Klasyfikacja FCI, grupa VIII sekcja 2, nr wzorca 104.
Płochacz niemiecki to pies o solidnej sylwetce, obfitej sierści, długich uszach. To czworonóg w typie spaniela. Cechuje się dużą żywiołowością, dynamiką oraz wesołym usposobieniem. Doskonale sprawdza się jako towarzysz myśliwego.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY:
Pies będący przodkiem rasy płochacz niemiecki był znany na terenach Europy już w epoce średniowiecza. Dowodem na jego obecność są liczne dawne dokumenty oraz pradawne malowidła. Jednakże pochodzenie tegoż zwierzęcia do tej pory owiane jest tajemnicą. Istnieje teoria, że ojczyzną czworonogów będących w typie spaniela czy setera jest Półwysep Pirenejski. Potwierdzeniem tego ma być chociażby słowo „spaniel”, które pochodzi bezpośrednio od nazwy „Hiszpania” czyli Espania, albo od przymiotnika „hiszpański” – espaniol. Zwierzęta należące do spanieli (będące w tzw. typie) były bardzo powszechne na obszarach Francji, Wielkiej Brytanii, dawnych Niemiec i Niderlandach. Początkowo określano je jako „ptaszniki”, ponieważ były psami towarzyszącymi sokolnikom. Ich głównym zadaniem było wyszukiwanie oraz wypłaszanie zwierzyny dla sokoła. Czworonogi te posłużyły jako podstawę w trakcie tworzenia współczesnych spanieli oraz wyżłów długowłosych.
Nazwa tej rasy pojawiła się już na początku XVII w. Jednak wprowadzenie broni palnej spowodowało, że płochacz niemiecki zaczął tracić na swej popularności. Dodatkowo myśliwi woleli wykorzystywać psy legawe, czyli wyżły w trakcie łowów. Pierwszym hodowcą rasy był Friedrich Roberth, który rozpoczął prace w II połowie XIX w. Pierwszy Niemiecki Klub Wachtelhunda utworzono w roku 1903, natomiast w 1908 roku rasa ta została oficjalnie uznana. Mimo wszystko ich przetrwanie wciąż znajdowało się pod dużym znakiem zapytania, na szczęście dzięki staraniom Rudolfa Friessa udało się im przetrwać aż do dziś. Psy tej rasy nie są dobrze znane po za granicami Niemiec, jednak United Kennel Club w 1996 roku zarejestrował czworonogi będące wachtelhund’em.
Np. w Kanadzie traperzy, którzy tropiąc czarne niedźwiedzie uwielbiają pracować z psami rasy wachtelhund.
Obecnie płochacz niemiecki to ulubieniec myśliwych, którzy nie są skorzy do sprzedaży tych zwierząt osobom nie będących w tej branży. Prawdopodobnie jest to powód, dlaczego czworonogi te są tak mało znane choć nie należą one do bardzo rzadkich.
W Polsce pierwszą przedstawicielką rasy była suczka w kolorze brązowym o imieniu Walddoktors MÜCKE i przybyła do naszego kraju w 1963 roku. Pies ten był zwierzęciem inż. Andrzeja Kostkiewicza, któremu w hodowli „Z Jaru” urodziła pierwsze szczenięta z polskim przydomkiem.
PŁOCHACZ NIEMIECKI WYGLĄD:
Wachtelhund to pies o mocnym szkielecie oraz doskonałej muskulaturze, a te dwa elementy czynią z niego bardzo zwinnego czworonoga. Ma głowę o niezbyt szerokim, ale płaskim czole, bez widocznej kości potylicznej. Kufa płochacza niemieckiego jest kształtu kwadratowego. Pies ten ma płaskie, mięsiste i zwisające uszy przypominający swym kształtem płatek. Nie zawijają się one, są szeroko oraz stosunkowo wysoko osadzone na jego głowie. Pokryte są długim, gęstym i często lokowanym włosem. Wachtelhund ma szeroki, ciemno ubarwiony nos. Oko – kształtu migdałowatego, ukośne, średniej wielkości z inteligentnym wyrazem, również ciemnio zabarwione. Szyja jest mocna, nie za krótka, podgardle nie występuje. Przechodzi ona w sposób płynny do klatki piersiowej, która w przekroju ma owalny, beczkowaty kształt i jest głęboka, sięga mu do łokci, posiada rozbudowane przedpiersie. Płochacz niemiecki ma wysoko osadzony ogon, a noszony jest prosto ku dołowi. Z kolei kończyny jego są silne, równe, ustawione równolegle do siebie.
Okrywa włosowa jest u tej rasy gęsta, mocna długa i po części falowana. W okolicach szyi tworzy ona kołnierz (albo żabot), na przednich kończynach (tyle), udach i ogonie – opierzenie. Płochacz niemiecki ma również owłosioną wewnętrzna stronę uszu, występują również u niego obfite włosy między palcami. U psów rasy wachtelhund występuje bardzo bogate umaszczenie. Dopuszczane są odmiany w odcieniach brązowych, ciemnobrązowych, kasztanowo – brązowych (mogą pojawiać się białe znaczenia na piersi i palcach), podpalanych żółtych i czerwonych, srebrzystoszarych, myszatych. Akceptowane jest również umaszczenie dereszowate, czyli dropiate, jasno dropiate, brązowo łaciate, ciemno dropiate, brązowo łaciate, cętkowane oraz różne mieszaniny tychże barw.
Dorosły pies rasy płochacz niemiecki osiąga wysokość w kłębie 48-54 cm. Natomiast suka zazwyczaj mierzy 45-52 cm. Z kolei ich waga oscyluje w granicach 18-25 kg.
Szczenię z rodowodem w Polsce kosztuje przeciętnie 2500 zł, a miesięczny koszt utrzymania dorosłego czworonoga to od 60 do 90 zł.
PŁOCHACZ NIEMIECKI PIELĘGNACJA I ZDROWIE:
Wachtelhund to pies nie wymagających specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych swej szaty. Istotne jest regularne wyczesywanie jej, ponieważ ma ona tendencję do kołtunienia się zwłaszcza po pływaniu czy buszowaniu w zaroślach. Najważniejsze jest, aby dbać szczególnie o ich uszy, które są niezwykle podatne na infekcje (zwłaszcza po ich zamoczeniu).
Płochacz niemiecki jest zwierzęciem cieszącym się dobrym zdrowiem oraz długim życiem. Aktualnie nie ma żadnych doniesień o chorobach genetycznym typowych dla tej rasy.
Pies ten może być karmiony w różnorodny sposób. Może on jeść gotowa karmę lub posiłki przygotowane przez właściciela w zaciszu domowym.
PŁOCHACZ NIEMIECKI CHARAKTER I USPOSOBIENIE:
Wachtelhund często określany jest mianem – spaniel niemiecki. Jest on wesoły, łagodny, ale jak każdy pies myśliwski ma swoje potrzeby oraz ogromne instynkty.
Płochacz niemiecki lubi pracować, a zwłaszcza wykonywać komendy zlecone przez swego właściciela. Czworonóg ten jest inteligentny oraz bardzo podatny na układanie. Co sprawia, że jest psem, z którym poradzi sobie nawet osoba mniej doświadczona. Jednakże należy pamiętać, że wachtelhund musi mieć zaspokajane potrzeby związane z aktywnością fizyczną. W innym razie może stać się niesforny oraz mieć destrukcyjne zapędy. Pies ten jest niezwykle dynamiczny, któremu potrzebna jest mocna stymulacja oraz pobudzanie do myślenia. Twarde oraz zdecydowane prowadzenie i szkolenie to doskonały sposób, aby podporządkować sobie to zwierzę. Należy jednak mieć świadomość, że tylko pozytywne metody wychowawcze wchodzą tu w grę.
Wobec dzieci płochacz niemiecki zachowuje się w sposób poprawny, lecz jego temperament nie pozwala na mieszkanie w domu, w którym są maleńkie dzieci.
Ma bardzo łagodne usposobienie do ludzi i innych psów. Natomiast podczas polowania potrafi być bardzo zajadłym czworonogiem. Były bowiem najczęściej wykorzystywane w trakcie polowań na przepiórki i kuropatwy (czyli dzikie ptactwo), a sama ich nazwa z języka niemieckiego oznacza właśnie psa na przepiórki. Płochacz niemiecki ze względu na swoja podatność do wykonywania zadań polecany jest większości osobom, a nawet tym bez doświadczenia w prowadzeniu psa. Łatwo odnajdzie się on żyjąc w mieście pod warunkiem, że będzie miał zapewnione długie spacery każdego dnia.
