Rasa nieuznana przez FIFe.
Kot rasy chausie to nowo powstałe połączenie dzikiego zwierzęcia z domowym mruczkiem. Z wyglądu przypomina pierwotnego kota, lecz z usposobienia – bliżej mu do spokojnego pieszczocha. Lubi aktywnie się bawić z domownikami. Jego sposób budowy sprawia, że jest doskonałym sportowcem, potrafi szybko biegać, jest bardzo gibki i zwinny.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
RYS HISTORYCZNY RASY
Źródła donoszą, że głównymi przodkami kota chausie były koty błotne tak zwane jungle cats. To właśnie takie czworonogi odnajdywano zmumifikowane w grobowcach pochodzących z czasów starożytnego Egiptu. Okazuje się, że w tamtych czasach domostwa zwykłych ludzi zamieszkiwały właśnie koty błotne oraz koty nubijskie. Fachowcy twierdzą, że kot błotny zabierany był na polowania, w których aktywnie uczestniczył. Dlatego uwieczniono go na malowidłach i umieszczano po uprzedniej mumifikacji w grobowcach ludzkich. Jednak mimo bycia faworytem wśród kotów, to ta druga rasa – kot nubijski wziął aktywny udział w powstaniu obecnego kota domowego. Z kolei jungle cat wysłużył się jako prototyp posążków należących do egipskiej bogini Bastet. Kot błotny zamieszkiwał w głównej mierze tereny północnej Afryki, Azji południowo – zachodniej, Indie oraz Tajlandię. Właśnie na tych obszarach odbywały się krzyżówki (losowe, przypadkowe wręcz) między kotem domowym a jego błotną odmianą.
Ojczyzną kota rasy chausie są Stany Zjednoczone, wiąże się to z ogromną fascynacją amerykanów dzikimi kotami. Ich domy zamieszkują serwale, żbiki, karakale oraz inne tego typu zwierzęta. Powstanie hodowli chausie miało sprawić, że mieszkańcy zainteresują się łagodniejszą alternatywą, czyli czworonogiem z wyglądu zbliżonym do dzikiego przodka, lecz z charakterem i usposobieniem domowego mruczka. Pierwszy kot należący do rasy chausie pojawił się w Ameryce Północnej w latach 60. oraz 70. XX wieku. Jednak w pewnym momencie zaprzestano się ich hodowlą zajmować, ale już w latach 90. powrócono do tego pomysłu. Podstawowe krzyżówki kota błotnego polegały na łączeniu go z różnymi rasami kotów domowych. W tym procesie brały udział: koty bengalskie, egipskie mau, orientalne krótkowłose, ocicaty, pospolite koty krótkowłose, koty abisyńskie. Tymczasem połączenie kota abisyńskiego z kotem krótkowłosym stało się jedynym prawowitym i akceptowanym w środowisku kocich hodowców. Dopiero pokolenia tak zwane F3 tej krzyżówki, są właściwą rasą chausie. Organizacja TICA zarejestrowała te czworonogi w 1994 roku, z kolei w pełni uznaną stała się wraz z datą 1 maja 2013 roku, tym samym uzyskując status Championship. Natomiast stowarzyszenie FIFe do tej pory nie uznaje kota tej rasy.
Na terenie Polski chausie pojawił się w 2008 roku, a sprowadziła go hodowla pochodząca z Poznania – „Walhalla*PL”.
KOT CHAUSIE- WYGLĄD
Kot rasy chausie osiąga różne rozmiary, zazwyczaj należy on od średnich do dużych zwierząt. Zwykle jest dwa razy większy od mruczka domowego, część opiekunów widzi duże podobieństwo w tej sprawie z maine coonem. Jego ciało jest podłużne, a sama sylwetka doskonale wpisuje się w prostokąt. Chausie ma ciało o średnim kośćcu, ze stosunkowo dobrze rozwiniętymi mięśniami, lecz jego muskulatura nie rzuca się mocno w oczy. Czworonóg ten jest wysoki i smukły, doskonale przystosowany do biegania. Opiekunowie określają go jako gibkiego oraz pełnego elegancji kota. Chausie ma stosunkowo dużą głowę, klinowatego kształtu, z wysokim i wypukłym czołem. Podbródek u tej rasy jest mocny, a jego kości policzkowe są dość wysoko osadzone oraz wyraźnie zaznaczone. Zwierzę to ma duże uszy, wysoko osadzone na głowie. W swej budowie wyróżniają się szeroką podstawą i zaokrąglonymi końcami. Niektóre osobniki posiadają pędzelki na końcach uszu. Nos u kota tej rasy charakteryzuje się średnią budową, momentami bardzo szeroką. Chausie ma wyraziste, średniej wielkości oczy. Cechuje je owalny kształt, a jedyne dopuszczalne kolory ich tęczówek to złoty, żółty, orzechowy bądź jasnozielony. Kot tej rasy ma wysoko osadzony na kończynach tułów, którego budowa opisywana jest jako wydłużona. W wielu przypadkach opiekunowie mówią o tym czworonogu, że jest zgrabny z ładnie zaznaczoną muskulaturą. Dzięki temu całe ciało kota sprawia wrażenie eleganckiej. Jego klatka piersiowa jest szeroka, kończyny są zaś długie z mocnym, średnio grubym kośćcu. Warto podkreślić, że kończyny tylne są zdecydowanie dłuższe od przednich. Kot rasy chausie ma średniej wielkości stopy o owalnym kształcie. Ogon tego czworonoga jest umiarkowanie gruby, ale co najważniejsze – stanowi on tylko 2/3 długości tułowia co oznacza, że jest dość krótki.
Sierść tego zwierzęcia zbudowana jest z krótkich i twardych włosów okrywowych, gęsto pokrywających ciało oraz mocno do niego przylegających. Kot rasy chausie posiada również delikatny podszerstek. Można wyróżnić trzy podstawowe typu umaszczenia tego czworonoga, które są akceptowane przez hodowców, mianowicie: czarne (solid black), złocisto – brązowe (czyli brown ticked tabby) oraz srebrzysto – czarne (silver tipped). Okazuje się, że barwa określana mianem silver tipped pojawia się kotów abisyńczyków i właśnie chausie. W wielu przypadkach pojawiają się znaczenia w okolicy pyszczka oraz ogona, z kolei brzuch może mieć jaśniejszy kolor i cętki. Kocięta zazwyczaj pokryte są paskami bądź plamkami na całej powierzchni sierści, lecz sytuacja ta zanika wraz z wiekiem czworonoga.
Dorosły osobnik rasy chausie osiąga wielkość od 40 do 50 cm w przypadku samca oraz od 40 do 45 cm w przypadku samicy. Prawidłowe rozmiary zwierzęta te uzyskują dopiero po 2 latach, natomiast sposób umaszczenia futra po 3 latach.
Masa ciała kotki należącej do rasy chausie wynosi 6 – 9 kg, z kolei u kocura są to wartości między 6 a 11 kg.
Długość życia, jaką mogę osiągnąć te czworonogi to przeciętnie 12 – 14 lat.
W Polsce istnieje możliwość zakupu kociąt rasy chausie. Natomiast cena za tego typu zwierzę waha się od kilku tysięcy do nawet 20 000 zł. Wszystko zależy od hodowli, wieku kota czy jego płci.
Miesięczne utrzymanie tego czworonoga to koszt rzędu 120 zł.
KOT CHAUSIE- PIELĘGNACJA I ZDROWIE
Kot rasy chausie w związku ze swoim krótkim futrem nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, a tym samym nie sprawia większych problemów w utrzymaniu jej w dobrej kondycji. Wystarczy wyszczotkować zwierzę raz w tygodniu.
Dzięki istniejącemu podszerstku w swej okrywie włosowej czworonóg ten doskonale znosi działanie niskich, jak i wysokich temperatur. Rasa chausie z reguły jest określana jako silna i zdrowa. Niestety i w tym przypadku można spotkać się z osobnikami nietolerującymi gluten lub borykającymi się z dolegliwościami typu: stopniowy zanik siatkówki (prowadzący do całkowitej ślepoty) lub niedoboru kinazy pirogronianowej. Niedobór kinazy jest niczym innym jak stopniowym rozpadem czerwonych krwinek, tym samym wywołując silną anemię zwierzęcia. Dodatkowo warto wiedzieć, że samce pochodzące z pokolenia od F1 do F3 (a czasem nawet i F4) potrafią być całkowicie bezpłodne.
U tego kota pojawia się duża skłonność do tycia. Związana jest to z jego ogromnym apetytem, który powinien być kontrolowany przez właściciela. Dlatego warto zapewnić zwierzęciu odpowiedni balans pomiędzy dietą, a jego dzienną aktywnością fizyczną. Karma spożywana przez chausie powinna być wysokiej jakości i idealnie zbilansowana, tak aby mogła spełnić wszystkie potrzeby jego organizmu.
KOT CHAUSIE- CHARAKTER I USPOSOBIENIE
Kot rasy chausie to zwierzę o wyjątkowej odwadze i cechujące się dużą aktywnością. Potrafi stworzyć mocną więź ze swym opiekunem, ponieważ jest to zwykle towarzyskie zwierzę. Czworonóg ten jest także bardzo bystry i inteligentny. W sposób niesamowicie szybki uczy się nowych sytuacji, a nawet komend. Może nauczyć się otwierania drzwi oraz szafek. Kot chausie zawsze znajdzie się w centrum domowych wydarzeń. Obecność domowników w życiu tego czworonoga jest bardzo ważna. Uwielbia wspólne zabawy i pieszczoty. Nie jest on odpowiednim pupilem dla osób przebywających w dużej mierze poza domem. Gdy chausie się nudzi, przejawia wiele niszczycielskich zachowań. Należy pamiętać, że nie może być on puszczany samopas poza teren domu. Kot ten posiada w sobie wiele dzikich i pierwotnych instynktów, a jego ciekawość jest na tyle silna, że mógłby nigdy nie wrócić.
