Pies w związku ze swoją naturą lubi poznawać nowe miejsca, nowe rzeczy, nowe zakamarki. Takie zachowanie powoduje, że jest on szczególnie narażony na niebezpieczeństwa niewidoczne gołym okiem. Największym zagrożeniem dla czworonoga są pasożyty wywołujące wiele poważnych chorób.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Nieleczone choroby pasożytnicze w wielu przypadkach mają ciężki przebieg i potrafią mocno wyniszczyć zwierzęcy organizm. Zazwyczaj objawiają się sygnałami o dużym i bolesnym nasileniu. Co więcej, bardzo niebezpieczne bywają powikłania pozostałe po przebytej chorobie. Lamblioza to właśnie choroba często nękająca psy i ich właścicieli.
CZYM JEST LAMBLIA?
Lamblia jelitowa Giardia lamblia (giardia jelitowa, ogoniastek jelitowy, wielkouściec jelitowy) jest niewielkim pierwotniakiem chorobotwórczym należącym do grupy wiciowców.
Pod powiększeniem mikroskopowym, kształt jego przypomina maskę balową idealną na karnawałowe przyjęcie, ozdobioną licznymi wstążeczkami. Mimo swego „sympatycznego” wyglądu jest to bardzo szkodliwy patogen, który mocno nadwyręża organizm psa, a nawet ludzki.
OBJAWY LAMBLII U PSA:
Okazuje się, że większość psów (szacuje się, że nawet 90%) należy do bezobjawowych nosicieli lamblii. Objawy najczęściej ujawniają się u osobników młodych, aniżeli starszych. Do najważniejszych symptomów występowania lamblii w organizmie tego zwierzęcia jest:
• biegunka bądź luźne stolce (zwykle opisywane są jako jasnożółta papka);
• kał o bardzo nieprzyjemnym, ostrym zapachu z domieszką śluzu lub krwi;
• bóle brzucha;
• wzdęcia;
• duży spadek wagi psa (mimo że czworonóg wykazuje apetyt o normalnym nasileniu);
• zmiany skórne o charakterze alergicznym;
• wymioty;
• podwyższona temperatura, gorączka;
Należy wiedzieć, że objawy świadczące o zakażeniu psa lamblią mają bardzo często charakter nagły (mówimy wtedy o ostrej lambliozie u psa), czasowy (określenie to dotyczy lambliozy nawracającej) oraz ciągły (gdy lamblioza wykazuje przebieg ciągły).
Niebezpieczną wersją lambliozy dla człowieka jest postać ostra. Jej głównymi objawami jest mocny ból brzucha, wzdęcia oraz biegunka. Symptomy te mogą utrzymywać się od 4 do 6 tygodni. W sytuacji, gdy choroba trwa zdecydowanie dłużej, określana jest mianem przewlekłej, a towarzyszącymi oznakami jest spadek masy ciała, niedokrwistość, duże osłabienie organizmu i bardzo często pojawiają się zmiany na skórze chorego.
W JAKI SPOSÓB PIES ZARAŻA SIĘ LAMBLIĄ?
Lamblia to pierwotniak zamieszkujący jelito cienkie zarażonego organizmu. Przywiera on do powierzchni komórek wyścielających światło jelita i tam w bardzo szybki sposób (przez podział komórkowy) powiela swoją liczbę. Część z nowo powstałych komórek zamienia się w cysty, mające niezwykłe właściwości – są w stanie przetrwać wiele niesprzyjających warunków środowiskowych. Cysty te, jak również trofozoity są usuwane wraz z kałem nosiciela na zewnątrz organizmu. Należy jednak wiedzieć, że tylko cysty mogą przetrwać poza organizmem żywiciela. Cysty lamblii są tak wytrzymałe, że mogą utrzymać się w glebie nawet do 7 tygodni, natomiast w zimnej wodzie — do 3 miesięcy. Szacuje się, że w 1 gramie kału może przebywać około milion cyst tego pierwotniaka. Natomiast najmniejsza ilość wywołująca zakażenie u psów i ludzi wynosi od 10 do 100 sztuk. W związku z tymi wszystkimi właściwościami patogen ten jest częstym „gościem” psich jelit.
Lamblie u psów przenoszą się poprzez drogę pokarmową. Dlatego też czworonóg ten może zarazić się tymi pierwotniakami:
• pijąc wodę z kałuży;
• mając kontakt z odchodami chorego zwierzęcia;
• mając kontakt z zakażoną glebą (bawiąc się w niej – kopiąc czy tarzając);
• wylizując swoją sierść po przebywaniu w miejscu, w którym znajdowały się cysty lamblii;
Największe ryzyko zakażenia lamblią występuje w schroniskach, wszelkich hodowlach, a także psich hotelach. W takich miejscach zwiększa się prawdopodobieństwo obcowania z nosicielem lambliozy. Jednak w tym przypadku zakażenie tym patogenem przez krew jest niemożliwe.
Najbardziej podatnymi osobnikami na zarażenie lamblią pojawia się u szczeniąt, które są bardziej narażone na działanie tego pierwotniaka aniżeli dorosłe zwierzęta.
DIAGNOSTYKA LAMBLII:
Rozpoznanie lambliozy przeprowadzane jest poprzez badanie kału pod mikroskopem. Badanie jest tylko miarodajne pod warunkiem oddania trzech próbek do badania. Jednak zdarzają się przypadki, że i w takiej sytuacji pierwotniak ten nie został wykryty. Natomiast alternatywą tego testu jest analiza surowicy krwi zarażonego zwierzęcia.
LECZENIE LAMBLII U PSA.
Pierwotniaki z grupy wiciowców wywołują chorobę u psa o charakterze pasożytniczym. W związku z tym do jej leczenia wykorzystywane są leki działające przeciw pasożytom. Istnieje kilka wariantów kuracji przeciwko temu patogenowi. Oczywiście odpowiedni sposób leczenia psa dobiera lekarz weterynarii po przeprowadzeniu pełnej diagnostyki i zapoznaniu się z ogólnym stanem zdrowia zwierzęcia. Dopiero po wykonaniu tych dwóch podstawowych kroków podejmowana jest decyzja na temat sposobu kuracji.
Pierwszą metodą jest przyjmowanie przez psa fenbendazolu. Ten lek ma szerokie spektrum działania na większość pasożytów. Farmaceutyk ten podaje się przez pięć dni (dzień po dniu). Jeżeli tego typu kuracja nie przyniesie skutku i w kale wciąż obecne będą cysty lamblii, podawanie fenbendazolu należy powtórzyć. To samo dotyczy przypadku gdy objawy zakażenia się utrzymują.
Natomiast innym sposobem likwidacji pierwotniaka chorobotwórczego z organizmu psa jest użycie substancji przeciwpasożytniczej o nazwie febantel, pyrantel lub prazikwantel. Kuracja tym lekiem trwa u czworonoga trzy dni.
Tymczasem okazuje się, że lamblia staje się coraz bardziej odporna na stosowane preparaty na jej zwalczenie.
Lekarze weterynarii zalecają wykąpać czworonoga w szamponie przeciw pasożytom, zaraz po ukończeniu kuracji. Taka praktyka zmniejsza prawdopodobieństwo ponownego zarażenia się lamblią przez psa. Dodatkowo warto zadbać o najbliższe otoczenie, aby nie znajdowały się w nim cysty tego pierwotniaka. Dlatego zalecane jest wypranie w wysokiej temperaturze legowisko psa wraz z zabawkami lub wymiana tych wszystkich przedmiotów na całkowicie nowe.
CZY MOŻNA ZARAZIĆ SIĘ LAMBLIĄ OD PSA?
Niestety zarażenie człowieka pierwotniakami z grupy wiciowców od psa jest możliwe. Fachowcy mówią, że odwrotne zakażenie, czyli psa od człowieka również bywa spotykane. Jednak okazuje się, że patogeny te wytworzyły specjalny typ cyst właściwy dla organizmu ludzkiego. Mimo wszystko nie zmienia to faktu, że jeden organizm może zarazić się od drugiego. Lamblioza to przede wszystkim choroba tzw. brudnych rąk. Dlatego należy zachować prawidłową higienę, bo tylko w ten sposób można zniwelować ryzyko zakażenia tym patogenem.
Najważniejszym działaniem profilaktycznym jest pilnowanie dzieci, aby po wszelkich zabawach lub pieszczotach z czworonogiem, bezzwłocznie umyły ręce mydłem i ciepłą wodą. To samo dotyczy sprzątania psich odchodów na każdym spacerze. Takie poczynania zapobiegną rozprzestrzenianiu się cyst z odchodów zarażonego zwierzęcia na inne psy i ich właścicieli.
