Beagle są bardzo wiernymi, lojalnymi, a także długowiecznymi psami. Są psami myśliwskimi, co często objawia się w ich zachowaniu, potrafią być głośne i często wyć. Jednak poza kilkoma wadami (które ma przecież każda rasa), są przyjacielskimi łobuziakami, których trudno nie pokochać. Co warto wiedzieć o beaglach?
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Psy beagle – historia rasy
Beagle pochodzą z Wielkiej Brytanii, a ich korzenie sięgają już XV wieku. Niektóre źródła podają nawet, że te psy wywodzą się ze starożytnej Grecji, jednak nie są to źródła pewne, wspominają one jedynie o psach gończych podobnych do tej rasy. Czy faktycznie były to beagle, możemy się już nigdy nie dowiedzieć.
Wielką fanką beagle była sama Elżbieta I – beagle miniaturka został wyhodowany właśnie przez nią! Uwielbiał je także jej ojciec, słynny Henryk VIII. Przekazy podają, że występowały one wtedy zarówno w krótkowłosej, jak i długowłosej wersji.
Królowie i królowe uwielbiali z nimi polować. Nic dziwnego – były niezastąpione, niezwykle skupione i skuteczne. Były i są to psy myśliwskie, przez co były uwieczniane na obrazach przedstawiających polowania.
Współczesna hodowla tej rasy powstała natomiast w połowie XIX wieku w Essex. W 1895 roku opisano wzorzec tej rasy, który tak naprawdę obowiązuje do dziś (z kilkoma niewielkimi poprawkami). Pierwsza wystawa beagli odbyła się w 1891 roku. Niestety przez II wojnę światową ta wspaniała rasa prawie na zawsze wyginęła. Prawie, ponieważ udało się je sprowadzić po wojnie do Anglii.
Jeśli chodzi o Polskę, beagle przybyły do nas dojść późno – dopiero w latach 70 XX wieku. Były to tak naprawdę pojedyncze osobniki. Hodowla tych psów zaczęła się u nas bardziej rozwijać dopiero w latach 90.
Beagle – usposobienie
Psy tej rasy wymagają poświęcenia im sporej ilości uwagi. Chociaż mogłoby się wydawać, że są to spokojne, grzeczne psiaki, nie można zapomnieć, przez wieki były wykorzystywane do polowań i posiadają silny instynkt myśliwski, a domowymi ulubieńcami są tak naprawdę od stosunkowo niedawna.
Nie jest to pies dla osób zapracowanych i mało konsekwentnych. Bigiel angielski potrzebuje opiekuna, który dobrze go wychowa i nie będzie pobłażał jego wybrykom. Ten pies z łatwością potrafi okręcić sobie domowników wokół paluszka. Jeśli nie poświęcisz mu wystarczającej ilości uwagi, z pewnością się o nią upomni, na przykład niszcząc meble, czy biegając dookoła Twoich stóp, prosząc o zabawę.
Beagle świetnie sprawdzą się jako psy stróżujące, potrafią szybko zmienić się z uroczego psiaka, w odważnego obrońcę. Bardzo nie lubi samotności, dlatego możesz bez problemu przygarnąć do domu innego zwierzaka – kota, psa, świnkę morską – na pewno się dogadają.
Można trzymać beagla w mieszkaniu, jednak trzeba mieć na względzie, że jest to dość gadatliwa rasa. Lubi sobie czasem ponarzekać skomleniem i wyciem, szczególnie, kiedy spacer był za krótki, albo opiekunowie wyjechali na zakupy.
Jeśli chodzi o wspomnianą zabawę, naprawdę dobrze jest zapewnić mu odpowiednią jej ilość, ponieważ ma tendencję do niszczenia przedmiotów w domu. Lubi gryźć buty, torebki, drapać meble. Jest równie wielkim rozrabiaką na zewnątrz – z umiłowaniem przekopuje trawnik i tarza się w błocie. Trzeba też uważać na ucieczki – beagle są ciekawe świata i bez problemu zrobią podkop pod płotem, by wydostać się z ogrodu, czy parku.
Beagle – opis rasy
Beagle to małe psy gończe, osiągają one od 33- 45 cm w kłębie i do 15 kg wagi.
Suczki tej rasy osiągają wysokość około 62 cm i ważą od 40 – 48 kg
Psy tej rasy osiągają wysokość około 68 cm i ważą od 46 do 54 kg
Ich sylwetka jest silna, charakteryzują się mocną czaszką, długimi uszami, łagodnymi oczami i czarnym kontrastującym z białym pyszczkiem nosem. Są to psiaki krótkowłose i występują w trzech rodzajach umaszczenia:
- 1. Trójkolorowym
- 2. Dwukolorowym
- 3. Zajęczym i cętkowanym
Beagle długość życia: jest to długowieczna rasa- żyją od 12 do 16 lat. Koszty utrzymania tego psa wynoszą miesięcznie około 100 – 130 złotych
Karma dla beagla
Rasa beagle ma niestety skłonności do tycia przez swoje uwielbienie jedzenia. Nie ma specjalnych wymagań żywieniowych, należy jedynie wybierać karmę, która będzie zawierała wysoki procent mięsa (bez produktów pochodzenia zwierzęcego). Można również samodzielnie gotować mu np. mięso z ryżem i warzywami, ale musi to zostać uzupełnione o preparaty witaminowe. Kiedy beagle linieje, warto również podać mu preparaty z biotyną.
Należy uważać i kontrolować jego wagę, ponieważ otyłość i nadwaga prowadzą do problemów z sercem i innych poważnych chorób układu krążenia.
Beagle psy – pielęgnacja
Pielęgnacja beagle nie zbytnio wymagająca, trzeba jedynie regularnie czesać jego sierść (mniej więcej raz w tygodniu), specjalną gumową rękawicą. Beagle linieje raz do roku, ale za to dość intensywnie, a jego szorstka sierść lubi wbijać się w obicia mebli i naprawdę jest trudno się jej z nich pozbyć. Codziennie natomiast można przecierać pupila wilgotnym ręcznikiem – pozwoli to pozbyć się kurzu i brudu z jego sierści.
Jeśli chodzi o kąpiele, powinno się kąpać tego psiaka raz na kilka miesięcy. Oczywiście należy również robić to częściej, jeśli np. wróci ubrudzony ze spaceru. Szampon powinien być delikatny i przeznaczony dla psiaków krótkowłosych.
Jeśli chodzi o pielęgnację, należy również pamiętać o:
1. Higienie jamy ustnej. Profilaktyka jest tutaj kluczem, dlatego należy regularnie czyścić zęby psa szczoteczką, albo zainwestować w specjalne pasty, które wystarczy wetrzeć w zęby psa i skutecznie rozpuszczą one kamień. Polecane są również wszelkie gryzaki, którymi zwierzak nie tylko ściera kamień nazębny, ale również masuje dziąsła.
2. Przycinaniu pazurów. Nie należy dopuszczać, by zaczynały one stukać o podłoże i się podkręcać. Sprawia to psu ból i na dłuższą metę prowadzi do zwyrodnień stawów.
3. Czyszczeniu uszu – raz w tygodniu sprawdź, czy nie są zaczerwienione, czy nie wyglądają dziwnie. Przetrzyj je wilgotnym wacikiem i nie wkładaj go głęboko do ucha psiaka!
4. Przycinaj co jakiś czas sierść na ogonie, tak, by z ogona nie zrobiła się długowłosa kita. 🙂 Rasa psa beagle – choroby
Pies bigiel z uwagi na swoje długie uszy, ma tendencje do infekcji w tym obszarze, dlatego należy regularnie sprawdzać jego uszy.
Inne choroby z którymi ta rasa ma problem, to:
1. Dysplazja stawów biodrowych – szacuje się, że aż 20 % osobników tej rasy choruje na dysplazję. jest to choroba analogiczna do dysplazji stawu łokciowego. Polega ona
na złym połączeniu struktur stawu biodrowego. Jest to choroba genetyczna, ale niektóre czynniki środowiskowe również mogą mieć wpływ na jej rozwój. Do takich czynników zalicza się: szybkie tempo wzrostu, zła jakościowo karma i zbyt duża ilość ruchu w wieku młodzieńczym. Tak jak w przypadku dysplazji stawu łokciowego, objawy są już widoczne w 6 – 12 miesiącu życia, ale hodowcy mogą je zauważyć nawet u 2 miesięcznych szczeniaków. Chore maluchy są niechętne do ruchu, mają problemy z poruszaniem się i wstawaniem, zamiast chodzić, skaczą. Lubią przede wszystkim odpoczywać w pozycji leżącej.
2. Dysplazja stanów łokciowych – ta wada objawia się bardzo wcześnie, bo już u 6 – 12 miesięcznych szczeniąt. Polega ona na nieprawidłowym wykształceniu się powierzchni stawowych, przez co pies odczuwa ból podczas chodzenia. W stawach łokciowych gromadzi się wtedy również większa ilość mazi stawowej. Tą nieprawidłowość można wykryć wykonując zdjęcie RTG.
3. Karłowatość – objawia się nieproporcjonalnym ciałem, krótką szyją i dość mocno zdeformowaną czaszką. Tę wadę rozpoznaje się już u szczeniaków poniżej 3 miesiąca.
4. Pierwotna jaskra – pojawia się niestety dopiero w wieku 1 – 2 lat. Niestety w wyniku tej choroby psiaki często tracą wzrok na skutek podwyższenia ciśnienia śródgałkowego.
5. Dysplazja siatkówki – około 3 % beagli choruje na tę przypadłość. Pojawia się ona często, kiedy psiak nie dostaje razem z pożywieniem wystarczającej ilości witaminy A (jest ona bardzo ważna dla prawidłowego funkcjonowania wzroku, zarówno u zwierząt, jak i u ludzi). Jeśli jest to zaawansowane stadium choroby, może prowadzić do utraty wzroku.
6. Choroby przyzębia – te psy mają niestety tendencję do odkładania się kamienia nazębnego, dlatego niezwykle ważna jest profilaktyka, czyszczenie psiakowi zębów od szczeniaka, podrzucanie mu gryzaków i używanie past rozpuszczających kamień nazębny.
7. Cukrzyca – ta choroba dotyczy prawie wyłącznie suczek tej rasy. Podobnie jak u ludzi, leczenie polega na podawaniu insuliny i zastosowaniu odpowiedniej diety połączonej z wysiłkiem fizycznym.
8. Niedoczynność tarczycy – jest wykrywana aż u około 16% osobników tej rasy.
Beagle cena
Ceny bigla z rodowodem, z zarejestrowanej, legalnej hodowli to około 1700 – 2500 zł. Wyższa cena może być wyznacznikiem tego, że rodzice szczeniaka brali udział w wielu wystawach psów i są championami.
Beagle hodowla
Jeśli z kolei cena będzie podejrzanie niska, uważaj, ponieważ możesz mieć do czynienia z pseudohodowlą. Psiaki w pseudohodowli przebywają w strasznych warunkach, są chore, pokaleczone i ściśnięte w małych klatkach. Leżą zazwyczaj w swoich odchodach i są niedożywione, a suczka rodzi szczeniaki bez wytchnienia, byle by tylko więcej zarobić. Jest to straszna praktyka, dlatego wystrzegaj się takich ofert i nie daj się zmylić tym, że pies ma rodowód. Dlaczego sam rodowód niczego nie gwarantuje?
Ponieważ pseuhodowcy obchodzą przepisy, rejestrując hodowlę w ogólnokrajowych organizacjach społecznych, a jako miejsce prowadzenia podają giełdy. Taki rodowód nie ma nic wspólnego z faktycznym, legalnym dokumentem, nie zawiera on faktycznych danych o przodkach psa do kilku pokoleń wstecz.
Bigiel do adopcji
Jeśli Beagle przypadł Ci do gustu, a wydatek rzędu około dwóch tysięcy jest dla Ciebie zbyt duży, poszukać w grupach lokalnych ogłoszeń, znajdziesz naprawdę dużo psiaków tej rasy szukających kochającego domu. Niestety istnieje małe prawdopodobieństwo, że trafisz na szczeniaki beagle, raczej będzie to beagle dorosły, ale przecież nie jest to aż tak istotne, dobrze traktowany pupil stanie się przyjacielem na wiele lat, niezależnie od tego, w jakim wieku trafi do Twojego domu.
