Maine coon to rasa, która od wielu lat cieszy się ogromną popularnością, również w Polsce. Chociaż jego dokładna historia nie została jeszcze ostatecznie ustalona, jedno jest pewne – są to nie tylko koty o imponującym wyglądzie, ale także wspaniałym charakterze.
Spis treści: ( kliknij aby przejść )
Maine Coon – opis rasy
Maine Coon to rasa pochodząca ze Stanów Zjednoczonych. Jest ona jedną z najstarszych ras amerykańskich i istnieją różne teorie na temat dokładnej etymologii jej nazwy. Przez pewien czas uważano, że jej drugi człon, czyli “coon”, to skrót od angielskiego słowa “racoon”, oznaczającego szopa pracza. Jego użycie tłumaczono natomiast możliwością skrzyżowania się tych zwierząt z udomowionymi kotami. Inna wersja stawiała z kolei na możliwość skrzyżowania się kotów z rysiem rudym. Obydwie te teorie zostały jednak obalone – dziś wiadomo już, że zwierzęta z reguły unikają krzyżowania się z innymi gatunkami, a po dokładnym przyjrzeniu się genetyce maine coonów można z całą pewnością stwierdzić, że taki proces na pewno nie miał miejsca w przypadku tej ras.
Według alternatywnego wyjaśnienia “coon” odwołuje się do nazwiska kapitana, który na terytorium Nowego Świata przywieźć miał ze sobą koty perskie i angory tureckie – to właśnie z ich krzyżowania się z kotami lokalnymi miałaby powstać przyszła rasa maine coon. Zważywszy na wzmożony ruch statkami kursującymi pomiędzy Starym Kontynentem a Ameryką w XVIII wieku, związany z przemieszczaniem się tam europejskich żeglarzy i kolonistów, jest to całkiem prawdopodobna hipoteza.
Niektórzy ubierają tę opowieść w dodatkowe, historyczne ramy – spekulują, że być może przybyłe do Nowego Świata persy i angory były w rzeczywistości ukochanymi kotami królowej Francji Marii Antoniny. W czasie najtrudniejszych momentów wielkiej rewolucji francuskiej królowa miałaby przekazać koty na pokład do zaufanego kapitana i poprosić o ich przetransportowanie w bezpieczne miejsce.
Jeszcze inni sugerują natomiast, że prawdziwym przodkiem maine coona był kot norweski leśny. W takim wypadku przedstawiciele tej rasy mogliby się znaleźć na terenie Stanów Zjednoczonych za sprawą podróżujących tam ze Skandynawii wikingów. Przybywający z Norwegii wikingowie tacy jak Leif Eriksson mieliby w tej wersji historii być prawdziwymi pionierami i odkrywcami Ameryki, a koty norweskie – ich towarzyszami, którzy poza dotrzymywaniem towarzystwa przede wszystkim dbali o utrzymywanie populacji pokładowych gryzoni na niskim poziomie.
Wątpliwości nie budził natomiast nigdy pierwszy człon nazwy – Maine to stan amerykański położony w północno – wschodniej części kraju, w regionie Nowej Anglii i to właśnie stamtąd pochodzili prawdopodobnie przodkowie współczesnych maine coonów, a także podejmowane tam były pierwsze próby bardziej systematycznej hodowli rasy.
Maine coon od początku uznawany był za wyjątkowego kota – był doceniany nie tylko za swoje imponujące, majestatyczne wręcz rozmiary, ale także usposobienie i użytkowość. Szybko zaczął być istotnym punktem branżowych wydarzeń rolniczych w Stanach Zjednoczonych, jednak na pojawienie się na pierwszej wystawie kotów z prawdziwego zdarzenia musiał poczekać do roku 1895. Sprzed kilkudziesięciu lat wcześniej – z 1861 roku – pochodzą natomiast pierwsze oficjalne, pisemne wzmianki na temat przedstawiciela rasy określonej jako maine coon – był to kot o imieniu Captain Jenkins.
W połowie lat siedemdziesiątych XX wieku w Stanach Zjednoczonych powstało stowarzyszenie “Maine Coon Breeders and Franciers Association” i rasa została jednocześnie uznana przez krajowe organizacje felinologiczne. Taki sam ruch ze strony Międzynarodowej Federacji Felinologicznej nastąpił w 1983 roku.
Maine Coon – wygląd
Maine Coon to kot, którego przepiękny wygląd jest doceniany w równym stopniu, co wyjątkowy charakter. Jest to przede wszystkim jedna z największych ras kotów domowych i to właśnie jego rozmiary zazwyczaj zwracają w pierwszej kolejności uwagę napotykających się na nie osób. Koty rasy maine coon dosyć długo dorastają do swojej docelowej wielkości – osiągają ją mniej więcej w trzecim – czwartym roku życia. Zazwyczaj ich waga zawiera się w przedziale około 5 – 10 kg w przypadku samców i 5 – 8 kg u samic, jednak wiele maine coonów jest jeszcze większych – rekordziści potrafili ważyć nawet 15 kg! Z kolei długość ciała main coona – jeśli wliczy się w to także długość ogona – potrafi wynosić około metra.
Jego sylwetka jest masywna, ma podłużny kształt, a muskulatura jest dobrze rozwinięta. Maine coon ma szeroką klatkę piersiową i średniej długości, silne kończyny, które są dość szeroko rozstawione, ale proporcjonalne w stosunku do reszty ciała. Stopy mają okrągły kształt i podobnie jak reszta ciała kota są sporych rozmiarów. Pomiędzy palcami znajduje się mocne owłosienie.
To właśnie włos maine coona jest zresztą jego kolejną mocno charakterystyczną cechą. Sierść maine coona składa się z dwóch warstw – włosa okrywowego i podszerstka. Włos okrywowy jest gładki, gęsty i jedwabisty w dotyku. Podobnie podszerstek jest z jednej strony delikatny i miękki, ale jednocześnie gęsty, dzięki czemu dobrze chroni kota. W kilku miejscach włos maine coona jest nieco dłuższy i tworzy charakterystyczne elementy takie jak kryza (wokół szyi) czy portki (na pośladkach i brzuchu).
Jeśli chodzi o umaszczenie, nie ma tu zbyt wielu ograniczeń – wzorzec nie dopuszcza jedynie umaszczenia cynamonowego, czekoladowego, liliowego i płowego, a także charakterystycznego np. dla kotów syjamskich umaszczenia w typie colorpoint (jasne tło i ciemne znaczenia na ogonie, twarzy, uszach i łapach). Najczęściej spotykana u maine coonów jest maść pręgowana.
Powodem, dla którego podejrzewano maine coona o bycie wynikiem skrzyżowania kotów domowych z szopami praczami, jest jego wyjątkowo imponujący i puszysty ogon – jego długość powinna wynosić mniej więcej tyle, co reszta ciała, a falujący włos okrywowy tworzy tzw. “pióro”. Kolejnym specyficznym elementem wyglądu maine coona są jego wysoko osadzone, duże i trójkątne uszy – na ich końcach znajdują się cienkie i długie pędzelki i to właśnie one stały z kolei prawdopodobnie za teorią jakoby maine coon miał pochodzić od rysia rudego.
Jeśli chodzi o resztę głowy, ma ona zauważalny od razu, kanciasty kształt, który wynika po części z tego, że kufa i czaszka są od siebie wyraźnie oddzielone, a po części z mocno zarysowanych, wypukłych kości policzkowych. Mocna broda układa się razem z górną wargą i długim nosem kota w prostą, pionową linię. Oczy mają lekko owalny kształt, są duże i nieco skośnie osadzone. Powinny mieć złoty, miedziany lub zielony kolor, jednak u kotów o białym umaszczeniu mogą też wystąpić oczy w dwóch różnych kolorach lub niebieskie.
Charakterystyczny wygląd maine coona nie jest przypadkowy – w czasie wspólnego egzystowania z osadnikami na terenie stanu Maine u kotów rozwijały się cechy pozwalające im dobrze przystosować się do miejscowych warunków. Chodziło przede wszystkim o umiejętność przetrwania w mrozie i śniegu – długi i gęsto owłosiony ogon służył za dodatkową warstwę izolacyjną, zatrzymującą ciepło blisko ciała kota, z kolei szerokie łapy umożliwiały łatwiejsze poruszanie się po zaśnieżonym terenie. Dodatkowo sierść maine coona zapewnia mu nie tylko ciepło, ale ze względu na swoją budowę, jest również wodoodporna.
Maine Coon – charakter
Maine coon to rasa, o której nie bez przyczyny mówi się, że jej charakter w dużo większym stopniu przypomina psa niż kota – rzeczywiście trzeba przyznać, że jego zachowanie często wydaje się mało typowe dla dumnych i niezależnych indywidualistów, z jakimi kojarzą się koty, a bardziej przywodzi na myśl oddanych, cierpliwych i towarzyskich przyjaciół człowieka, jakimi są psy.
To właśnie ogromne przywiązanie do człowieka i chęć spędzania z nim czasu sprawiły, że maine coon z taką łatwością podbił serca miłośników kotów na całym świecie. Przedstawiciele tej rasy bardzo garną się do kontaktu z opiekunem – najchętniej nie odstępowałyby wybranej osoby na krok i są prawdziwymi pieszczochami. Dotyczy to zresztą nie tylko członków rodziny – maine coon bardzo łatwo nawiązuje kontakt także z nieznajomymi, którzy odwiedzają jego domowników i jest co do zasady przyjaźnie i optymistycznie nastawiony do świata.
Cechuje go wrodzona wesołość i inteligencja, które w połączeniu z towarzyskością sprawiają że wspólna zabawa z człowiekiem jest jego ulubioną formą spędzania wolnego czasu. Jest to też jedna z ras, które łatwo i chętnie się uczą, a doskonałą nagrodą jest dla nich uznanie w oczach człowieka i bycie w centrum uwagi (zwłaszcza jeśli skupiona jest na nim więcej niż jedna para oczu).
Jego imponujące rozmiary mogą być onieśmielające, jednak jest to mylne wrażenie – maine coon jest rasą cechującą się zrównoważonym charakterem, ogromną łagodnością i cierpliwością – w zabawie jest delikatny, a w stosunku do innych tolerancyjny. Jego skupienie na człowieku powoduje, że z jednej strony nie ma dla niego aż tak dużego znaczenia, gdzie dokładnie przebywa (może łatwo dostosować się do zmieniających się warunków), ale z drugiej strony – może być nieszczęśliwy, jeśli zmuszony będzie spędzać dużo czasu w samotności. Warto brać pod uwagę jego potrzebę kontaktu z innymi, przede wszystkim z opiekunem – zaniedbanie tej kwestii może zmienić radosnego i ciekawego świata kota w czworonoga osowiałego, smutnego i pozbawionego energii.
Maine Coon – hodowla i pielęgnacja
Koty maine coon mogą się na pierwszy rzut oka wydawać dobre nawet dla początkujących opiekunów. Nie przeszkadzają im zmieniające się warunki, np. częste przeprowadzki, pod warunkiem, że cały czas cieszą się zainteresowaniem opiekuna. Jako zwierzęta cierpliwe, tolerancyjne i chętne do zabawy doskonale odnajdą się zarówno w domu z dziećmi, jak i innymi zwierzętami, chociaż niewykluczone, że w przypadku tych Jednocześnie jeśli chodzi o osoby starsze, nie będą od nich wymagały takiego poziomu aktywności, co niektóre inne rasy – odpowiednia dawka pieszczot, a przede wszystkim duże możliwości spędzania wspólnie czasu będą dla nich w zupełności wystarczające.
Należy jednak pamiętać, że o ile jego charakter nie przysparza opiekunowi większych problemów, to jego pielęgnacja nie należy już do najłatwiejszych. Chodzi tutaj przede wszystkim o konieczność częstego i systematycznego rozczesywania jego sierści przy użyciu długiego grzebienia, pozwalającego na oddzielenie włosów u samej nasady.. Ze względu na swoją strukturę ma ona duże skłonności do splątywania się, zwłaszcza jeśli kot jest wychodzący. U maine coona, którego czesanie zostanie przez opiekuna zaniedbane, szybko zaczną się pojawiać kołtuny – niestety często będą to miejsca, w których kot będzie odczuwał duży dyskomfort, jak pachy, pachwiny, okolice pośladków czy uszu.
Maine coon jak każdy kot lubi czasem wejść gdzieś wyżej, ale przez większą część czasu trzyma się raczej blisko ziemi – doceni za to nieco wyższy drapak, przy którym będzie się mógł swobodnie wyciągnąć i rozprostować swoje długie ciało. Ostatnią kwestią, na którą warto zwrócić uwagę jest żywienie. Maine coon potrafi jeść naprawdę duże porcje, zważywszy na swój duży rozmiar, jednak z tego samego powodu należy uważnie pilnować dawkowania i zadbać o wysoką jakość karmy – nadwaga może być w przypadku tej rasy problematyczna i prowadzić do nadmiernego obciążenia stawów.
Koty maine coon – cena
W przypadku kotów maine coon cena może się różnić w zależności od ich dokładnego pochodzenia, rodziców itd. jednak orientacyjnie zawiera się ona w przedziale 1500 – 2000 złotych. Jeśli cena kota jest znacząco niższa, może to oznaczać, że pochodzi on z pseudohodowli – nie warto w takim wypadku wspierać finansowo takiego miejsca, ponieważ bazuje ono na cierpieniu zwierząt.
