Labrador retriever to jedna z najbardziej rozpoznawalnych ras na świecie. Jej przedstawiciele występowali w filmach i serialach takich jak “Downtown Abbey”, “Scrubs”, “Family Guy” (Brian to teoretycznie labrador biały) czy kultowy “Marley i ja”. Labradory połączyły tak skrajnie odmienne postaci jak Bill Clinton, Władimir Putin i… Superman! Nie wspominając o ich ogromnych zasługach w akcjach ratunkowych, wykrywaniu ładunków wybuchowych, a nawet podrabianych płyt DVD. Czym i w jaki sposób labrador zapracował sobie na takie uznanie i szacunek?
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Labrador – opis rasy
Początki świetności labradora przypadają na pierwsze dekady XIX wieku, kiedy psy tej rasy zostały dostrzeżone na terenie Kanady przez składających tam wizytę dygnitarzy z Wielkiej Brytanii. Po powrocie do domu zaczęli oni opowiadać o spotkanych za oceanem psach, które wykorzystywane są tam przez rybaków. Sama nazwa labrador retriever nawiązuje do ich oryginalnego zajęcia, czyli odzyskiwania zwierzyny dla swojego opiekuna (chodziło tu zarówno o kaczki i inne zwierzęta zabijane w trakcie polowań, jak i ryby, którym udało się wydostać z rybackich sieci).
Zarówno charakter współczesnego labradora, jak i jego wygląd, stanowią wskazówkę odnośnie jego nowofunlandzkich korzeni (samo określenie labrador jest z kolei nawiązaniem do tamtejszej prowincji kanadyjskiej). Mocny ogon pełnił w tym wypadku rolę sterującą, kiedy zwierzę przemieszczało się w wodzie, a chęć zadowolenia opiekuna przekładała się na lepsze efekty współpracy.
W 1905 roku labrador został zarejestrowany przez brytyjskie stowarzyszenie kynologiczne, a w 1917 w ślad za nim zaakceptowany został oficjalnie labrador amerykański.
Labrador – waga, wygląd
Labrador to pies średniej wielkości. Waga labradora waha się od 29 do 36 kg u labradora psa i od 25 do 32 kg u suki. Są to psy dobrze zbudowane i silne, o wręcz atletycznej sylwetce, którą zawdzięczają swojej historii i pełnionym funkcjom – musiały być bowiem przystosowane do pływania w niejednokrotnie trudnych warunkach, a także wielogodzinnego wysiłku w trakcie polowania. Krótka i gęsta sierść zapewnia z kolei pewną ochronę przed warunkami atmosferycznymi.
Według oficjalnych standardów rasy wyróżnić możemy labradora czarnego, labradora czekoladowego (w odcieniach ciemnego lub jasnego brązu) oraz labradora biszkoptowego (mieści się tu wiele odcieni od kremowo-beżowego do żółto-złotego, a nawet rudego). Oczy mogą występować w kolorze brązowym lub piwnym.
Labrador – charakter
Labrador retriever to pies, którego charakter uczynił z niego prawdziwego ulubieńca we wszystkich możliwych kręgach społecznych i geograficznych.
Pies labrador to wspaniały towarzysz rodziny i przyjaciel dzieci. Będzie miał anielską cierpliwość do roznoszącej je energii – sam zresztą jest z natury ogromnie żywiołowy, entuzjastyczny i skory do zabawy. Jedyne na co trzeba uważać to bezpieczeństwo wspólnych harców – jeśli dziecko jest małe, labrador może niechcący zrobić mu krzywdę, bo mimo wszystko nie będziemy tu mieli do czynienia z labradorem miniaturką, a sporej wielkości czworonogiem.
Labrador mimo wielu zalet z całą pewnością nie nadaje się na psa stróżującego. Z jednej strony niezaprzeczalną mocną stroną jego charakteru jest ogromne serce i bezkrytyczna ufność do człowieka, a z drugiej – jeśli zamiast naszym domownikom czy gościom okazuje ją włamywaczowi, to jest to pewna niewielka wada charakteru.
Labrador może sporadycznie warczeć w odpowiedzi na niezidentyfikowane (przede wszystkim niewidoczne) źródło hałasu, jednak co do zasady nie są to psy hałaśliwe ani terytorialne. Są pełne wyrozumiałości wobec wszelkich żywych istot, w tym mniejszych od siebie zwierząt. Mogą co prawda mieć tendencje dominacyjne, jednak prawie nigdy nie będą one przyjmowały formy agresji czy przemocy – takie zachowania zwyczajnie nie leżą w łagodnej i pokojowej naturze labradora.
Kochające usposobienie labradorów sprawia jednocześnie, że są to nie tylko idealne psy dla dzieci, ale także rasa wykorzystywana w dogoterapii czy towarzysząca osobom z niepełnosprawnościami. Jest to także doskonały pies dla początkujących opiekunów.
Labrador charakter odziedziczył w dużej mierze po swoich przodkach, którzy od zawsze pracowali ramię w ramię z człowiekiem. Cechowała go więc będzie duża inteligencja i nastawienie na współpracę z opiekunem, które wykorzystywane są obecnie przez służby mundurowe, m.in. wojsko czy policję. Labrador retriever kiedyś “odzyskiwał” zwierzęta, a obecnie tropi przy pomocy tego samego wybitnego węchu materiały wybuchowe czy poszukiwanych ludzi.
Labrador – zdrowie
Labrador jest co do zasady wytrzymałą i zdrową rasą. Co ciekawe czarny labrador zazwyczaj będzie pod tym względem jeszcze silniejszy niż labrador biszkoptowy czy labrador brązowy.
Wśród stosunkowo często spotykanych u tej rasy problemów wymienić można np. dysplazję stawu łokciowego lub biodrowego, schorzenia serca, dziedziczną miopatię i schorzenia oczu takie jak progresywny zanik siatkówki. Podobnie jak inne duże psy labrador jest także narażony na skręt żołądka.
Jeśli chodzi o to, ile żyją labradory, to jest to średnio około 11 do 13 lat.
Labrador – szczeniak
Przed rozpoczęciem wspólnego życia z labradorem warto przygotować się na konsekwentne wdrażanie zasad i metod wychowawczych, które zaprocentują w przyszłości i pozwolą nie tylko lepiej się z nim komunikować, ale także pomogą wykształcić już u małego labradora prawidłowe nawyki, np. żywieniowe.
Dla labradora waga może bowiem okazać się sporym (dosłownie) problemem. Zarówno szczeniak labrador, ale w równym stopniu także dorosły przedstawiciel tej rasy, gdyby tylko miał taką możliwość, byłby w stanie jeść niemal do upadłego. Nie należy bagatelizować otyłości – tak samo jak u ludzi, jest to poważna choroba, która pociąga za sobą lawinowo kolejne schorzenia i problemy. Trzeba w związku z tym być świadomym, że prawdziwa troska i opieka nad labradorem nie będzie polegała na dogadzaniu mu rozmaitymi przysmakami i zadowoleniu z dopisującego mu apetytu, a raczej starannym kontrolowaniu ilości dostarczanych z pożywieniem kalorii, dbaniu o wysoką jakość karmy i jej dopasowanie do wieku psa, a także regularnej wspólnej aktywności fizycznej.
Na szczęście labrador retriever sprawdzi się doskonale w bardzo różnych dyscyplinach i typach treningu. Oczywiście jedną z najukochańszych form rozrywki zawsze pozostanie dla niego właśnie “odzyskiwanie” czyli aportowanie – to zabawa, która szczeniakom labradora nigdy się nie znudzi i pewnie gdyby mogły połączyć ją z jedzeniem, to nieprzerwanie zajmowałyby się tymi dwiema rzeczami aż do późnej starości.
Oprócz tego drugim żywiołem labradora jest pływanie i wszelka aktywność w wodzie – w końcu to w takim właśnie środowisku pracował i pomagał rybakom. Znakomicie sprawdzi się więc m.in. w skokach do basenu, czyli tzw. dock diving. Inną dyscypliną, w której labrador będzie mógł się wykazać, jest bieg po torze z przeszkodami, czyli agility. Jeśli jednak nie mamy aktualnie możliwości uczęszczania na tego rodzaju treningi, dobrą alternatywą będą po prostu długie spacery z naszym podopiecznym.
Labradory szczeniaki warto oczywiście od samego początku uczyć też podstawowych komend i przyzwyczajać do skupienia na opiekunie. Nie wolno przy tym stosować przymusu fizycznego – pomijając kwestie etyczne, może to przynieść skutek odwrotny do zamierzonego i spowodować, że z natury ciekawy i chętny do uczenia się nowych rzeczy labrador, całkowicie odmówi współpracy z taką osobą.
Już od 7 tygodnia, a najpóźniej w 4 miesiącu życia szczeniak powinien mieć regularny kontakt z innymi psami, ludźmi oraz nowymi sytuacjami i miejscami. Dzięki prawidłowemu procesowi socjalizacji wyrośnie na kulturalnego i zrównoważonego dorosłego.
Labrador szczeniak dojrzewa aż do 3 roku życia – warto zadbać o to, żeby w tym czasie wypracować z nim wszystkie niezbędne podwaliny pod dalsze wspólne życie.
Labrador – cena
Cena labradora z legalnie działającej hodowli, w której zwierzęta traktowane są z szacunkiem, to około 2000 – 3000 złotych. O tym, jak wyglądają pseudohodowle, które oferują rasowe psy poniżej tysiąca złotych, pisaliśmy już wielokrotnie. Mamy nadzieję, że nikogo nie trzeba już przekonywać, że nie warto takich miejsc wspierać. Wielkie serce i liczne talenty labradora powinny być dla każdego opiekuna bezcenne.
