„That Animal Rescue Show” to dokument, który zawiera przeróżne historie ludzi i zwierząt w potrzebie. Motywem przewodnim serialu jest to, że człowiek pomaga jakiemuś gatunkowi zwierzęcia i odwrotnie, zwierzak ma wpływ na życie ludzkie. Wszystkie 10 odcinków wyemitowano 29 października w CBS All Access.
Odcinki oceniane są jako kojące i serdeczne, które bardzo miło się ogląda. Przy wielu historiach można się wzruszyć.
Jedna z opowieści mówi o niezwykłym spotkaniu dziecka korzystającego z chodzika dla inwalidów, które spotyka szczeniaka na wózku podtrzymującym jego tylne nogi. Inna historia opowiada o więźniach znajdujących ukojenie, w tresowaniu psów do adopcji. Jeszcze inna o ratowaniu świń.
„Serial dotyczy ludzi ratujących zwierzęta i zwierząt ratujących ludzi” – powiedział nagrodzony Oscarem dokumentalista Bill Guttentag („Bliźniacze wieże”, „Nie musisz umierać”), jedno z wielkich nazwisk stojących za projektem tych wzruszających i dziwacznych historii. „Często robiłem filmy o ludziach, którzy mają obsesję lub pasję. To jest to, co wciąga widza” – powiedział.
Dokument w dużej mierze był kręcony w okolicach Austin w Teksasie, gdzie na pewnej farmie autor znalazł mnóstwo tematów. Jako pierwsza zainspirowała go świnia imieniem Dood, która w posiadłości Linklaterów zajmowała szczególne miejsce. Była podopieczną Central Texas Pig Rescue — organizacji, która ratuje i zajmuje się świniami hodowlanymi, które często służą za zabawkę w domach, kiedy są małe, a później zostają porzucone. Doprowadziła go do tej fundacji i do jednej z osób zarządzających nią, Dana Illescasa, opisanego przez Linklatera jako „behawiorysta świń”.
Z Austin pochodzi jeszcze jeden bardzo cenny i bliski wielu ludziom temat. Mama dziecka z autyzmem opowiada jak jej maluch, zaczął rozkwitać po kontakcie z psem przewodnikiem.
„Dokument, nie jest reżyserowany” – powiedział Guttentag, „Tutaj nie ma miejsca na grę aktorską. W naszym programie ludzie, których widzisz, są prawdziwi i opowiadają swoje historie”.
Ścieżka dźwiękowa filmu zawiera twórczość lokalnych zespołów z Austin, grających covery utworów takich artystów, jak Paul McCartney, Carole King i Willie Nelson — z których wszyscy udostępnili swoje utwory za symboliczną opłatą, żeby wesprzeć projekt. „Kiedy zaczniesz podążać ścieżką okazywania współczucia, to ludzie chętnie do niej dołączają” – powiedział autor dokumentu.
