Klasyfikacja grupa FCI VII, sekcja 2, nr wzorca 1.
To krótkowłosy pies o miłym charakterze. Urodzony myśliwy, z doskonałym instynktem łowieckim oraz rewelacyjnym węchem.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY:
Duża część fachowców twierdzi, że przodkowie współczesnego pointera angielskiego pochodzą prosto z Hiszpanii. Na Wyspach Brytyjskich pojawił się on w XVII wieku razem z żołnierzami księcia Peterborough, którzy wracali do swym domostw z hiszpańskiej wojny o sukcesję. Przybycie ich na Wyspy spowodowało chęć dopracowania rasy i skrzyżowano je z miejscowymi greyhound’ami (dało to pointerowi większą prędkość) oraz z bloodhound’ami (geny tych zwierząt zdecydowanie ulepszyły węch pointera).
Kiedy w 1700 roku zaczęto polować (a dokładniej strzelać) do dzikiego ptactwa, wtedy świat ujrzał co pointer angielski naprawdę potrafi. Dlatego też jego pracą stało się przeszukiwanie ogromnych połaci często pokrytych gęstymi szuwarami, w których chowa się ptactwo wodne. Okazało się, że rasa ta potrafi szybko zlokalizować duże skupiska tych zwierząt i przy okazji w bardzo charakterystyczny sposób poinformować o tym fakcie swojego właściciela. Pointer po wykryciu zwierzyny podciąga przednią łapę, zastyga bez ruchu, a nosem i ogonem wskazuje miejsce przebywania swego celu. Ptaki po zauważeniu psa, zazwyczaj nieruchomieją, dzięki temu myśliwy może podejść do nich na tyle blisko, że jest on w stanie oddać w ich kierunku strzał. Następnie pointer angielski podrywa ptactwo do lotu, co sprawia, że stają się bardzo łatwym celem.
Kontynent europejski nie znał tej rasy psów aż do XIX wieku, ponieważ na terenach m.in. Belgii, Niemiec oraz Francji utworzono pierwsze duże hodowle pointera angielskiego. Niestety wojna zrujnowała wszelkie starania wielkich hodowców w rozsławianiu tej rasy jako myśliwskiej oraz takiej, która jest dobrym zwierzakiem do towarzystwa. Jednakże okazało się, że to Brytyjczycy i Amerykanie pomogli tym czworonogom. Dzięki nim nie wyginęły one całkowicie.
Na terenach Polski pointer pojawił się w XIX wieku i był on psem polującej arystokracji, głównie należały do rodzin hrabiów Tarnowskich oraz Małachowskich. Mimo tego, czworonogi te nigdy nie uzyskały w naszym kraju wysokiego statusu sławy. Co więcej, II wojna światowa zdziesiątkowała i tak nie za bardzo liczną populację. Na szczęście polscy miłośnicy polowań pokochali ponitera angielskiego na tyle mocno, że wciąż go można spotkać u ich boku.
POINTER ANGIELSKI WYGLĄD:
Ten czworonóg to zwierzę o harmonijniej sylwetce z doskonałym jej zarysem. Jest on smukły, a zarazem silny. Pointer angielski ma czaszkę o umiarkowanej szerokości, która jest współmierna do długości jego kufy. Uszy jego są wysoko osadzone na głowie, są średniej długości, szpiczasto zakończone. Nos pointer ma zazwyczaj ciemno zabarwiony, jedynie osobniki o maści cytrynowo – białej mają go w odcieniach jaśniejszych. Oczy jego są lśniące, z łagodnym wyrazem, a ich dopuszczalnym kolorem jest brąz lub orzech. Szyję ma długą, z dobrym umięśnieniem, łukowato wygiętą (ale nie dużo), podgardle na niej się nie pojawia. Pointer angielski ma klatkę piersiową szeroką co sprawia, że jest ona dużej pojemności, a ich ogon z kolei jest gruby od nasady i wąski na swym końcu. Kończyny tego psa są proste, z wyraźnymi ścięgnami, owalne w przekroju, doskonale umięśnione. Wszystko to sprawia, że są one stosunkowo silne.
Okrywa włosowa jest zbudowana z cienkich, krótkich oraz twardych włosów. Co więcej cechuje się ona idealną gładkością, prostą strukturą i wyraźnym połyskiem. Akceptowana maść rasy pointer angielski to cytrynowo – biała, pomarańczowo – biała, wątrobiano – biała oraz czarno – biała. Ubarwienie to występuje w odmianie jednolitej albo trójbarwnej.
Dorosły pies pointer w kłębie osiąga rozmiary od 63 do 69 cm. Natomiast suki są mniejsze i ich wymiary wynoszą ok 61-66 cm. Masa ich ciała zazwyczaj to 20 – 30 kg.
Dorosłe osobniki dożywają zazwyczaj ok 12-14 lat.
Cena szczenięcia z rodowodem rasy pointer angielski w Polsce wynosi 1600-3500 zł, a jego miesięczny koszt utrzymania to 200 zł miesięcznie.
POINTER ANGIELSKI PIELĘGNACJA I WYGLĄD:
Psy należące do tej rasy to zwierzęta mało wymagające w zakresie pielęgnacji swej sierści. W czasie linienia zalecane jest szczotkowanie czworonoga np. specjalną gumową szczotką, a w miarę potrzeby należy go umyć. Niestety włos pointera angielskiego ze względu na swoją strukturę bywa uciążliwy dla domowników, ponieważ wbija się on we wszystkie tkaniny. Co ciekawe, rasa ta nie ma w ogóle charakterystycznego psiego zapachu.
W związku z tym, że pointer angielski rozmiarowo należy do całkiem dużych psów, więc może występować u nich dysplazja stawów biodrowych. Niestety pojawiają się również osobniki chorujące na kataraktę lub PRA (progressive retinal atrophy). Zdarzają się także choroby serca np. wrodzone zwężenie aorty. Co więcej, skóra psów rasy pointer jest ich tzw. piętą achillesową co oznacza, że występują w jej obrębie problemy typu: zapalenie mieszków włosowych, pododermatitis, dysplazja mieszków włosowych czarnych. Mimo tych wszystkich wymienionych dolegliwości czworonogi te uznawane są za stosunkowo zdrowe.
Pointer angielski ze względu na swój temperament i ogromną ruchliwość ma duże zapotrzebowanie energetyczne. Dlatego powinien być karmiony gotową karmą pochodzącą z górnej półki. Z kolei osobniki o ruszające się mniej muszą mieć podawane mniejsze porcje, ponieważ miewają tendencje do tycia.
POINTER ANGIELSKI CHARAKTER I USPOSOBIENIE:
Pointer angielski jest psem pracującym, dlatego właśnie w taki sposób należy patrzeć na tą rasę. Czworonóg ten potrzebuje stałej stymulacji umysłowej oraz swej sprawności fizycznej. Z tego powodu musi mieć wciąż wyznaczane zadania, które będzie mógł wykonywać lub rozwiązywać. Podczas pracy pointer odznacza się ogromną ambicją i dużą nieustępliwością w dążeniu do celu. Ta strona charakteru tej rasy może być zaletą, zwłaszcza dla osób zajmujących się psimi sportami lub dla samego myśliwego. Jednakże może ona również stać się utrapieniem, ponieważ niewybiegany pointer angielski oraz taki bez możliwości wykorzystania swoich wrodzonych umiejętności, może przeobrazić się w zwierzę nieposłuszne, trudne do opanowania oraz mające tendencje do uciekania.
Psy tej rasy są bystre i skore do nauki. Mają ogromną łatwość do uczenia się, co jest ściśle powiązane z ich doskonałą pamięcią oraz węchem. Jako domownik zachowuje się spokojnie, co warto wiedzieć – pointer angielski szybko uczy się zachowywania czystości. Natomiast bardzo źle reaguje on na przemoc, zwłaszcza tą psychiczną. Źle traktowany potrafi zamknąć się w sobie i wykazywać dość duży opór w wykonywaniu wydanych mu poleceń.
Pointer angielski będzie doskonałym psem myśliwego. Jednak osoby nie zajmujące się łowiectwem, również mogą zostać właścicielami tego czworonoga. Ważnym jest, aby byli oni aktywnymi osobami, lubiącymi sport czy piesze wędrówki.
To pies tzw. dużych przestrzeni. Może on mieszkać z małymi dziećmi, pod warunkiem, że będzie miał zapewnione swobodne wybieganie się oraz jakieś zajęcie. Nie jest to zwierzę dla osób starszych.
