Inbred to jedna z metod hodowlanych przy pomocy, której można uzyskać osobnika o pożądanych cechach. Często nazywany jako kojarzenie krewniacze, a dokładniej kojarzenie spokrewnionych zwierząt. Krytykowana przez genetyków, ale mająca swoich miłośników wśród hodowców zwierząt.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Niestety stwarza ona duże ryzyko chorób genetycznych, choć pozwala uzyskać upragnione parametry u zwierzęcia.
Początki metody inbred.
Prekursorem tej techniki był Robert Bakewell. On jako pierwszy wykorzystał krzyżowanie zwierząt będących spokrewnionych ze sobą. Uważał, że tylko ten sposób pozwala uzyskać jak najlepsze rezultaty w dziedzinie hodowli zwierząt.
Niestety pierwszym zarzutem nieodpowiedniego działania tej metody jest zawężanie puli genowej i powielanie chorób genetycznych.
Zwolennicy metody inbred twierdzą, że ich celem jest doprowadzenie do homozygotyczności wybranego genu, co powoduje – doskonałe utrwalenie korzystnej cechy.
Inbred – na czym ono polega?
Aby móc zrozumieć zasadę działania metody inbred, należy przypomnieć sobie wszystkie podstawowe informacje związane z genem. Gen to zlepek dwóch alleli (pary) – jeden allel pochodzi od matki, natomiast drugi od ojca i determinują one występowanie danej cechy (np. kolor oczu). Możemy je podzielić również na allele dominujące (oznaczane są zazwyczaj jako „A”) oraz recesywne („a”). Połączone w pary tworzą one genotyp osobnika, czyli jego zespół genów. Zwykle zapisuje się je w postaci „AA”, „Aa”, „aa”. Metoda inbred ma na celu powstanie jak największej liczby komórek homozygotycznych, czyli AA lub aa, a tym samym uzyskanie dużego prawdopodobieństwa, że dana cecha będzie odziedziczona.
Osobniki homozygotyczne to główny cel większości hodowców na świecie. Można je uzyskać głównie poprzez kojarzenie bliżej, a nawet dalej spokrewnionych ze sobą osobników. Przed łączeniem takich zwierząt należy przebadać je pod kątem obecności występowania chorób genetycznych, aby dalej ich nie powielać. Niestety największą zmorą tego sposobu są osoby nieodpowiednie tzw. pseudohodowcy, bowiem nie posiadają oni podstawowej wiedzy w zakresie genetyki. Zazwyczaj są to osoby, którym zależy jedynie na uzyskanie jak największego zysku. Natomiast zwierzęta odgrywają w ich mniemaniu nieznaczną rolę. W związku z tym krzyżowanie osobników jest tu przypadkowe i nie ma nic wspólnego z metodą inbred.
Inbred u psów.
Krzyżowanie osobników tą metodą u psów spowodowało wykształcenie się odpowiednich ich ras. Hodowcy obserwowali czworonogi i dobierali do rozrodu tylko te, które spełniały ich wymagania odnośnie odpowiedniego wyglądu, predyspozycji czy cech charakteru. To wszystko doprowadziło do wyodrębnienia się poszczególnych ras. Gdy powstają psy nowej rasy, osiągnięcie osobników o czystej linii genów jest niemal niemożliwe, dlatego łączone są ze sobą zwierzęta spokrewnione ze sobą. Czysta linia – to taka, w której wszystkie uzyskane osobniki są homozygotyczne (AA lub aa) względem pożądanej cechy lub grupy cech.
Jakie są argumenty przemawiające za metodą inbred?
Hodowcy popierający i stosujący tę technikę rozrodu psów motywowani są przede wszystkim możliwością wzmocnienia upragnionej cechy, ewentualnie jej osiągnięcia albo utrzymania. Jest to istotne dla każdego wzorca psiej rasy. Co więcej, mądry i doświadczony hodowca jest w stanie poprzez inbred wykluczyć z puli genów niektóre choroby genetyczne. Ten rezultat uzyskuje się dopiero przy pomocy usunięcia z rozrodu nosicieli niepożądanych mutacji.
Wady metody inbred.
Niestety krzyżowanie osobników spokrewnionych może doprowadzić do stanu, w którym ujawnią się ukryte geny letalne oraz niemile widziane geny recesywne. Zazwyczaj takie parametry doprowadzają do śmierci organizmu.
Metoda inbred odbiera możliwość powstawania różnorodności genetycznej populacji, która to doskonale wpływa na ich adaptację środowiska. Należy pamiętać, że im większa rozmaitość cech danego gatunku, tym organizm jest silniejszy, a jego szanse na przetrwanie zdecydowanie wzrastają.
Kojarzenie krewniacze niesamowicie odbija się na zdrowiu samego zwierzęcia, ponieważ osłabia ono odporność psychiczną, a co za tym idzie powoduje jego stany depresyjne. Co więcej, odpowiedzialne jest za zwiększoną lękliwość i nadpobudliwość. Wpływa też negatywnie na jego płodność oraz witalność zwierzęcia. Osobniki powstałe wskutek techniki inbred są zdecydowanie delikatniejsze, słabego zdrowia. Krzyżowanie zwierząt w taki sposób również źle wpływa na liczebność oraz przeżywalność miotów.
Rozród zwierząt w ten sposób to ogromna ingerencja w naturę. Motywacją w tym wypadku to głównie szybki zysk. Przeprowadzona przez osoby nieodpowiednie może mieć tragiczne skutki dla czworonogów oraz danej rasy.
