Kot singapurski to zwierzę pewne wdzięku, elegancji, ale również niezwykle tajemnicze i majestatyczne. Dumna międzynarodowa nazwa „Singapura”, którą określa się tą rasę to malezyjskie słowo oznaczające Singapur, które w tłumaczeniu oznacza Miasto Lwa. To miasto-państwo położone jest w pobliżu południowego krańca Półwyspu Malajskiego w Południowo-Wschodniej Azji. Kot singapurski jest rasą naturalną. Oznacza to, że dość częstym widokiem na ulicach tego sławnego miasta możemy spotkać koty, które wzorcem wyglądu są lub mogą przypominać rasowego kota singapurskiego.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Mimo ogromnego uznania jakie ta rasa ma w Singapurze, początkowo nie cieszyła się ona zbytnim uznaniem w swojej ojczyźnie. Ze względu na niewielkie rozmiary oraz fakt, że najczęściej widywano te koty w kanałach, zostały one określone mianem zwierząt ściekowych. Nie wiadomo, czy wielkość tych niezwykłych kotów była przyczyną czy efektem życia w tym specyficznym środowisku. Za datę uznania tych kotów za rasę uważa się rok 1975, kiedy Tommy Meadow dotarł do Stanów Zjednoczonych Z trzema kociętami zabranymi z Singapuru.
Kot singapurski- wygląd
Kot singapurski jest uznawany za jednego z najmniejszych kotów świata. Zazwyczaj jego waga mieści się w granicach 2-3 kg. Mimo swoich na pierwszy rzut oka niewielkich gabarytów i delikatnej budowy, kot singapurski cechuje się wybitnie muskularnym i harmonijnym ciałem. Kot ten oceniając według wzorca rasy uznawany jest za kota o rozmiarze małym do średniego.
Jego charakterystycznymi cechami są duże, migdałowe oczy, duże uszy oraz futro w umaszczeniu tzw. seal sepia ticked z wyraźnie zaznaczonym kontrastem w poszczególnych partach włosa, o jedwabistej w dotyku fakturze. Ten niepozorny maluch jest silny i zwinny. Ma okrągłą głowę z wyraźnie zaznaczonymi zagłębieniami poduszeczek z wąsami. Jego pyszczek jest szeroki i krótki. Na niewielkiej głowie panują szeroko rozstawione, wielkie oczy ustawione lekko skośnie. Mogą one przybierać kolor od złotego, przez zielonkawy do brązu. Nad głową górują lekko zaokrąglone na końcach, wielkie uszy. Ciało kota singapurskiego można wpisać w prostokąt. Ma on dobrze rozwiniętą, głęboką klatkę piersiową. Ciało zwieńcza szczupły, długi, tępo zakończony ogon. Ciało pokrywa krótka, jedwabista i lśniąca sierść.
Umaszczenie dopuszczalne jest z pasmami czarnymi, brązowymi lub w kolorze kości słoniowej. Charakterystyczną cechą sierści kota singapurskiego jest podzielenie poszczególnych włosów na pasemka, co powoduje występowanie dwóch lub więcej odcieni na jednym włosku. Grzbiet, nogi i ogon kota są ciemniejsze, natomiast klatka piersiowa i brzuch jaśniejsze od reszty ciała. Przez grzbiet przebiega aż do ogona ciemniejsza pręga.
Kot singapurski – pielęgnacja
Pielęgnacja kota singapurskiego jest prosta i wymaga niewiele pracy. Warto przeczesywać jego futro raz w tygodniu w celu usunięcia martwego włosa oraz regularnie kontrolować stan uszu, zębów i pazurów. Ma to ogromne znaczenie na jakość i stan okrywy włosowej naszego domownika.
Kot singapurski – charakter
Według wzorca, koty singapurskie są raczej spokojne i delikatne. Z zachowania odbiegają od typowego kota orientalnego, są bardzo powściągliwe w swoim obyciu. Szybko przywiązują się do swojego opiekuna. Gdy jesteś w domu możesz być pewien, że twój kot singapurski będzie Ci wszędzie towarzyszył, chętnie też w pobliżu urządzi drzemkę. Jest on raczej cichy i nie narzuca się, mimo to w razie potrzeby potrafi głośno zakomunikować, czego się domaga. Nie przepadają za chaosem i hałasem. Zazwyczaj akceptują inne zwierzęta i dzieci, natomiast ze względu na swój charakter z reguły lepiej dojdzie do porozumienia ze starszymi pociechami niż z bardziej hałaśliwymi i ruchliwymi maluchami.
Kot singapurski jest ciekawski i lubi brać udział w życiu domowym. Intrygują go nowi goście i zazwyczaj szybko się do nich przekonuje. Ten uroczy maluch uwielbia się przytulać i raczej nie zdarza mu się odmawiać pieszczot. Jednak w ciągu dnia nie powinien wyłącznie leniuchować. Jak każdy kot powinien otrzymać codzienną dawkę ruchu i zabawy. Nie jest wymagający w kwestii zabawek. Potrafi bawić się wszystkim. Kot ten nie potrzebuje zbyt dużo miejsca, więc odnajdzie się nawet w bardzo małym mieszkaniu.
Kot singapurski – zdrowie
Średnia długość życia kota singapurskiego to 15 -18 lat. Cechuje się on raczej dobrym zdrowiem, chociaż hodowcy często zwracają uwagę nowym właścicielom o konieczności regularnych badań, ze względu na tendencje do anemii. Tak jak u każdego kociego domownika warto regularnie z naszym kotem singapurskim odwiedzać lekarza weterynarii w celu sprawdzenia stanu zębów, nerek, oczu i uszu. Warto przeprowadzić także badanie przesiewowe pod kątem kinazy pirogronianowej. Jest to enzym, który uczestniczy w rozkładzie cukrów w czerwonych krwinkach.
Wybór kociaka z hodowli
Dobra hodowla kotów rasowych, w tym omawianej w artykule rasie kota singapurskiego to taka, która zarejestrowana jest w jednym ze związków działających pod patronatem World Cat Federation (WCF) albo Federation Internationale Feline (FIFe). Przed podjęciem decyzji o wyborze kota z konkretnej placówki możesz odwiedzić rozmaite hodowle i zadawać wszystkie nurtujące cię pytania.
Dobrym pomysłem jest zasięgnięcie porady u miłośników rasy, poszukiwać grup w mediach społecznościowych czy na forach. Niezwykle ważnym jest, aby kociak nie był wydawany z hodowli wcześniej niż po ukończeniu dwunastego tygodnia życia. Razem z maluchem dostajesz jego książeczkę zdrowia, w której zaznaczone są odbyte szczepienia i odrobaczenia. Kotek powinien także być przebadany pod kątem chorób zakaźnych (FIV i FELV)
Żywienie
Każdy kot jest inny i posiada swoje indywidualne preferencje i potrzeby spożywcze. Jednakże, koty należą do bezwzględnych mięsożerców i każdy kot musi otrzymywać w codziennych porcjach karmy 41 różnych i konkretnych składników odżywczych. Proporcje tych składników będą się różnić zależnie od wieku, stylu życia i stanu zdrowia kota. Należy też pamiętać o właściwych, rekomendowanych dla danego wieku, płci i poziomu aktywności kota, ilościach karmy by utrzymać prawidłową, zdrową sylwetkę.
