Spaniel bretoński to owoc zetknięcia się angielskich seterów z francuskimi wyżłami. Chociaż pierwotnie wykorzystywany był głównie przez myśliwych, jego przyjazne usposobienie do ludzi i zwierząt czyni z niego obecnie doskonałego psa towarzyszącego.
Spaniel bretoński – opis rasy
Spaniel bretoński oficjalnie nazywany jest epagneul breton i jest to określenie naprowadzające na jego kraj pochodzenia, czyli Francję, a także dokładny rejon – położoną w północno – zachodniej Francji Bretanię.
Przypuszczalnie jest to jedna z najstarszych ras w typie spaniela. To właśnie rozmaite rodzaje wyżłów, określanych przez lokalną ludność jako „braque”, a także dawne spaniele (w tym cechujące się krótkim ogonem „les fougueux”, czyli psy żywiołowe, pełne werwy), wykorzystywane były przez najzamożniejszych spośród francuskich chłopów, którzy zabierali je na polowania.
Do niespodziewanego zwrotu akcji doszło na przełomie XVIII i XIX wieku za sprawą odwiedzającej Francję arystokracji angielskiej. Przedstawiciele tamtejszych wyższych sfer przyjeżdżali na polowania razem ze swoimi seterami, a po zakończeniu sezonu łowieckiego niejednokrotnie postanawiali, że zostawią je we Francji do następnego przyjazdu. Psy potrafiły jednak sprytnie wydostawać się z psiarni i krzyżowały się z lokalnymi czworonogami. Szybko okazało się, że powstałe w ten sposób potomstwo znakomicie sprawdza się w polowaniach i spośród powstałych w ten sposób zwierząt wyłonił się m.in. właśnie spaniel bretoński.
Pierwszy klub tej rasy powstał w początkach XX wieku, a jego pełna nazwa brzmiała „Klub Spaniela Bretońskiego z Wrodzonym Krótkim Ogonem”. To właśnie zgromadzeni w nim entuzjaści odpowiedzialni są za stworzenie w 1907 roku w Nantes pierwszego zarysu wzorca tej rasy. Został on zaprezentowany, a następnie przyjęty w trakcie pierwszego Zgromadzenia Plenarnego Klubu, które miało miejsce w miejscowości Loudeac.
Obecnie znajduje się na pozycji lidera wśród wszystkich francuskich ras wyżłów jeśli chodzi o liczebność.
Spaniel bretoński – wygląd
Spaniel bretoński jest najmniejszą rasą z grupy wyżłów, do której należy (spośród spanieli tytuł najmniejszego przypada cavelier king charles spanielowi). Spaniel bretoński pies osiąga wysokość w kłębie od 47 do 52 cm (przy czym idealny wzrost to między 49 i 50 cm), a suka od 46 do 51 cm (w tym przypadku idealny wzrost mieści się w przedziale 48 – 49 cm).
Charakterystyczny dla rasy – zgodnie z nazwą pierwszego klubu jej entuzjastów – jest albo bardzo krótki, szczątkowy ogon albo jego całkowity brak. Jest on osadzony wysoko i przez większość czasu noszony jest poziomo lub wręcz nieznacznie opada.
Jego sylwetka i budowa jest harmonijna, a kufa jest prosta – jej boki wydają się biec niemal idealnie równolegle. Trójkątne i dosyć szerokie uszy są wysoko osadzone i pokryte falistym włosem. To właśnie po uszach poznać zawsze można zaangażowanie spaniela bretońskiego – kiedy na czymś się koncentruje, stają się bardzo ruchliwe.
Włos jest cienki, ale nie jedwabisty, jak np. u king charlesa. Przylega płasko na tułowiu psa i może być lekko falisty, ale nie kręcony. Na głowie i z przodu łap jest nieco krótszy, a najbardziej obfity jest z tyłu łap, gdzie tworzą się charakterystyczne frędzle.
Umaszczenie zawsze opiera się na kolorze białym, z pożądanym wąskim białym pasmem na głowie. Może to być połączenie biało – pomarańczowe, biało – czarne, biało – brązowe, a także trójkolorowe, np. czarno-białe z podpalaniami lub czekoladowo-białe z podpalaniami. Łaty mogą być bardziej lub mniej regularne, niedopuszczalne jest natomiast umaszczenie jednobarwne.
Spaniel bretoński – charakter
Spaniel bretoński to pies żywiołowy i energiczny, ale jednocześnie zrównoważony – potrafi być zupełnie spokojny w domu i odróżnia, kiedy jest czas zabawy, a kiedy odpoczynku. Jest inteligentny i chętnie uczy się nowych rzeczy, ale jak typowy pies myśliwski potrafi też być bardzo niezależny i samodzielny, a czasami wręcz uparty. Jest też czujny i uważny.
To pies o złotym sercu – jest towarzyski i przyjazny zarówno w stosunku do ludzi, jak i innych psów. Przede wszystkim jednak jest wpatrzony w swojego opiekuna, którego potrafi obdarzyć naprawdę bezgraniczną miłością.
Bardzo potrzebuje kontaktu z człowiekiem i źle znosi dłuższą rozłąkę. Najgorszą karą będzie dla niego przebywanie w izolacji, z dala od reszty rodziny, a z drugiej strony najlepszy czas to taki, który spędzony jest w towarzystwie pozostałych domowników – niezależnie czy będzie to wspólna wycieczka za miasto czy lenistwo na kanapie w mieszkaniu.
Spaniel bretoński potrafi być prawdziwym wrażliwcem – warto uważać, żeby nie zrobić mu przykrości, np. wykazując oschłość czy nie dając mu dostatecznie dużo uwagi, ponieważ będzie to bardzo przeżywał.
Spaniel bretoński – hodowla
Spaniel bretoński łatwo przystosowuje się do różnych warunków, ale potrzebuje codziennego ruchu – niezależnie od tego czy mieszka w miejskiej kawalerce czy domu z ogrodem, codzienne spacery i porządne “wybieganie” psa są absolutnie konieczne. Nie trzeba się przy tym zbytnio przejmować pogodą, ponieważ “epagneul breton” jest odporny także na warunki atmosferyczne.
Rasa ta doskonale odnajdzie się w domu z dziećmi. Będzie dla nich nich cierpliwym i wyrozumiałym towarzyszem zabaw, warto jednak pamiętać, że nawet jeśli pies nie skrzywdziłby muchy, równie istotne jest nauczenie najmłodszych, że zwierzęta nie są zabawkami i należy się z nimi obchodzić delikatnie i z szacunkiem.
Jest bystry i bardzo podatny na szkolenie, ale bywa że lubi pokazać, że ma własny rozum – konsekwencja opiekuna, pozytywna motywacja i dużo nagród skutecznie powinny go jednak zachęcić do współpracy, ponieważ bardzo zależy mu na względach opiekuna. Z tego samego powodu pod żadnym pozorem nie wolno się niecierpliwić, złościć czy przejawiać jakiejkolwiek agresji – może to spowodować, że zwierzak na stałe zniechęci się do treningów, nie chcąc ryzykować ponownego narażenia się ukochanemu człowiekowi.
Spaniel bretoński lubi aportować, ale ma silny instynkt myśliwski, w związku z czym trzeba zawsze uważać na spacerach, aby przypadkiem nie uciekł w pogoni za jakimś odległym potencjalnym celem. Również jeśli w domu są bardzo małe zwierzęta, jego instynkty mogą okazać się problemem.
Jest to rasa zdrowa, wytrzymała i odporna, a do tego łatwa w pielęgnacji i umiarkowanie liniejąca.
Spaniel bretoński – cena
Cena spaniela bretońskiego zaczyna się od mniej więcej 1500 – 2000 złotych, jednak w Polsce nie ma wielu hodowli tej rasy. Należy się więc nastawić na konieczność potencjalnie długiego oczekiwania na upragnionego szczeniaka lub wycieczki specjalnie w tym celu za granicę.
