniąca i zdrowo wyglądająca, co czyni gończego polskiego wyjątkowym wizualnie.
Gończy polski to pies, który nie tylko wyróżnia się swoim niezwykłym wyglądem, ale także posiada doskonałe zdolności myśliwskie i jest wiernym towarzyszem rodziny. Jego kondycja fizyczna i elegancja w ruchu czynią go zarówno znakomitym myśliwskim partnerem, jak i oddanym członkiem rodziny, gotowym do pełnienia wielu ról w życiu codziennym.
Charakter gończego polskiego
Gończy polski to pies, który doskonale sprawdzi się w roli pomocnika podczas polowań. Jedną z najważniejszych cech tej rasy jest doskonały węch, instynkt łowiecki oraz ogromna potrzeba ruchu. Gończy polski to psi towarzysz, który nie jest łatwy w wychowaniu, ale jego inteligencja i chęć do nauki sprawiają, że może stać się oddanym członkiem rodziny. Gończak wysoko ceni sobie czułość ze strony ludzi i chętnie ją odwzajemnia.
Gończy polski jest także świetnym stróżem, choć nie przejawia nadmiernej agresji wobec obcych. Owszem, może obszczekiwać gości i przechodniów za płotem, ale zachowuje respekt wobec nich. Nie jest nadmiernie hałaśliwy, choć zawsze reaguje, gdy czuje, że coś jest nie tak. Jest idealnym psem dla osób aktywnych, gotowym towarzyszyć w joggingu, jeździe na rowerze i dalszych wyprawach. Ponadto, gończy polski to doskonały pływak.
Gończy polski w kontaktach z dziećmi jest przyjazny, szczególnie wobec starszych dzieci, choć zawsze należy nadzorować interakcje z najmłodszymi. To pies, który najlepiej czuje się w stadzie, więc obecność innych psów jest dla niego korzystna. Niemniej ważne jest socjalizowanie go od szczenięctwa, aby nauczył się odpowiednich zachowań w obecności innych zwierząt.
Gończy polski to energiczny pies, który uwielbia aktywność na świeżym powietrzu. Jego inteligencja i upór mogą sprawiać trudności w wychowaniu, ale odpowiednie podejście pozwoli stworzyć z niego łagodnego i oddanego członka rodziny. Gończaki świetnie dogadują się z innymi zwierzętami i zachowują rezerwę wobec obcych osób. Należy mieć na uwadze, że psy tej rasy ze względu na swoje korzenie myśliwskie, potrzebują dużo ruchu i aktywności, zarówno fizycznej, jak i umysłowej. W przeciwnym razie mogą wykazywać destrukcyjne zachowania. Dlatego tak ważne jest zadbanie o ich aktywne życie i odpowiednie szkolenie.
Warto również wiedzieć, że gończy polski to pies, który może doskonale sprawdzić się w różnych dyscyplinach sportowych i konkursach, dzięki swojemu wspaniałemu węchowi i instynktowi łowieckiemu. Szkolenie gończego polskiego powinno opierać się na pozytywnych metodach, uwzględniających inteligencję i chęć współpracy tej rasy. Socjalizacja od najmłodszych lat pozwoli na utrzymanie równowagi w zachowaniu psa w obecności innych zwierząt i ludzi.
Pielęgnacja gończego polskiego
Gończy polski to rasa psa, która nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji. Ich krótka i lśniąca sierść sprawia, że utrzymanie czystości jest stosunkowo proste. Wystarczy regularnie wyczesywać psa szczotką i trymerem, najlepiej raz w tygodniu, aby pozbyć się martwego włosa i zachować zdrowy blask futra. Nie ma potrzeby częstego kąpania psa – wystarczy to robić tylko wtedy, gdy naprawdę jest to konieczne, na przykład po zabawie na świeżym powietrzu, by pozbyć się zabrudzeń.
Jednym z aspektów, na które warto zwrócić uwagę, są uszy gończych polskich. Regularne sprawdzanie i czyszczenie uszu jest niezbędne, szczególnie jeśli pies ma okazję do kąpieli lub pływania. Zaniedbanie higieny uszu może prowadzić do bolesnych infekcji.
Dbając o oczy i pazury, można uniknąć problemów zdrowotnych – pazury i oczy gończego polskiego stanowią istotne elementy pielęgnacji, które wpływają na jego ogólną kondycję. Pazury psa powinny być regularnie podcinane, zwłaszcza jeśli nie ścierają się naturalnie podczas codziennych aktywności. Długie pazury mogą prowadzić do problemów z chodzeniem i sprawiać dyskomfort psu.
Oczy są również obszarem wymagającym uwagi. Regularne oczyszczanie oczu gończego polskiego jest kluczowe, zwłaszcza jeśli skłonność do wydzielania łez jest bardziej widoczna. Zbierające się wydzieliny mogą prowadzić do infekcji i podrażnień. Do czyszczenia oczu można używać specjalnych preparatów dostępnych u weterynarza.
Jeśli chodzi o karmienie, gończy polski jest mało wybredny i nie jest podatny na nadwagę. Możemy wybierać między wysokiej jakości karmą suchą lub mokrą, lub też odpowiednio zbilansowaną dietą domową. Pamiętajmy jednak o suplementacji, aby zapewnić naszemu pupilowi pełnowartościowe pożywienie.
Historia gończego polskiego
Gończe polskie, wywodzące się od psów św. Huberta, stanowią ciekawy fragment historii polskiej kynologii. W przeszłości, zarówno z zachodu Europy, głównie z Francji i Włoch, jak i ze wschodu, sprowadzano psy gończe do Polski. Ich udział w polowaniach jest zapisany w dokumentach datowanych na XIV i XVII wiek.
W czasach historycznych, polscy królowie i szlachta wspierali hodowlę gończych polskich, co przyczyniło się do utrzymania i doskonalenia rasy. Psy te były cenione za swoje umiejętności w polowaniach oraz za wierność i oddanie swoim właścicielom. Jednak to ich melodyjny głos był cechą szczególnie cenioną – po znalezieniu tropu zaczynały szczekać, a ich sposób „grania” różnił się w zależności od rodzaju zwierzyny i kontekstu polowania.
Podczas II wojny światowej, niestety, wiele gończych polskich straciło życie, ale po wojnie entuzjastyczni hodowcy, tak jak płk Piotr Kartawik i płk Józef Pawłusiewicz, podjęli wysiłki w odbudowie rasy. Obydwie odmiany – psy Kartawika, większe i masywne, oraz psy Pawłusiewicza, mniejsze i ciemniejsze – zostały wpisane do księgi wstępnej związku kynologicznego pod nazwą „ogar polski„.
W 1963 roku FCI oficjalnie potwierdziło status ogara polskiego, uznając 20 lat późnej psy Pawłusiewicza tj. gończe polskie, jako drugą autonomiczną rasę psów gończych. Pierwsze gończe polskie z rodowodem pojawiły się w 1989 roku, z Promykiem z Cisówki jako pierwszym championem.
Obecnie gończe polskie są cenione zarówno jako doskonały pies myśliwski, jak i lojalny towarzysz rodzinny, zdobywający popularność zarówno w kraju, jak i za granicą.
